Απόψε στο Βιζμπάντεν της προσωρινής πατρίδας *
το νόστο του Πόντου μας ας το μιλήσουμε αλλιώς.
.
Ας μην κλάψουμε Τραπεζούντα, Όφη και Σινώπη
Αργυρούπολη, Σεβαστεία και Παράλεια. Το κεφάλι
σήκωσε Κερασούντα,το μπόι αρχαία Διοσκοριάδα μας.
.
Αρματωμένοι ας σύρουμε τον πυρρίχιο της φωτιάς.
Ταρ-αμ-ταμ-ταμ. Πατρίδα σημαίνει μνήμη και νόστος,
τα ποτήρια σας ψηλά, ο αγώνας πιο ψηλά, εις υγείαν.
Κι απ' τα βάθη του Άδη ας φέρουμε πίσω τους συντρόφους,
μαζί μας να χορέψει ο Υψηλάντης, στο ρυθμό ο Σκληρός,
.
στρόβιλος που σαρώνει τον οχτρό. Κρατήστε τον οίκο,
τα βρέφη, τις γυναίκες, τους γέρους στην αγκάλη
με το σταυρό εν τούτω νίκα, με πίστη όρο σινάπεως.
.
Εδώ στο Βιζμπάντεν χορεύουμε πυρρίχιο, ένα σώμα,*
μια φλόγα, να καίει τ’ αγκάθια της επιστροφής
με του ποιητή το λόγο, του ονείρου το κουράγιο,
με το δρεπάνι να θερίζει τα όσα σπείραμε σε βράχο.
.
Πού θα πάει, φεύγει η βαρυχειμωνιά, έρχεται σοδειά
κι όλοι ένας όρκος, ένας χορός, μ' ένα στόμα ο στίχος :
.
Δε χανόμαστε γιατί είμαστε βολβός ελληνικός
που άξαφνα βλαστά εκεί που τον είχατε χάσει,
και μεστώνει και καρπίζει σε ξένο άνυδρο χώμα,
σε όποια λάχει προσωρινή μητριά πατρίδα.
.
.
Από την Ποιητική Συλλογή ‘ΔΙΑΔΡΟΜΗ Α’-Ες ποθ’ έρπες’, Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ, Αθήνα 2001
* Γιορτή του Συλλόγου Ποντίων του Βιζμπάτεν Γερμανίας (Εορτή), Μάρτης του 1988.
