Ασπάζονται ο ένας τον άλλον, σαν πρόκες οι σκέψεις καρφώνονται πάνω στο δέρμα, εισχωρούν μέσα στο αίμα, στην καρδιά, ακόμη και στα μικρότερ...

  Χτύπα, τον στίχο με το σφυρί να πάρει τη μορφή του κόσμου. Σπίθες να πετάξουν τα μάτια να καεί το ξερό δάσος της μνήμης ν’ αναστηθούν τα κ...

Ρέεις σαν νερό στις φλέβες της γης, Ζωή, σαν σ’ανασταίνει τ’όνειρο κι η αλήθεια. Κι ας απορούν πως εισχωρείς στην πέτρα, στ’άδυτο της ψυχής ...

​​ Είναι βαθιά η θάλασσα μα των ανθρώπων οι σκέψεις βαθύτερες. Σκάβουν το βυθό της αγάπης με τα πλοκάμια του νου, με την αλμύρα στα σφιγμένα...

Είναι βαθιά η θάλασσα μα των ανθρώπων οι σκέψεις βαθύτερες. Σκάβουν το βυθό της αγάπης με τα πλοκάμια του νου, με την αλμύρα στα σφιγμένα χε...

Δέσαμε τη ψυχή μας σε προκυμαία ανάμεσα σε πλοία που δεν σάλπαραν κι ο Αύγουστος σιγοκαίει τις σκέψεις σαν δραπετεύουν κάθε φορά π’ αγναντεύ...

Φορούσε ολάκερη τη γη στο σώμα του. Στα χέρια οι θάλασσες, η αλμύρα στ’ ακροδάχτυλα του κι ένας ωκεανός να ξεχειλίζει στα βάθη της καρδιάς λ...

Ο κόσμος λέγεται να έχουν γεννηθεί χωρίς μητέρα. Μόνο ένας θεϊκός πατέρας είχε αναπνεύσει ζωή και δίνοντας αγάπη. Παρατηρώντας τη φύση όμως,...

Το όνομά μου είναι γυναίκα. Ανήκω στα τραγούδια Δεν έχω τραγουδήσει ποτέ, με λόγια που ποτέ δεν είπα, στα όνειρα που σώζονται σε κόκκινα και...

  Μέσα από τα ταξίδια μου, οι στιγμές σιωπής γέννησαν ήλιους κουρσάρους. Πήρανε σάρκα κι οστά, διανύοντας αποστάσεις μέχρι τον άδειο ορίζοντ...

Η γυναίκα απλώνει την ψυχή της στη γη σαν ρίζα που τρέφεται μες στους αιώνες. Σέρνει τους δόλιους και τους τρελούς μέχρι τα τρίσβαθα της αγά...

  Χτύπα, τον στίχο με το σφυρί να πάρει τη μορφή του κόσμου. Σπίθες να πετάξουν τα μάτια να καεί το ξερό δάσος της μνήμης ν’ αναστηθούν τα κ...

  Ο ήλιος λογαριάζει δίχως αυτούς που λεηλατούν τη μοίρα του νησιού. Βγαίνει αντάρτης μέσα απ' τις φυλλωσιές, τα δίκαια δειλινά, νοσταλ...

  Είσαι μια πόλη που λαχταρά να εξερευνηθεί με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες ξεκλείδωτες. Είσαι ένα ατελείωτο πάρκο όπου φιλιούνται οι εραστές...

Της Αθηνάς Τέμβριου Διαβάζοντας για δεύτερη φορά την τελευταία ποιητική συλλογή της Αγγέλας Καιμαΐκλιώτη  «Οι Πικροδάφνες Θέλουν Κούρεμα»,  ...

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΟΥ Το πρωί που αγναντεύει ο ήλιος στην κορφή των βράχων τις ψυχές αποθέτεις τα χέρια στη θάλασσα σαν χρωματίζε...

Αυτή η πόλη ξυπνάει νωρίς, τραγουδάει στους ανθρώπους του πριν το αποφασιστικό χαμόγελο του ήλιου. Ακούει κανείς τα βήματα λίγο πριν το ξημέ...

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ Μες στις ψυχές μας ζεις πόλη θαμμένη στην άμμο. Σε θρέφει η αγάπη κάθε φορά π' αγναντεύεις το λιόγερμα του Θεού. Πε...

ΑΚΡΟΒΑΤΕΣ Ακροβατούμε σ' ένα σχοινί ατενίζοντας τον ορίζοντα πάνω από τις θάλασσες πάνω από τα βουνά συναντώντας μικρούς Θε...

Αρνήθηκε τη σιωπή των δέντρων, περιμένοντας τους πρώτους ψιθύρους, οι σταγόνες βροχής στα φύλλα του χειμώνα, οι γλάροι που βουτάνε για ψάρ...