ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΟΥ /Μολέσκης Γιώργος

 

Την ιστορία της γενιάς μου δεν τη σημαδεύουν
δοξασμένοι στρατηγοί, πολιτικοί,
έμποροι, ταξιδευτές, τοκογλύφοι ή, έστω,
ονομαστοί φονιάδες και ληστές. Τίποτε.
Ούτε κι ένας ποιητής
που να άφησε πίσω του κάποιον στίχο.

Στη μια άκρη ένας παππούς
που έμοιαζε ποιητής
κι όμως δεν έγραψε ούτε έναν στίχο
να μου τραγουδά ένα τραγούδι που το ξέχασα.
Στην άλλη άκρη ένας πλανόδιος αγιογράφος,
που έζησε τη ζωή του μακριά από την αγιότητα
και γύρισε μόνο για να πεθάνει,
δίχως έναν άγιο μαζί του.

Οι άλλοι που ακολούθησαν ξόδεψαν τη ζωή τους
σκυφτοί μέσα στον κάμπο και πάνω απ’ τα πηγάδια
που στέγνωναν ολοένα κι όλο τα σκάφτανε πιο βαθιά
ώσπου στο τέλος χάνονταν μέσα τους.

Μερικές φορές μου φαίνεται πως γράφω ποιήματα
για να ξοφλήσω το χρέος μου προς όλους τους.