Κάθε λίγο πετάω έναν άνθρωπο έξω από τη ζωή μου επειδή μικραίνει η χωρητικότητα της οι άνθρωποι φυτρώνουν συνέχεια στον κήπο μου έχω όσους...

Μάζεψα όλους τους πνιγμούς σε νερά γλυκά και αλμυρά τα εργατικά ατυχήματα τις ματαιωμένες επιστροφές από τους πόλεμους τις αποτυχημένες αναν...

  Διαβάζω το βιβλίο για τη μυστική ζωή των δέντρων τα δέντρα συνεννοούνται για τις συγχορδίες των θροϊσμάτων με ένα νεύμα όπως οι μουσικοί τ...

Λυγίζω στην όχθη της λίμνης μετά από ένα μεγάλο πόλεμο και παρηγορητικά κύματα βρέχουν τα πόδια μου. Τα κύματα της λίμνης ξέρουν να αγαπούν ...

  Πάνω στο κορμί μου η σκόνη του δρόμου που πέρασες τα πόδια μου βαραίνει η δική σου κούραση. Πολύ πριν υπάρξεις σε περίμενε η πόρτα μου. Εκ...

Σκληραγωγημένο είδος Τα καταφέρνει αυτό το είδος των ανθρώπων να αφήνει το σχοινί να κόβεται εκεί που πρέπει στη σωστή στιγμή από εκείνο...

Εκείνος ο χειμώνας επιφύλασσε κατακλυσμούς που μετέβαλαν τη γεωλογία του εδάφους όπως μεταβάλλουν οι εσωτερικές αναταραχές την ευρυθμία ...

Έχει να βρέξει δυο αιώνες κι η γη παρακαλά το νερό. Περπατώ εκεί όπου κάποτε ήτανε λίμνη όπως περπατά κανείς εκεί όπου κάποτε ήταν αγάπη. Σ...

Κάθομαι γυμνός στο παγκάκι της κόλασης και είναι νύχτα όμως το σκοτάδι δεν μ αγγίζει. Κάθομαι φωταγωγημένος από πυρσούς έκπτωτων αγγέλων σ...

Ενας τυφώνας μπορεί να ξεριζώσει δέντρα να πάρει στέγες να παρασύρει αυτοκίνητα. να σε πετάξει μακριά σαν άψυχο σκιάχτρο. Μετά την καταστρ...

Όσοι συνέρχονται έχουν παραμορφωμένα πρόσωπα κομμένα μέλη και τους λείπει το προηγούμενο κοίταγμα. Βυθίζονται σε ζάλη αφρισμένη και τα λ...

Κάθομαι στο κατάστρωμα και σκέφτομαι ότι δεν υπάρχουν πατρίδες. Το βαθύ μπλε προτρέπει: Σκούπισε τις σκέψεις μόνο κοίτα αλλά το μελένιο ...

Υπάρχει ένας ασφαλής τρόπος για να αφανιστεί μια οικογένεια μια ολόκληρη γενιά ένας πανάρχαιος τρόπος απόλυτα πετυχημένος δεν έχει καταχ...

Διαβάζοντας τους Κύπριους Ποιητές, έκανα και μια στάση στη ποίηση του Γιώργου Χριστοδουλίδη. Τελικά η στάση εξελίχθηκε σε μόνιμη εγκα...

O Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στη Μόσχα το 1968 και μεγάλωσε στη Λάρνακα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχ...

Πήρα δυό κομμάτια χαρτί στη μια τα ψώνια, στην άλλη το ποίημα τα έβαλα στην ίδια τζέπη του μαγικού παντελονιού μπλέχτηκαν μεταξύ τους...

Eκείνη τη στιγμή όταν το φλυντζάνι αγγίζει το πάτωμα Και θρυμματίζεται σε εκατό κομμάτια Καταλαβαίνεις τη σημασία της ακεραιότητας Ότι α...

ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ Με τα χέρια ταξιδεύουμε στο μέλλον στο πρόσωπό μας η αφή ενός άγνωστου δέρματος. Αγαπημένα πράγματα στη δίνη του χρόνου. Ο...

Ήμουν δεν ήμουν εφτά χρονών κι εκείνη η σταφιδιασμένη γριούλα είχε ανοικτή τη χούφτα. Της έδωσα το χαρτζιλίκι μου –ένα σελίνι κι έτρεξα ...

Τα ξεχασμένα παιδιά κλωτσάνε μια μπάλα στην αυλή του σχολείου. Είναι 3 και 30 ακριβώς ο ήλιος τέτοιο μήνα είναι συμπονετικός καψώνει ό...