Φτιάχνω λέξεις που κάνουν θόρυβο Επιτέλους Κάποιος να ενοχλήσει τις σιωπές Κάποιος να πει όσα κυλάνε μέσα του και όσα αντίθετα ορμάνε Κυρίως...

Κάποτε δέντρο κάποτε πουλί Κι η σιγανή βροχή ένα φλασκί κρασί για τους συνοδοιπόρους Περπατώ τινάζοντας από τα πέλματα τον χρόνο κι ας είναι...

Στην κούνια της ήρθαν οι Μοίρες Σκίσανε το παραμύθι και το είπαν καθαρά Στα δεκαοκτώ θα παντρευόταν Στα είκοσι τρία θα ήταν χήρα πεσόντος ε...

Mάνα Σε κρατάω ακόμα απ΄το χέρι μέσα στο ράγισμα της νιότης  Νήμα αόρατο στα χτυποκάρδια ανάμεσα γέρνει επάνω μας σαν ανθισμένος κλώνος ...

Πάντα έρχεται η ώρα για το δείπνο Έχει σημασία τι θα στρώσει κανείς για βράδυ Σε τι εν τέλει θα προσευχηθεί Έχει σημασία σε τι θα σηκώσε...

ΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΚΡΟΥΣΤΑ  Φέτος δεν έχουμε βροχές είπες κοιτάζοντας τη ραγισμένη κρούστα του καιρού Σκάβει πολύ ο ήλιος το περίβλημά μας Τόσ...

Η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου κατάγεται από την Αμμόχωστο. Είναι διευθύντρια Δημοτικής Εκπαίδευσης και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο...

Σαράντα χρόνια μετά την εισβολή, η ποιήτρια Αρτεμίου - Φωτιάδου  Ελένη ζεσταίνει τις μνήμες με τέσσερα εξαιρετικά ποιήματά της , που δημο...

Αγρίεψέ με θάλασσα ‘Οταν με λούσεις με τη μάνητά σου δεν θέλω ράβδους της πανσέληνου  σε μια θυρίδα αναμνήσεων ούτε της νύχτας αναχώρηση...

της Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου Κοιμήσου μικρή μου πόλη με όλα τα φώτα σου ανοιχτά Τώρα που δεν αχούν τους ήχους οι άνθρωποι εσύ απερίσπαστ...

Β΄Βραβείο στους Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης Δελφοί , 2009 Στις συνοικίες σβήνουνε σιγά σιγά τα φώτα Απλώνουν οι γυναίκες μ...

Περιπλέω τη σκέψη σου  με μια μικρή πιρόγα  καμωμένη από δέρμα ηλιοκαμένης νύχτας Ξάπλωνε ώρες κάτω από το φως σου κι αφηνότανε σε έναν απρ...

O χειμώνας έμπαινε με τα βαριά λευκά του βήματα μέσα στους δρόμους και μέσα στις ψυχές. Χτυπούσε κάνα δυο φορές την πόρτα τους κι άμ...

 της Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη, ελέγχοντας τις τελευταίες λεπτομέρειες της εμφάνισής του. Απέναντί του ...

΄Ενα κομμάτι έρωτα Αφημένο στο τραπέζι με το σπασμένο πόδι Με μισές δαγκωματιές κάτω απ΄την κρούστα  Ψίχουλα λόγια Απομεινάρια από χέρια...

Ο θόρυβος των αυτοκινήτων Οι φωνές του δρόμου Οι αργόσχολες κουβέντες  Οι χαμηλές πτήσεις Η σιωπή της γειτονιάς κεντημένη στις χλομές κο...

Αγρίεψέ με θάλασσα ‘Οταν με λούσεις με τη μάνητά σου δεν θέλω ράβδους της πανσέληνου  σε μια θυρίδα αναμνήσεων ούτε της νύχτας αναχώρηση...

Το φόρεμα της Κυριακής μην το κρεμάσεις στην ντουλάπα μη βάλεις ναφθαλίνες  Μισώ τη μυρωδιά αυτή του χρόνου Ακούμπησέ το δίπλα σου σαν ά...

Η ζέστη δεν προερχόταν από τις εκπνοές ενός θερμού Ιούλη αλλά από τις καυτές μνήμες που έστηναν χορό με τα μαύρα πέπλα τους καθώς ο επι...