Κατρακύλημα   Όλο ξεπέφτεις – και ξεπέφτεις δίχως τέλος – για τιποτένια πραγματάκια της ζωής. (Είσαι παλιάτσος κι όμως δείχνεσα...

Aλήτη! Aπόψε είν’ η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή. Mπορείς να πας να κοιμηθείς σ’ ένα παγκάκι, Aλήτη! Πλάτυνε η Σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, ...

(15 του Δεκέβρη, 1955, ώρα 2 μετά τα μεσάνυχτα) Αναστασία. Απόψε η νύχτα είναι σαν την καλοσύνη σου. Έβρεξε. Κι ήτανε τα δάκρυα ό...

Τον είδα στ’ άλογό του κωμικά να προκαλεί  το Σύμπαν, το Υπερπέραν και τα Χάη. Κάποτε να σφυρίζει και παντού να διαλαλεί  τ’ Άπε...

Τα φρύδια σου : δυο τίτλοι στη σειρά, με κεφαλαία αρχαϊκά στοιχεία· υπότιτλοι με γράμματα μικρά : Τα βλέφαρά σου. Κι ακολουθ...

“Άντρες, γυναίκες και παιδιά, κοντά μου συναχτείτε” πρόσφορα να μοιράσετε, γλυκό κρασί να πιείτε. Ψωμί απ’ του κάμπου τ’ όργωμ...

Ο Τεύκρος Ανθίας (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ανδρέα Παύλου Χατζημηνά) γεννήθηκε στην Κοντέα της επαρχίας Αμμοχώστου της Κύπρου. Φοίτησε σ...

Ο δάσκαλος στον πίνακα «τα ρήματα εις –μι» και τα «υγρόληκτα» αραδιάζει. Οι μαθητές, σα γηρασμένοι, γράφουνε, και κάθε τόσο : «Π...

Κι ίχνη καρδιάς να ζούνε μέσα μου, θα τραγουδώ και θ’ αλαλάζω για Σένα ατίμητη  ζωή, για Σε γαλανομάτα Λευτεριά. Δεν είναι σ...

Εδώ στην Επαρχία, δεν είναι λόγος ν’ αυτοχτονήσουμε, «δόξα τω Θεώ»! Γελούμε πλούσια, κλαίμε όσο μπορούμε, και τίποτα δεν βλέπο...

Ελέησόν με, άγιε Σατάν, το βράδι αυτό, κι άκουσε, αν θέλεις, της κοιλιάς μου το γουργουρητό. Κλαρίνα, πίπιζες, ταμπούρλα, τα έν...

Είναι μιαν ώρα, μια στιγμή, που με κυκλώνουνε οι λυγμοί, και πάω να κλάψω δυνατά, να λυτρωθώ απ΄ τα βάσανα, σ΄ αυτή την ό...

Σαν πελαγοδρομήσαμε, τότε, στον πόνο μας πιστοί, – ξένοι, που νοσταλγήσανε πατρίδα όλη τη γη – κάποια αγωνία μάς έδερνεν από το...

«Τι τρομερός, τι τρομερός, πούναι κι αυτός ο αλητισμός!» Τέτια μιλώ, παραμιλώ, την κάθε μέρα και γελώ με τον ανόητο εαυτό μου, ...