Ένας αέρας με θυμό λυσσομανά κι ότι στο δρόμο του βρεθεί κάτω το ρίχνει, ρωτώ ποιός είναι που τον κόσμο τυρρανά και ένα χέρι εχθρικό εμένα...

Της νύχτας το παράπονο εγέννησε τη θλίψη που θέριεψε και έφτασε στου ουρανού τα ύψη. Στου λιμανιού μιαν άκρια καράβι αραγμένο που με σκοινιά...

Ανταμώσαμε πάλι και μιλήσαν τα μάτια είπαν λέξεις κρυμμένες στο ´δεν πρέπει’ καιρό κι έγιναν πάλι οι ζωές μας κομμάτια, δυο πουλλιά πληγωμέν...

Ούτε εσύ κατάφερες να έρθεις κοντά μου, ούτε εγώ κατάφερα να σε προφτάσω. Στις αποστάσεις γράφτηκε ο έρωτας μας και στα δρομολόγια που γίνον...

Θάψαμε την αγάπη στη σκιά της ζωής και μόνοι εμείς περνούσαμε ανάμεσα από τα όνειρα ελπίζοντας σε ένα χάδι του ήλιου. Έτσι, για να έχουμε τη...

Πόσο μου μοιάζει το πλατάνι το ψηλό που ζει μονάχο του στου ποταμιού την άκρη, σκύβω με δέος και το χώμα του φιλώ, μα με μαλλώνει πούναι αλμ...

Λέω να στήσω μια βραδυά γλέντι με γέλιο, κέφι, μα στων ανθρώπων τις καρδιές να μην υπάρχουν νέφη. Χαρά να ρίξω στο χαρτί, στις κούπες ευτυχί...

-Πού πας τον Μάη για να βρεις με το χοντρό σου παλτό κουμπωμένο; -Χωρίς αγάπη κρυώνει η καρδιά. Αργεί να ρθει μα εγώ περιμένω. Πάντα η ίδια ...

Το χώμα,ξένε,που πατάς, της σκλαβωμένης γης μου, σαν σου μιλά,δεν απαντάς, στη γλώσσα της φυλής μου. Ήρθες εχθρός, κατακτητής να διώξεις τα ...

  Ήρθαν τον θάνατο να σπείρουν και φωτιά απ τους πατρώνους τους μεγάλους τους σταλμένοι και αν τα παιδιά μας αντιστάθηκαν σκληρά, πώς να κερ...

Το σπίτι μας φτωχό, μουγγό κι ορφανεμένο από τη μέρα πούφυγες χαρά μου μακρυά, και τάδειο χέρι μιας ζητιάνας απλωμένο το γυρισμό σου λατρευτ...

   Η ποίηση της Δέσπως Πηλαβάκη ερεθίζει τις ανθρώπινες αισθήσεις.  Μέσα από τους στίχους της ευωδιάζουν οι πόνοι των ανθρώπων  και εικονογρ...

Κόρη πανώρια ξάπλωσε σ ήσυχο ακρογιάλι σαν κόρη που πρωτόγυρε σ ερωτική αγκάλη Γύρω γύρω μαζεύονται χωριά μας σκλαβωμένα και μοιρολόι αρχινο...

Ήταν αμούστακα παιδιά μα στην καρδιά λιοντάρια όλοι εραστές της Λευτεριάς γενναία παλληκάρια Της Κύπρου Ελληνόπουλα την κατοχή μισούσαν με κ...

  ΠΟΙΟΣ   Ποιός τη ψυχή μου έκλεψε και αγκαλιά κοιμάται με μάγια θα την έδεσε και μένα δεν θυμάται   Τα μάτια γίναν ποταμός στη θάλασσα κυλά...

Μια πεταλούδα με πολύχρωμα φτερά του κήπου τα λουλλούδια χαιδεύει σαν τ ορφανό που μεσ´σε κάθε αγκαλιά τη μάνα του που έχασε γυρεύει Τι κι α...

  Η ΠΡΟΙΚΑ   Εψές εποτζιοιμήθηκα τζι όρομαν είδα ότι μες την βουλήν εκάθουμουν τζιαι θέση μου η πρώτη   Εκόρτωννα , εκαπάρτιζα...