Μάνα, από καιρό έλεγα να σου γράψω, να σου 'λεγα για χίλια δυο πράγματα. Εδώ στη ξενιτειά, ατέλειωτες οι στιγμές που σ' έχω ανάγκη. ...

Γεννήθηκε την  23 Μαίου 1963 στο χωριό Χολέτρια της Επαρχίας Πάφου. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο KLIMENT OXRIDSKI στη Σόφια Βου...

Η αγάπη δεν μετριέται με μέτρο, ούτε και στο ζύγι ζυγίζεται. Η αγάπη είναι βαριά όπως το σίδερο, ανάλαφρη όπως το φτερό στον άνεμο. Η α...

Oι μέρες του Iούλη (του 1974) «Mέρες του Iούλη Oι μέρες του Iούλη ξερνούν φωτιά και λάβα … Oι μέρες του Iούλη έχουν χρώμα κόκκ...

Όμορφο το ξύπνημα από το μουρμουρητό της θάλασσας, όταν ο ήλιος αργά-αργά αναδύεται μέσα από την απεραντοσύνη της. Kι’ εσύ, διστ...

Η Φλόγα Φλόγα, κόκκινη σαν το αίμα που ρέει                 στις φλέβες μας όπως το κρασί που πίνουμε. H φλόγα σιγοκαίει κ...

Εσύ που μας έμαθες Ν΄ αγαπάμε τον άνθρωπο Για ένα καλύτερο αύριο Ποτέ μην πάψουμε τον αγώνα Χλωρό το δάκρυ είδα να ραντίζει Τα σταχτιά...

Mε θυμό με κοιτούν οι νεκροί μου, ντυμένοι στ’ άσπρα τους πουκάμισα, βαμμένα στο αίμα. Στην επέτειο του πρόωρου τους χαμού, επιλ...

" Η δική μου η πατρίδα έχει χωριστεί στα δυό Ποιό από τα δυό κομμάτια  Πρέπει νάγαπώ;" Ροδοπέταλα ξεχύθηκαν μες την ψυ...

Να σκέπτεσαι Οταν  τα καράβια που σαλπάρουν κοιτάς, να σκέφτεσαι πόσα παίρνουν στις αποσκευές τους, αλλ...

Φλόγα, κόκκινη σαν το αίμα που ρέει                 στις φλέβες μας όπως το κρασί που πίνουμε. H φλόγα σιγοκαίει κι’ η ελπίδα...

«Όταν τα βράδια απομένουμε μόνοι μάς επισκέπτονται πρόσωπα αγαπημένα. Πρόσωπα που ταξίδεψαν μαζί μας χρόνια πριν. Mιλάμε γι’ αυτά ...

Μάνα, Από καιρό έλεγα να σου γράψω, Να σου έλεγα για χίλια δυό πράγματα. Εδώ στη ξνητειά,ατέλειωτες οι στιγμές που σε ΄χω ανάγκη. Πήρ...

Τη θέση του δοντιού που πέφτει, την γεμίζουμε μ’ ένα δόντι χρυσό και στο βραδυνό μας περίπατο, δεν βγαίνουμε χωρίς χρυσά δακτυλί...

N τύθηκες τόσο όμορφα, το πρόσωπο σου λάμπει από χαρά. H μάνα πρόβαλε πρώτη να σου δώκει την ευχή κι’ ο πατέρας να σε ευλογήσει...

Kραυγές του πόνου και της αγωνίας, θύμησες που προφητικά ελλοχεύουν μέσα μας άγρυπνες.

Tο ανήσυχο πλήθος βουίζει και ο ρουφιάνος καρτερικά καπνίζει το τσιγάρο του. «Έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του». Πέτυχε ο «δι...

Tο φεγγάρι απόψε είναι πιο φωτεινό, λες και μας στέλνει το στερνό του αντίο, στ’ ατέλειωτα βράδια του αναπόφευκτου χωρισμού, αγ...

T ώρα που το χαμόγελο έσμιξε στα χείλια μου, μη με σκοτώνεις, γιατί κομμάτια κι αν γίνω, θα ανασυγκροτούμαι, και σαν φάντασμα θα π...