«Η πίκρα για τη μοίρα της μικρής Πατρίδας  είναι πάντα εκεί. Γεννηθήκαμε, ανδρωθήκαμε, γερνάμε με το πρόβλημα ανοικτό σαν πληγή. Πώς...

Μου ξέφυγε στους λαβύρινθους του διαδικτύου Καθώς περιφερόμουνα σε άγνωστους Και σαγηνευτικούς δικτυοτόπους. Τώρα ποιος ξέρει πού περιπ...

Το κοίταξα σε μια ρωγμή  να ξεφυτρώνει λοξά στο πεζοδρόμιο κι αθώα να μου χαμογελά λάμποντας, με το κίτρινο σκουφί. Θυμήθη...

Τι να σας έλεγε ο φωτογράφος που αποτυπώθηκε στο έκπληκτο βλέμμα και στο αχνό μειδίαμα; Κι εσύ ακόμη, νήπιο δυο χρονών α...

Βραδάκι, βροχερό. Οι λιγοστοί διαβάτες με τις ομπρέλες κοντοστέκονται. Στο πεζοδρόμιο κουβάρι ένα κορμί. Μούσι ξανθό μ...

και πάλι θυμήθηκα τις ολάνοιχτες πόρτες στη θάλασσα και τους γλάρους να μπαινοβγαίνουν μ' ένα ...

Ρ o μα v τικό τ o σκη v ικό, παγκάκι στ o κύμα απάνω κι η ρόδινη πανσέληνος λούζεται στο νερό. Σφουγγάρι πραυντικό η ώρα...

Το γήινο σώμα σου, ποιητή, είναι μονάχα μονοπάτι για να πορεύεται η ποίηση ανενόχλητη από τη σκέψη στη γραφή κι απ' τη γραφή στη σκέψη....

Σε σκαλίσαμε κόκκο-κόκκο  αναζητώντας τον εαυτό μας.  Μας μπέρδεψαν τείχη βενετσιάνικα γραφές αραβικές και τάφοι ανώνυμοι. Τέ...

Να υφάνω λέξεις από νήμα ονείρου βοήθησε  με Σαπφώ εσύ κατέχεις τα μυστήρια της  νύχτας και του χρόνου. Απολιθώματα ακούσιων στεναγμών...

Η Ελλη Παιovίδoυ γεvvήθηκε στις 3-11-1940 στo χωριό Βασα Κoιλαvίoυ. Απoφoίτησε απo τo Λαvίτειo Γυμvάσιo Λεμεσoύ και σπoύδασε Οικι...

Άσπρη σαν χιόνι, στρουμπουλή και ψηλομύτα δεν γύριζε να ρίξει ούτε  ματιά   στους γείτονες της πίσω πόρτας. Ροζίτα μου πριγκήπ...