Κι όταν σμίγανε τα σώματά τους στο ξύλινο κρεβάτι οι αναστεναγμοί τους πάλλονταν μέσα του και το έκαναν να τρίζει Αποκρινόταν στον έρωτά του...

Έμειναν, οι χαρταετοί της νιότης κρεμασμένοι στ’ άκαμπτα καλώδια της κένωσης εκεί να χάσκουν κατά τον ήλιο Κι έτσι, θρυμματισμένοι σ’ άχαρου...

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας      Δ ιαβάζοντας την ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Οικονομίδη : «Διαδρομές», αναζητώ όπως και σε άλλες συλλογέ...