Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές τραγούδησε ο ποιητής* κι εγώ αποδώ για τις δικές μου κλαίω πονώ διπλά κάθε άνοιξη και πάσχα όταν τις νοιώθω...

Σιωπώ... μα εσύ νομίζεις πως βουβάθηκα ουρλιάζει κι αλυχτά το εντός μου όταν χιλιάδες ουρανοί ανοίγουν και ξεσπούν οι καταιγίδες απ΄τα μάτ...

Όλη τη νύχτα όνειρα έφτιαχνα με λέξεις κεντημένες χρυσοβελονιά. Στα χρώματα της ίριδας κανίστρια έπλεξα απ’ της βροχής τους ήχους, κι επ...

Τα μάτια σου, αχ τα μάτια σου αυτές οι γυριστές οι βλεφαρίδες σα ζωγραφιά του Καραβάτζιο χιλιάδες μέλισσες απόθεσαν τη γλύκα τους τα κασ...

Έμεινα εκεί να σε κοιτάζω εκστατικός πλήρης από στοργή και τρυφερότητα κλεισμένα ματοτσίνορα κρατώντας μέσα σφαλιστά ένα θησαυρό -αυτά τα ε...

Το μολογώ πως τίποτα δεν έμαθα δεν πα να λένε οι παλιοί τα λάθη μου τα πάθη μου... χίλιες φορές τα ίδια θε να κάνω χίλιες φορές θα σιγοκαί...

Η νύχτα... αυτή η νύχτα πόσα σου εκμαιεύει.. καθώς στην τρέλλα μιας αχαλίνωτης ορμής ξεπουλάς τα πιο ενδόμυχα πιστεύω σου στο Μεφιστοφελ...

Απόψε θα ‘θελα να διακτινιστώ καταμεσής στην έρημο της Αραβίας να βρεθώ όπως παλιά… μόνος, κατάμονος ανάσκελα πεσμένος τυλιγμένος με νύχ...

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές  τραγούδησε ο ποιητής  κι εγώ αποδώ για τις δικές μου κλαίω  πονώ διπλά κάθε άνοιξη και πάσχα  όταν...

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ, Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΜΟΥ ΠΟΘΟΣ... Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές  τραγούδησε ο ποιητής  κι εγώ αποδώ για τις δικές μου κλαίω  πονώ ...

Ξεχασμένες λέξεις ανασύρονται, Θροϊζουν τετριμμένες Ως φύλλα φθινοπώρου Σε απογευματινά μονοπάτια Μοναχικών αναζητήσεων…. Λευτέρης Ελ...

Έσκουζε κι ολοφυρότανε η Όμ Ιμπραχήμ έξυνε με τα νύχια τις σάρκες απ΄το πρόσωπό της μα ο μικρούλης Ιμπραχήμ δεν έλεγε ν΄ακούσει ο θάνατο...

Αυτή η ανάσα μπορεί να είναι η τελευταία μου γι αυτό θερμά παρακαλώ σε μη μου τη χαραμίσεις..... ************************ Κενά!!!!...

Κίνησα για το μαχαλά των κολασμένων ελπίδες να μοιράσω και κουράγια... Μα ώ τι θεία αποκάλυψη εμπρός μου! αλαφροϊσκιωτους λευτερωμένους ...

Εκεί σ΄ένα περβάζι παραθύρου  τσιμπολογούσε γουργουρίζοντας  τα σπόρια και τα ψίχουλα  από τη φούχτα της Νατάσιας  που τρυφερά...

Ποτέ μη σκύψεις κάτω το κεφάλι Στις μπόρες της ζωής υποταγή ποτέ σου μη δηλώσεις Μην απελπίζεσαι: η άνοιξη θάρθει ξανά και πάλι ...

Η μπόρα ξέσπασε άγρια στα τζάμια θαρρείς και πάει το σπίτι να γκρεμίσει. Είπες, «θα φύγω, ποιός θα μ’ εμποδίσει ; Πάω σε νέους κ...

Ξεχασμένες λέξεις ανασύρονται, Θροϊζουν τετριμμένες Ως φύλλα φθινοπώρου Σε απογευματινά μονοπάτια Μοναχικών αναζητήσεων….

Είν΄η συζήτηση μας φιλοσοφική τη ματαιότητα των εγκοσμίων πραγματεύεται κι όλοι αποφαίνονται και συμφωνούν ρητορικά για τη μακαριότη...

Ακροβατώ στο πιο ψηλό σκαλί  της κλίμακας του πενταγράμμου  κι οι νότες από κάτω  μεταμορφωμένες σειρήνες  τραβάνε σαν μαγνήτε...