Ενηλικιωνόμαστε δε μου ανήκεις εσύ και εγώ ιδίως όταν ο πόνος σκληρίζει σε ένα κοχύλι [...] απαρνιέσαι τον νυχτόβιο αφρό στο στόμα σου κάθ...

Τα έντερα χτυπούσαν αστραπές στο στομάχι, η καρδιά χτυπούσε στο μυαλό, ένα παιδί έκλεγε έξω από την πόρτα και λυγούσε η απουσία του. Ήμουν α...

  Βρόμισε σάρκα η σκόνη και αίμα η γη, έδαφος με δώματα απέθαντων. Κάνεις δεν πεθαίνει. Κάνεις δε ζει, όπως άρχισε να βιώνει. Είχα να καπνίσ...

  Είναι η νύχτα που πέφτει πάνω στ' άστρα, στα κεφάλια των ανθρώπων και στο κέλυφός τους και ήσυχα απωθεί και βολεύεται στις αρχές των ο...

Τότε, σε μια πλατεία στης Αθήνας, κάπου το 404 π.Χ. και λίγο αργότερα , κοντά σε ένα πρώτο όνειρο, σε δεύτερη ματιά, με τον Χριστό σε ένα ρά...

Για να γεράσω φυσιολογικά, κοίταξε, άνθρωπε, πόσες μέρες σε έσωνε ο εαυτός σου ή οι πληγωμένοι του κόσμου, που για εσένα πληγώθηκαν, αφού το...

Πρέπει οι άνθρωποι να πεθαίνουν για να θαυμαστούν... κι αυτό όσο κρατάει η ανατολή, κι όσο η δύση. Ένα μερόνυχτο δε χαραμίζουμε σε με...

Θυμάμαι παίζαμε κρυφτό και έτρεχα μήπως με βρεις. Παίζαμε κυνηγητό και έτρεχα μήπως με πιάσεις. Παίζαμε και τραγουδούσαμε στη μαγική χώρ...

Έτσι οι αγάπες γεννιούνται; Με τσιμεντόλιθο στο χέρι και με σπασμένο το φινιστρίνι; Έτσι μπαλώνονται τα αχρηστευμένα παράθυρα! Τελι...

Ταπεινά βλέφαρα Για πόσο μπορούν να αντέξουν τα μάτια χωμένα στην αμμουδιά ; Μπουκωμένα με χρυσόσκονη. Τα βράγχια τους σφραγίζον...

Η Αλεξία Βίκτωρος γεννήθηκε και κατοικεί στη Λευκωσία. Είναι φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Κύπρου. Κέρδισε δύο φορές το Πρώτο Βραβείο Ποί...

Ο μόσχος των ανθών πρόφτασε να πνίξει τη συννεφένια αργώ στον βυθό. Βουλιαγμένη, στα κρυστάλλινα νερά του κάμπου. Οι Ροβινσώνες επέπλεαν...

Φώλιασε η ψύχρα μες στην ευνή. Λεπιδόπτερα σκεπάστηκαν με το χώμα. Ο ουρανός, σκέπη γερο-κεντουμένη. Μες σε μια χούφτα καλλίφωνων, σάρκε...

Ολόφωτο σκοτάδι απλώθηκε στης σιγαλιάς τον ίσκιο. Λιμνάζουν οι κυματισμοί αρχοντικών μετάλλων. Λουτρό χρυσανθέμων.  Τεντωμένος ο Αυγεριν...