Να, τώρα ετούτη τη στιγμή το σήμερα γίνεται χθες, το χθες παρελθόν και το παρελθόν μύθος. Η κλεψύδρα  με συνθλίβει στο στέ...

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΝΑΓΙΩΤΟΣ Άξαφνα, τα όργανα πέτρωσαν στα χέρια των κιθαρωδών. Στα κρεματόρια των αυτόματων ταμιακών, αποτεφ...

Την τρίαινά τους έσεισαν οι αποκαρωμένες μου μνήμες. Η θάλασσα εσχίσθη το βένθος ανεδύθη. Τα κογχύλια άρπαξαν τα όργανα ...

Σταύρωση Γιατί μου φορτώσατε στους ώμους εκτός απ’ τον σταυρό και τον Σίμωνα τον Κυρηναίο;  *** Νηνεμία Τα βράχια δημιουργήθηκ...

Ο Κυριάκος Αναγιωτός γεννήθηκε το 1958 στη Λεμεσό.  Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Άαχεν της Γερμανίας.   Ασχολείται με τ...

Άλφα. Αμέθυστοι που στόλισαν την αιώρα μου με το πρώτο μου το κλάμα. Ωμέγα. Ωδή στερνή επί εκκυκλήματος δώρο μαλαματένιο για τον Βαρκάρη. Τ...

Η όψη σου αποτυπωμένη στους τοίχους του άδειου μου δωματίου. Η μορφή σου καρφωμένη στο τραπέζι της γωνιακής μπυραρίας. Η οπτασ...

Το χάραμα ανασύρεις το κοφτερό σου χαμόγελο και εφορμάς στις αρτηρίες μου. Σε κάθε σου βήμα ένας χειρουργός εξαφανίζεται.

Σπονδές Κούφωσε το χώμα στα δύο μέτρα. Λαγούμια γιόμισε στενά, ίσα που να χωρούν τα χέρια τους. Τα βράδια, οι μάνες, σαρ...

Χαμένος στους λαβυρίνθους του απόκρυφού σου τατουάζ. Την αυγή γκρεμίζομαι στο κενό του ομφαλού σου.

Με μάθανε να αριθμώ μέχρι το δέκα. Θέλησα να προχωρήσω πιο πέρα. Μου κόψανε τα δάκτυλα.

Στο κοιμητήρι των κυπαρισσιών φυτρώνουν θεόρατοι άνθρωποι. Τις νύκτες τρυπάνε τα ουράνια.