[…] Μα ολύμπιο* να τραβάς στα γλαυκά* ύψη ω κυπαρίσσι, ξέρω εσέ μονάχα. Ελεύτερ’ η ψυχή σου δεν θα σκύψει στ’ όποιο κατάτρεγμα της μοί...

Γύρω μου ανύψωσα βουνά και μέσα έχω κλειστεί. Σπουδάζω μες στη μοναξιά τη γνώρα του εαυτού μου, και μελετώ τ’ ανήφορα του μυστικού καημού μ...

Άσε οι σοφοί να πνίγονται στα σκοτεινά βιβλία, και μη θαρρείς ότι η μωρή σοφία τούς ωφελεί. Τόσα ποτάμια χύνονται στη στείρα κι αιωνία θά...

Νύχτα, κυλούνε τα θολά νερά του Γάγγη και των εχθρών καίνε οι φωτιές αντίκρυ. Ξαγρυπνούμε. σκεφτόμαστε ποια τάχα βία και ποια ανάγκη στ...

Όταν κατάκοπος θα μπαίνεις στο βαθύ ελαιώνα,  θ’ αναστενάξεις λυτρωμένος από το λιοπύρι∙ θ’ ακούεις πώς κλαίει ερωτικά η περίπαθη* τρυγό...

 ΙΧ Να πλημμυρά μας έτσι η αγάπη η αιώνια: στην άφθαρτή της φλόγα να εξαγνίζει κάθε μας κρίμα, και να μας γεμίζει με την πνοή του Θεο...

Ποια εντύπωση!   Ψηλά δέντρα και κλώνοι χοντροί και το τρικύμισμα των φύλλων. Ριπές ανέμου παγωμένου∙ μέρες του χίλια κι εννιακόσια τό...

Ο Γλαύκος Αλιθέρσης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Μιχάλη Χατζηδημητρίου) γεννήθηκε στη Λεμεσό. Μαθητής ακόμη πήρε μέρος εθελοντικά στους Βα...

Έρωτας δένει τις καρδιές μαςς ταίρια, ως περιστέρια μα εμέ χειμώνας μέσα μου ο αταίριαστος αλιά! Κι έρχεσ΄ Εσύ η Τρισεύγενη με τα κρινένι...

Παρθένα, που σε γλίτωσε απ’ του Χάρου τα χέρια και σ’ ανάστησεν η σμίλη στην όψη του κατάλευκου μαρμάρου, να ζεις κάποιον υπέρ...

Μου μάθανε τα μάτια σου, κι έχω αγαπήσει  το φέγγος της αυγής, την πορφυρένια δύση.  Το ψέλλισμά σου, των πουλιών τα θεία τραγού...

Παναγιώτης Καρματζός * http://hellenicdiaspora.com/wp-content/uploads/2012/09/189.pdf * Ο Παναγιώτης Καρματζός, από την Αλεξάνδρ...

(Προς εαυτόν. Ημερολόγιον του εαυτού μου) Το «Απόλυτο» είν’ ένα μαχαίρι  που κι απ’ τις δυο μεριές του κόβει.  Τ’ αγγίζω, και με πιάν...

Στη μέση ο ήλιος τ΄ ουρανού κι απ΄ τα παράθυρά μου  ο βένετος γιαλός, στου ύπνου τ΄ αποκάρωμα ξαπλώνεται μπροστά μου καθρέφτης απαλός. ...

Πίσω η θολή γραμμή της Ειμαρμένης*. Στο φόντο τ’ ουρανού κατάρτια - αντένες, κι άσπρα ταξίδια, των πανιών λαχτάρες, δίψα των οριζόντων...

Από καιρό σε πρόσμενε η ψυχή μου, μ’ αλίμονο! δεν ήρθες με του Απρίλη τα λουλούδια στην όψη σου, καλή μου. Σε κάποιου φθινοπώρου ...

Αυτή την ώρα των λυγμών και των κελαηδημάτων που μας λυγίζει δεητικούς - αυτή την ώρα τη ρεμβή του δειλινού, των χωρισμών, δραμάτων κα...