Κλείνω τα μάτια
Κι η νύχτα χάνεται
Στα βλέφαρα του κόσμου
Οι σκιές παραπετάσματα
Και συ
Δικαιωμενη στην εξομολόγηση
Παίρνεις το πρόσφορο ξεδιάντροπα
Ίχνη προδοσιας το κρασί
λεκες στα κόκκινα σου χείλη
Σαν Εύα
Δίνεις το μήλο να το δαγκώσω εγώ
Γυμνή και φοβισμενη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου