Η ώρα εκείνη που η μέρα αντιστέκεται στη νύχτα μα στο τέλος παραδίδεται. Γιατί η ομορφιά η κάθε ομορφιά πρέπει να έρχεται με όλα τα χρώματ...

Μαύρο φορεμα κάτω από τη βροχή Μαύρο φόρεμα, και λίγο πιο μέσα μια καρδιά που φυλλοροεί Σου αφήνω εξηγήσεις, πως δεν είναι η απήχηση της θλί...

  ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΞΥΠΝΟΥΝ... 1974... ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ... Αγνοείται ο άγγελος Δεν έχει χρώμα η απουσία μα η φωτογραφία μαυρόασπρη Το πιάτο αδεια...

Αλήθεια ποιος μπορεί τη μοναξιά με λέξεις να ορίσει; τα λόγια είναι φτωχά, ίσως όμως ίσως λέγω να μπορείς, με εικόνες να την ντύσεις Ίσως να...

  Όλοι παρόντες. Σ’ έδαφος ουδέτερο. Εφ’ όπλου λόγχη. Παντού πολύχρωμες στολές φτιαγμένες από μάρμαρο σκληρό για τους γνωρίζοντες τους δεδομ...

  Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό μου εύχομαι κάποιος ν’ απαγγείλει ένα μου ποίημα. Και τότε θα κυλήσει η μεγάλη στρογγυλή πέτρα —αυτή που θα φ...

  ΠΡΟΟΙΜΙΟ   β. Το χρέος μου   Έχω την βούρκαν μου χαλκόν γεμάτην πέτρες της Τύπρου μας σωρόν άσπρην χαβάραν του χωρκού μου∙ μεν με ρωτάτε ...

 

 

Με λέξεις μπορώ να χρωματίσω πράγματα να ψηλαφήσω το ανείπωτο. Μα για το παιδί που για μια στιγμή ατένισα ακουμπισμένο στις μικρές του παλάμ...

                                                                                                                                           ...

    Σήμερα φιλοξενώ 6 ποιήματα από 6 ποιήτριες της Κύπρου, τις οποίες εκτιμώ τόσο για τον χαρακτήρα τους όσο και για την ποίησή τους. Με τις...

Στο βλέμμα η ασάλευτη αλμύρα... Ανάστημα δίχως δεκανίκια.... Αγάλματα... Ακολουθούμε τα μαρμαρωμένα σας χνάρια στους πρόποδες του αμμόλοφου....

  Κάποιες φορές, κλαίω για ’κείνο το ποδοπατημένο λουλούδι κι άλλες, για μένα που το πάτησα.

  Ανεμολούλουδο παράξενο, πρωτόγνωρο λουλούδι, άνθος του απατηλού καημού, ποιο θρόισμα κατοικεί στα σέπαλά σου; Ανεμολούλουδο, που φέρεις το...