Είναι μακρύ το πέρασμα προς την αυλή. Μέχρι να το διαβείς, οι φωνές των παιδιών χάνονται στους κίτρινους τοίχους. Μέρες και χρόνια χρειάζοντ...

(αφιερωμένο σ’ ένα ιμερόεν νέφος) Χελιδόνι μου τι είναι αυτό το μαύρο Χ που απέθεσες επάνω στην προσωπογραφία μου; Τόσο πολύ μού κάθισε, επά...

Στον Μιχάλη Ζαφείρη «Αιώνες είχα να συναντήσω άνθρωπο αξιοπρεπή» είπε αθόρυβα ο ποιητής κι έπεσαν οι λέξεις του στα μωσαϊκά του σπιτιού σαν...

  Γεννήθηκα σε χώματα νησιωτικά απλωμένοι λεμονανθοί στο πέλαγο στη πλώρη ένα ποδήλατο άφηνε πεταλιές στο αύριο κι ο ποδηλάτης στο κατάρτι α...

  Τ α φύλλα αδύναμα να κρατηθούν αφήνονται στον αέρα. Ο ίσκιος τους δεν είναι πλέον απαραίτητος. Ομίχλη η ελπίδα. Πότε πυκνή, πότε χάνεται. ...

  Ο Σταύρος Θεμιστοκλέους γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου όπου και ζει. Σπούδασε στο Salford University του Manchester Χρηματοοικονομικά κα...

Υπάρχει πλέον ένα σκεύασμα για όλα. Το φυτεύω στο σώμα κάθε που αλλάζουν οι καιροί για να με σώσει. Βυθίζει τη νιότη στο κενό χωρίς αντίστασ...

Το Φως κυνηγημένο, ασθμαίνοντας και καταϊδρωμένο κατέφυγε κάτω από την κληματαριά. Η βρύση αρνήθηκε να δώσει το νερό της να πιει το Φως να δ...

  Τώρα λοιπόν είναι ο καιρός της συγκομιδής ! Τώρα οι καρποί έδεσαν, μέστωσαν στην βροχή των δικών μας δακρύων, στον δικόν μας πυρετό, στη...

  (Στο Βρετανικό Μουσείο) Ποιος είναι αυτός ο Πολιτισμός που κάνει το μάρμαρο να μιλά; που το άλογο σέρνει τον Ήλιον από τα μαλλιά. Ο Περικλ...

  Το αγέρι σφυρίζει στ’ αυτιά της λες και θέλει να την συντροφέψει στους μοναχικούς βηματισμούς της. Το κρύο ήπιο και γλυκύ, λες και θέλει ν...

  Ι Άρχισα να πιάνω στράτα, να στρίβω καντούνια, ν’ αλλάζω δρόμους, να παίρνω την απάνω βόλτα. ΙΙ Σκέψεις που πολιορκούσαν τους μαιάνδρους τ...

     Σήμερα, έχω την τιμή να φιλοξενώ στο ιστολόγιό μου, ένα σημαντικό ποίημα της Μαρίας Χριστοδούλου, αφιερωμένο -όπως η ίδια μου επισήμανε...

Μεσ’ στου Ζήνωνος την πόλι που το κύμα την φιλεί και του Κίμωνος η δάφνη τ’ ακρογιάλια της μυρώνει, σαν τον Φοίβο μάς φωτίζεις, ω πολύφωτη Σ...