Σήμερα, έχω την τιμή να φιλοξενώ στο ιστολόγιό μου, ένα σημαντικό ποίημα της Μαρίας Χριστοδούλου, αφιερωμένο -όπως η ίδια μου επισήμανε...

Μεσ’ στου Ζήνωνος την πόλι που το κύμα την φιλεί και του Κίμωνος η δάφνη τ’ ακρογιάλια της μυρώνει, σαν τον Φοίβο μάς φωτίζεις, ω πολύφωτη Σ...

  Δε γράφουμε πια γράμματα στους φίλους μας και τις κρυφές μας σκέψεις τις κρατά με. Δε συνομιλούμε. Κοιταζόμαστε. Και η αγάπη σε χειμερία ν...

  Κοιτάζει το φεγγάρι απ’ το παράθυρο. Μάταια προσπαθεί να το αγκαλιάσει. Κι όμως φαίνεται να ’ναι πλάι της. Απλώνει το χέρι. Σηκώνεται στις...

  Φως πολύεδρο. Άγουροι καρποί τον σφρίγους σ’ εκτεθειμένα σώματα στα χείλη της κλεμμένης γης. Βλαστοί, σαν πληγές ανάλλαγες της νοτιάς, σφρ...

 

  " στη μνήμη του σεμνού και κορυφαίου εργάτη των ελληνικών Γραμμάτων Θεοδόση Νικολάου." όπως σημειώνει ο ίδιος χαρακτηριστικά. Έ...

 

Λάπηθος, ανθισμένο λουλούδι στην πανέμορφη γη του Πράξανδρου! Ακονίζουν ακόμα τα μαχαίρια οι Λαπηθιώτες τεχνίτες σου. Πλάθουν ακόμα τον πηλό...

  Βούττημα ήλιου στη θάλασσα που μας γέννησε ένα χάδι τρυφερό στους δρόμους που μας μεγάλωσαν με τ’ άρωμα της λεμονιάς. Βούττημα ήλιου σ’ έν...

Σπίτια χαμηλοτάβανα σειρά περίμεναν τη δειλινή σκιά μας να χαμογελάσει στα οπλισμένα τόξα της κρυφής χαράς των κοριτσιών. Κι οι ματιές τους ...

Την παραμονή ήθελε να δει το σπίτι της. Την πήραν απ’ το χέρι Την πέρασαν απ’ όλα τα δωμάτια Εκατό τετραγωνικά στον δεύτερο όροφο Κάρφωσε το...

  ( που βρήκα πεταγμένες στον γυναικωνίτη της Αγίας Παρασκευής) Σαν παιδιά φοβισμένα, Κρυμμένα εκεί πάνω στο γυναικωνίτη της Αγίας Παρασκευή...

  Καθημερινοί άνθρωποι επιεικώς ενάρετοι περίπου όπως εμείς εμφανιζόμενοι έως και αφελείς όπου δει μετρίως άκακοι διακηρύσσουν μετά πεποιθήσ...

  Ανέκαθεν ο άνθρωπος πλασμένος από το πλήρες και το κενό ενστικτωδώς στρέφεται προς το φώς αναζητά το ιδεώδες ειδύλλιο στρέφεται αιώνια προ...