Δεν είναι η Λευκωσία απόψε η πόλη του γλυκού καλοκαιριού, του δειλινού π’ άναβε τ’ άστρα, αυτή που ξέραμε ως εχτές που πίναμε σ’ ένα ποτ...

Το Α  Η μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού κι η εκβολή του ποταμιού στη θάλασσα.  Το Β  Οι σωστές ονομασίες των πραγμάτων   πέτρα, άγαλμα, ...

Το φόρεμα της Κυριακής μην το κρεμάσεις στην ντουλάπα μη βάλεις ναφθαλίνες  Μισώ τη μυρωδιά αυτή του χρόνου Ακούμπησέ το δίπλα σου σαν ά...

Η ζέστη δεν προερχόταν από τις εκπνοές ενός θερμού Ιούλη αλλά από τις καυτές μνήμες που έστηναν χορό με τα μαύρα πέπλα τους καθώς ο επι...

Αφήστε το άσπρο μας άλογο επάνω στον καμβά του να καλπάζει Κάποια νεκρή μας φύση  πρέπει να αναπνεύσει Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου   ...

Αυτές τις στιγμές τι να γράψει κανείς ξέφυγε ο στίχος πάνω από τις γραμμές πάνω από συνειδήσεις ανθρώπων κι όλοι αποκαμωμένοι, σκυμμένοι σ...

Σημαίες , συνθήματα και παραλήρημα... Χειροκροτήματα, κραυγές απελπισίας... Χειραψίες και χαμόγελα ηγετίσκων .. Το Ναι και το Οχι να διαφεν...

Ήμουν γυμνός και μετρούσα πληγές. Αυτές που έβλεπα τις έκλεινα επιμελώς με μια χαρά που εξαντλούσε μες στο όνειρο τη μορφή μου. Ά...

«Πήγα στο Μαρί. Πυρίκαυστο, αγνώριστο…  Όλεθρος, συμφορά σαν αυτή που περιγράφεται στη Βίβλο. Πήγα στο Μαρί. …… Όλα έγινα...

«Τον έστειλαν προς τον Άγιο Χρυσόστομο, το μοναστήρι στον Κουτσοβέντη. Καλά καλά ούτε στρατιωτικά ρούχα δεν είχαν να του δώσουν. Πήγε με τ...

Οι στίχοι ποτέ δεν χάνονται αλάτι  σ’ αλυκές το δάκρυ τους πολύχρωμο λουλούδι σε χωματερές το φως τους.

Ακούεις κάτι πλάσματα, νομίζεις εν ν’αγιάσουν, τζιαι όμως ούλους στο χωρκόν, στο στόμαν τους θα πιάσουν, να τους κατηορίσουσιν, τζιαι να τ...

Κι όμως, παρά την ματαιότητα του περιγράμματος που διέκριναν οι ειδικοί ποτέ δεν άντεχα τις μεταβολές, τις συγχρονισμένες κινήσεις, ...

Κατάντησες, ναι! δονκιχοτίζοντας να  κυνηγάς σκιές

Κύπρος μου πολυπόθητη και πολυαγαπημένη, όμορφη σαν νεράιδα μα τόσο πονεμένη. Σε πόνεσαν, σε τσάκισαν και σβήσαν τη χαρά σου, κάποιοι...