Σελίδες
(Μετακίνηση σε …)
Αρχική σελίδα
Επικοινωνία με Διαχειριστή Ιστοχώρου
▼
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014
Στη γιορτή σου
›
Σήμερα θα γέμιζα την αγκαλιά σου με λουλούδια. Θα χωνόμουν μέσα της για να μου πεις ευχαριστώ, να με φιλήσεις μ’ αγάπη, να σε δω να γ...
Με τη δικιά σου σκέψη
›
Ψάχνω δυο σου λόγια να σκεπάσουν τη μοναξιά. Να πείσουν τον θάνατο να μη με βρει νεκρό και να ζω μέχρι τη μέρα του τέλους. Να ...
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014
΄ΓΡΑΦΟΥΜΕ / Κανάκης Άντης
›
Κάτω από τα πεύκα και τις χαρουπιές Μέσα στα αντίσκυνα με μουσική τ...
Ο δολοφόνος Ποιητής
›
Κάποιες νύχτες σκοτεινές, το φεγγάρι γυρίζει την πλάτη, τα παράθυρα στις γειτονιές κλείνουν με δύναμη και κρότο , και βάζει αυτός τα ...
Φθινόπωρο / Πενταράς Νίκος
›
Μας ήλθε το Φθινόπωρο χλωμό μαδήσανε του κήπου τα λουλούδια τα φύλλα στήσανε χορό τρελό και των πουλιών σώπασαν τα τραγούδια Το...
ΔΕΚΑ ΧΑΪΚΟΥ του Νίκου Πενταρά
›
1. Σαν το τριζόνι στο σκοτάδι τριγυρνάς τρύπιο λυχνάρι. 2. Δυο λυχναράκια φως στις μαύρες νύχτες σου ήτανε μάτια. ...
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014
Βήμα πρώτο / Παπαδόπουλος Δ. Κυριάκος
›
Μακριά στο σύνορο της απουσίας, κοντά στο χάδι, περιμένω κίνηση χεριού, εκείνη την αδιάφορη ανάσα, που διαπερνάει την ψυχή και σμίγει...
Κάλεσμα χορού / Παπαδόπουλος Δ. Κυριάκος
›
Πόθος τραχύς χάλασε τα τείχη, με κόκκινο πεσμένο αμπελόφυλλο έστειλε πρόσκληση βακχικού χορού. Στο στόμα ήχος γλυκού κρασιού σε βάθος ...
Οίνος και έρως / Παπαδόπουλος Δ. Κυριάκος
›
Τώρα που ο αγέρας απελπισμένος ωρύεται, τώρα που ζαλάδες σφυροκοπάνε τα μηνίγγια, και που φωνές φευγάτων πουλιών διαχέουν θλίψη, η φύση...
Στη γη του ήλιου
›
Δεν είχα μερτικό στον ήλιο μ’ αγάπησα τη ζωή για το δείλι. Μες στο λιγοστό φως και τους αποκαμωμένους ανθρώπους βρίσκει κανείς τα...
Ξημέρωμα
›
Ο Ήλιος απάλυνε πληγές, συγχώρεσε τους φόβους. Τι ευλογία Θεέ μου το ξημέρωμα… Χάθηκα μες στο φως του πρωινού, η ψυχή μου βρήκε κ...
Επισκέπτες
›
Σκέψεις αφόρητα στριμωγμένες παντού γεμίζουν βασανιστικά το δωμάτιο. Κάνω να τις κάψω με το κερί που τρεμοπαίζει, να μην αφήσω ίχν...
Ποίηση
›
Πόσες φορές δε σ’ άφησα να γεννηθείς ποίηση. Πόσες φορές σ’ έκρυψα να μη βρεθείς αντικριστά με τη σκέψη, από εγωισμό, τον φόβο μη...
Τίμημα
›
Φοβάμαι, που έμελλε να πορεύομαι στα μονοπάτια των ποιητών, να βλέπω τη ζωή μ’ άλλα μάτια απ’ εκείνα του κόσμου. Πονάει η κάθε ...
Τέλος
›
Θα κρατήσω για πάντα στο κέντρο μου το ουράνιο τόξο που μου χάρισες να βάφω τις αναμνήσεις και τα όνειρα Ήλιε μου Και θα φαντάζομ...
‹
›
Αρχική σελίδα
Προβολή έκδοσης ιστού