Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

Τα Χαικού της Ειρήνης και του Πολέμου (από την Ποιητική Συλλογή: ...ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ)

 


 

…ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

[Ποίηση, Διήγημα, κείμενο]

 


 

Επιμέλεια Συλλογής: Δημήτριος Γκόγκας

2022

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΚΟΓΚΑ

… ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ISBN : Προσωπική Έκδοση

© Δημήτριος Γκόγκας

e-maildimitriosgogas2991964@yahoo.com

 

Τίτλος συλλογής: … ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ  

                                Ενότητες:

                                Α. Τα Χαικού της Ειρήνης και του Πολέμου

                                Β.  Ποίηση στη κοινή Νεοελληνική                                Γ.             

                                Γ.  Διηγήματα και κείμενα

                                Δ. Έμμετρη ποίηση

 

Σελιδοποίηση: Δημήτριος Γκόγκας

ΕΚΤΥΠΩΣΗ- ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ

 

    Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται από τις διατάξεις της Κυπριακής Νομοθεσίας [Ο περί του Δικαιώματος Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Συγγενικών Δικαιωμάτων Νόμος του 1976 (Ν. 59/1976), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι και σήμερα] και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου του βιβλίου χωρίς την έγγραφη συναίνεση από τον συγγραφέα και τον εκδότη.

 

 

 

 

Στους ποιητές και ποιήτριες του κόσμου

 που πολεμούν με τους στίχους και τα κείμενα τους

τον πόλεμο και ενισχύουν την ειρήνη

 

 

 

 

Σημείωση

 

 

Η Ποιητική συλλογή είναι αποτέλεσμα έμπνευσης, βασισμένη στην απουσία ειρήνης, στην συνεχή απειλή του πολέμου και την ανάγκη παρέμβασης του Ποιητή.

 


Είπαν για την ειρήνη:

ü      Αν θέλεις να κάνεις ειρήνη, μη μιλάς με τους φίλους. Μίλα με τους εχθρούς σου. Μοσέ Νταγιάν, 1915-1981, Ισραηλινός υπουργός & στρατιωτικός

ü      Ειρήνη είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο πολέμων. Ζαν Ζιρωντού,  1882-1944, Γάλλος συγγραφέας

ü      Αν θέλεις να δουλέψεις για την παγκόσμια ειρήνη, πήγαινε σπίτι σου και αγάπα την οικογένειά σου. Μητέρα Τερέζα, 1910-1997, Καθολική καλόγρια, φιλάνθρωπος και αγία

ü      Ειρήνη ανά γην κουροτρόφος.: Η ειρήνη τρέφει γιους στον κόσμο. Ησίοδος, 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (Έργα και Ημέραι -228)

ü      Οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον. Ρήγας Φεραίος , 1757-1798, Εθνομάρτυς («Το Σύνταγμα», άρθρο 121)

ü       

Είπαν για τον πόλεμο:

ü           Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται. Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών. Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

ü          Τα κατά πόλεμον κρατούμενα των κρατούντων είναι φασιν. Όσα κυριεύονται στον πόλεμο λέγεται ότι ανήκουν στου νικητές. Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (Πολιτικά 1255)

ü          Ξυνόν ανθρώποις Άρης. Για τους ανθρώπους ο Άρης (=πόλεμος) είναι ένα συνηθισμένο κακό. Αρχίλοχος, 725-650 π.Χ., Αρχαίος ιαμβογράφος

ü          Si vis pacem para bellum.: Αν θες ειρήνη να ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Βιργίλιος, 70-19 π.Χ., Ρωμαίος ποιητής

ü          Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν. Πωλ Βαλερύ, 1871-1945, Γάλλος ποιητής

 

 

 


 

Στην ενότητα: Τα Χαικού του Πολέμου και της Ειρήνης, συμμετέχουν οι παρακάτω ποιητές και ποιήτριες

                        

1.      Μαρία Ανδρεαδέλλη

2.      Λίνα Βαταντζή

3.      Πάμπος Βοσκαρίδης

4.      Κωνσταντίνα Βουτσινά

5.      Χριστίνα Γαλιάνδρα

6.      Βασίλης Γεργατσούλης

7.      Δημήτριος Γκόγκας

8.      Βασιλική Γραφάκου

9.      Αγγέλα Αναγνωστοπούλου - Καραγκούνη

10. Χάρης Μελιτάς

11. Ανδρούλλα Θεοκλή Νικηφόρου

12. Χρήστος  Ντικμπασάνης

13. Μιλτιάδης Ντόβας

14. Αδελαίδα Δ. Παπαγεωργίου

15. Ελευθέριος Πλουτάρχου

16. Ελένη Σωφρονίου Στρατή

 

 

 


 

 

Μαρία Ανδρεαδέλλη

 

 

 

Έρημο δέντρο,

μάλωσαν τα φύλλα σου·

χειμώνας μπαίνει.

 

Μετά τον χιονιά

σπείραμε ηλιαχτίδες·

κάρπισε η γη.

 

Γαλανά νερά·

το αστέρι του βορρά

εδώ ξαγρυπνά.

 

Καίγονται σπίτια·

ελπίδες και όνειρα

αναβάλλονται.

 

Μετά τη φωτιά

αέρας στο πρόσωπο

γαλήνη φέρνει.

 

***

 

 

Λίνα Βαταντζή

 

Πόλεμος σε Ειρήνη  

 

I

Σειρήνες ηχούν!

Δίνη ανθοπέταλων -

Άνοιξη πικρή.

 

II

Ξύπνα άνθρωπε!

Δονείται η Γη πάλι -

Ήχοι μετάλλου.

 

III

Κατευόδιο -

Παγετώνες και σκόνη.

Κραυγή πολέμου.

 

IV

Μάταιος ήλιος -

Παπαρούνες άλικες!

Πεδία σιωπής –

 

V

Γαλήνια λίμνη -

Χέρια ικέτες παντού!

Καρδιά ειρήνης.

 

**

 

Πάμπος Βοσκαρίδης

 

Είσαι Ειρήνη

Πολέμου παράσιτο

ή όντως θύμα;

-

Άηχες μάχες

Ειρήνης ψευδαίσθηση

ώρες Πολέμου.

-

Όνομα ψάχνω

για χρόνια περίεργα

τάχα Ειρήνης

σαφώς ψευδεπίγραφα

Πολέμου   ανάπαυλες .

-

Είσαι πολίτης

εν δυνάμει οπλίτης

ό,τι σου τύχει

Πολέμου πεντάρφανο

Ειρήνης το μπάσταρδο

-

Ομοτράπεζοι

Ειρήνη και Πόλεμος

για φανταστείτε

κι εγώ στον κατάλογο

σαν το πιάτο ημέρας

 

**

 

Κωνσταντίνα Βουτσινά

 

 

Πόλεμος και ειρήνη

 

Η Γη ουρλιάζει

Την ώρα του πολέμου

Μα στην ειρήνη

Ολόχαρη γυρίζει

Τον κόσμο αγκαλιάζει

**

 

Χριστίνα Γαλιάνδρα

 

 

Δεν είναι φόβος.

Είναι η απόγνωση.

Για τη  ζωή μας...

-

Βροχή το δάκρυ

όταν οι σφαίρες πέφτουν

στο χώμα φτωχών…

-

Τα πουλιά μιλούν

Ειρήνη τραγουδάνε

ψηλά στον θεό…

 

 

 

**

 

Βασίλης Γεργατσούλης

 

(Απ’ τη συλλογή «Καιροί σκεφτικοί. 84 ποιήματα χαϊκού»)

 

 

Η νύχτα φεύγει.

Η μέρα δεν έρχεται.

Στιγμές πολέμου.

-

Αίμα και δάκρυ

ρυάκια σχημάτισαν.

Έρμη Συρία!

-

Για μιας Ελένης

τα μάτια χαθήκανε

τόσοι λεβέντες.

-

Πόλεμος είναι

του τρόμου το κούρνιασμα

στα μάτια παιδιού.

-

Πλοία βουλιάζουν

σε θάλασσα άξενη.

Θεός υπάρχει;

**

 

 

Δημήτριος Γκόγκας

 

1

 

Ανοίγουν στήθη.

Αναβλύζουν σώματα.

Επανάσταση!

 

2

 

Της άμυνα μας,

μικρά αναχώματα

λέξεις που γερνούν.

 

3

 

Υψικάμινος

το μέτρο του κόσμου μας,

μετρά με στάχτες.

 

4

 

Αγνοούμενος.

Η πέτρα που σμίλεψε

Ο ήχος όπλου.

 

5

 

Ένα πρόσφυγας

νεκροσέντονο άσπρο

πάνω σε στίχους.

 

**

 

Βασιλική Γραφάκου

 

Παιδιά πολέμου,

κυνηγάτε τον ήλιο

και πεθαίνετε.

 

Κλαίω τους νεκρούς,

τους σκεπάζω με κρίνα

'Ήρωες είναι.

 

Ω !! στον πόλεμο,

δεν βρήκα ένα πουλί

να τραγουδάει..

.

Στην Ειρήνη

γιορτάζουμε τις ώρες

Άνοιξη πάντα..

 

Στους σκοτωμένους,

ακουμπάει η μνήμη

στα παράσημά τους.

 

 

Ειρήνη ήρθες

πού να θάψω τους νεκρούς;

θολά φεγγάρια.

 

Αυτές τις μέρες,

ακούω τις ιαχές

των προγόνων μου.

Στήνω τ' αυτί μου, σιωπώ

στους ακριβούς νεκρούς μας…

 

 

**

 

Αγγέλα Αναγνωστοπούλου- Καραγκούνη

 



Πολέμου ήχοι.
Ειρήνη λαβωμένη.
Άνθρωποι θρηνούν.
Πνιγηρές οι ανάσες.
Ασάλευτοι οι νεκροί.
        


 

**

 

Χάρης Μελιτάς

 

Επιστράτευση

 

 

Είπαν: Στα όπλα.

Πατήρ πάντων πόλεμος.

Είπα: Ορφανός.

 

 

 

(από τη συλλογή ΠΟΤΑΜΙ  ΚΟΚΚΙΝΟ,

εκδ. Μανδραγόρας 2013, βραβείο Μ.Κ.Ε. Τέχνη)

**

Ανδρούλλα Θεοκλή Νικηφόρου

 

Πόλεμος,

Καπνός, μαύρη ανατριχίλα,

σκοτάδι παντού.

-

Βλέμματα θολά,

βουβά τα διλήμματα,

βαριά βήματα.

-

Αναμένουνε,

την Ειρήνη ποθούνε,

η σκλαβιά βαριά.

 

-

Βωμός θανάτου,

του πολέμου η οργή,

θηλιά της ζωής.

 

-

Ειρήνη πετά,

με φτερούγες στη πλάτη,

λευτεριά ποθεί.

 

**

 

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

Ειρήνης κλέος,

η θεία η λύτρωση.

Ευχή ελπίδας.

 

Γραμμή, σημείο,                                                                                                          Ειρήνης που έκλαψε.                                                                                               Μύρο που καίει.

 

Παρθένα κόρη,                                                                                                            δακρύζει κι εύχεται.                                                                                                     Ήττα Πολέμου.

 

Προσευχή στο φως,                                                                                                          άστρα ειρηνοφόρα.                                                                                                      Γαία άσπιλη.

 

Μύρο το δάκρυ,                                                                                                                 σ’ αλώνια πέτρινα.                                                                                                                              Ειρήνης χάδι.

 

**

 

Αδελαΐδα Παπαγεωργίου

 

 

Ελευθερία,

γύρω από πολέμους

πλέκεις στεφάνια

 

Το μεγαλείο

των αγώνων ειρήνης

θα τραγουδήσω

 

Αν σε ρωτήσω

πόλεμος ή ειρήνη

τι θα διαλέξεις;

 

Γιατί Ειρήνη

γεμάτη παράπονο

ρίχνεις το βλέμμα;

 

Μην λες ειρήνη

αν δεν φορέσεις ρούχα

για τον πόλεμο…

 

 

Ειρήνη Ημίν,

μας δίδαξε ο Χριστός,

Θεία Εντολή

 

**

 

Νίκος Ντικμπασάνης

 

 

Πόλεμος ξανά

Μέσα μου κραυγές ηχούν

μικρών παιδιών

 

*

Σάλπιγγες ηχούν

Όλα είναι έτοιμα

για το τέλος μας

 

*

Πυροβολισμοί

ακούγονται γύρω μου

Νεκρή η ψυχή

 

*

Κοίτα να σωθείς

Κανένας δε γλύτωσε

από το μίσος

 

 *

Μίσος και οργή

πυροδοτούν τη βόμβα

της αισχρότητας

 

**

 

Ελευθέριος Πλουτάρχου

 

 

Πόνος σπαράζει

στις σκηνές των προσφύγων.

Πόλεμος τέρμα!

 

*

Στα ερείπια

όνειρα κι αυταπάτες.

Πώς ξαναχτίζω;

 

*

Δέρνει η βροχή

μέσα στ’ αναχώματα.

Πόθος ειρήνης.

 

*

Μετράνε πληγές

τα παιδιά του πολέμου

τ’ αδικημένα.

 

*

Μετράνε νεκρούς,

των ερειπίων ψυχές,

βομβαρδισμένες.

 

*

Πέφτουν οβίδες,

τα σχολειά τους γκρεμίζουν

και τις καρδιές τους.

 

*

Ξένα σαλόνια

γεμάτα υποσχέσεις…

Εξαπάτηση.

 

*

Τα μάτια υγρά

κοιτάζουν μ’ απόγνωση…

«Ζητείται ελπίς».

 

 

 

Η παπαρούνα

φυτρώνει στο πεδίο

και στις καρδιές μας.

 

Ξεπετάγεται

εν μέσω καταιγίδας

η ηλιαχτίδα.

 

*

Θα ξεπροβάλουν

μες στα χαρακώματα

οι μαργαρίτες.

 

*

Κατακόκκινα

φυτρώνουν τα λουλούδια

μες στα κανόνια.

 

.

Από την Ποιητκή Συλλογή: Ελ Πλουτάρχου. Άνθρωπος  - Στοχασμοί και Αποχρώσεις – 180 χαϊκού. Εκδ. Αρχύτας – Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (2021).

 

 

 

**

 

 

Ελένη Σωφρονίου Στρατή

 

 

 

Καπνοί βρυχώνται.

Ένα παιδί στη στάχτη

ψάχνει πατέρα

 

*

Στάζει το αίμα
κι απ’ της γης τα έγκατα
δάκρυ ανθίζει

 

*

Έλα παιδί μου
σώπασαν οι οβίδες
άνοιξ’ τα μάτια

 

*

Βαθιές ρυτίδες
στο γαλάζιο του ουρανού.
Πενθεί η ειρήνη

 

*

Το περιστέρι

με δυο κομμένα φτερά

κραυγές δακρύζει




Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022

Ο κόσμος έχει κακιώσει


Δόξα τον Άγιο Θεό ο κόσμος έχει κακιώσει άλλοι δουλεύκουν και βαστούν και άλλοι δεν έχουν γρόσι Έχει όμως που δουλεύκουν στην κυβέρνηση που πάνω στα ταμεία τζιε μπίουσι τα σιερκα τους και δεν αφήνουν μια Πιο παλιά εδουλεύκασι πολλά σκληρά και ένε κοιτάζαν ώρες και άλλοι εφεύκαν μακριά να παν σε ξένες χώρες Εδουλευκαν αδιάκοπα μόνο για ένα σελίνι και ήλπιζαν εις τον Θεό για να τους βοηθήσει
ο καθένας την οικογένεια του πέρκει μπορεί να ζήσει Σελίνι σελίνι εβαλλατα και εφυλάουνταν ούλλα μες το σακκί και άμμα επολληνίσκασιν επέρνανταν ολόισια στην Συνεργατική Άμα ποιον επολλισκάσιν και σάζαν τα παιδιά τους πάλε εσυνεχίζαν και εφυλάαν τα ως τα υστερινά τους Που να ηξέραν όμως οι άμοιροι πως είχε επιτήδειους που ε βλέπαν τα ταμεία τζιε εβάλλαν τα χερούθκια τους και δεν αφήναν μία Στο τέλος αποφασίσασι τέλεια να την πουλήσουν
και σε τζείνους που τα βάλλασι ασήμαντα ναφήσουν Επίεννε ο κόσμος και ήθελε λεφτά από τη σύνταξη του και αν ήταν τρόπος ήταν να βκάλουσιν πρόωρα την ψυχή του Ακόμα αν είχες και κανένα γραμμάτιο και ήθελες να στο δώσουν αν ήταν τρόπος ήταν να σε στείλουν φυλακή από σένα να γλιτώσουν

Χριστάκης Μιχαήλ Κλεάνθους (βογραφικό σημείωμα)


Ο Χριστακης Μιχαηλ Κλεανθους γεννήθηκε το 1939 στον Άγιο Αμβρόσιο Λεμεσού. Φοίτησε μέχρι την Ε Δημοτικού και μετα τον έστειλε ο πατέρας του να δουλέψει για να τα βγάλει πέρα οικονομικά η οικογένεια.
Στα 17 του χρόνια έλαβε μέρος στον Εθνικοαπελευθερωτικο αγώνα της ΕΟΚΑ και φυλακίστηκε και βασανίστηκε σκληρά από τους Άγγλους στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιας. Απελευθερώθηκε στα 19 του χρόνια.
Έζησε στον Ύψωνα και έκανε 3 παιδιά. Την κόρη του Μαρία την έχασε το 2014. Έγραφε ποιήματα, τσιαττιστα, έπαιζε βιολί και μπουζούκι. Είχε αστείρευτο χιούμορ και ήταν πολυτάλαντος και αυτοδημιούργητος!
Απεβίωσε στις 10 Οκτωβρίου 2022 μετά από σκληρή μάχη με τον Καρκίνο.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022

Ντολτσεβίτα / Ανδρέου Ειρήνη


Το πρωί μόλις ξυπνήσω
πίνω τζίντζερ με λεμόνι
κάνω πούσιαπς , κάνω βάρη,
κοιλιακούς κι είμαι..κανόνι!
Έτοιμος για τον αγώνα
του φραπέ και της βολής
την αράζω με παρέα
την γενιά της σιωπής .
Γύρω από τα τραπεζάκια
με τα κινητά εν δράσει
κάνω λάικ και μου κάνουν
και ο κόσμος ας χαλάσει.
Τρώω σπόρια, πρωτεΐνες
είμαι φιτ και γραμμωμενος
Περπατάω κορδομένος
και με μένα ερωτευμένος.
Σελαβί που λεν κι οι Γάλλοι
ντολτσεβίτα, ζεμανφού
έτσι μας φτιάξαν οι μεγάλοι
κι ας μην μας κατηγορούν.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022

Γιώργος Μοράρης (μικρή αναφορά)



Ο Γιώργος Μοράρης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1946 και απεβίωσε το 2022.  Απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος στην Αθήνα. 


Ποιητικές συλλογές, 
  • Συναναστροφές σιωπής το 1991,
  •  Άνθη Ράμνου το 1999 και 
  • Ροσμαρίνος το 2008, όλα στις Εκδόσεις Καστανιώτη. 
Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ποιητικές ανθολογίες. Έχει τιμηθεί με το πρώτο κρατικό βραβείο ποίησης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου και από την Ακαδημία Αθηνών.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2022

"Τα ποιήματα του Φεβράρη", Λευκωσία 1996 / Νικολάου Πολύβιος

 ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΗ

Γ
Σηκώνεσαι ελάχιστα
και βλέπεις στον άλλο Πενταδάχτυλο
Φλαμούδι Δαυλό ιερή Ακαθθού
μικρές πατρίδες της μέλισσας
που δεν τες τρυγάει κανείς
ξεροί βολβοί κυκλάμινων
που δεν τους χωρά’ η γη
σημεία των πολυβολείων
τώρα
ν’ αδιαφορούν
λιοχώρια των αιώνων
ν’ αποστρέφονται τον άνεμο
και τη μάνα του
και τη γενιά του
καρτζί στην άλλη θάλασσα
Δ
Κλείνεις τα μάτια επιστρέφοντας
ώρα που κατεβαίνει ο ήλιος
κι ο δρόμος παίζει μαζί σου
στες στροφές των υψάρων
ανάμεσα Γαστριά και Πατρίκι
η Βάλια σε αποχαιρετά
ίδια φιλία που αραιώνει
η μυρωδιά της
μόλις ο δρόμος ισιώνει κι ανοίγει
στο φως
που σε πιτσιλίζει
χίλια κομματάκια το φως της πρώτης θάλασσας
σαν από πλατιά υγρή φλέβα υψάρων που συνεχίζεται
και σε προσεγγίζει ανεπαίσθητα
αυτό είναι λες το Πογάζι
καλός σταθμός
τα ζευγαράκια μετρούν το πέτρινο στήθος
της αποβάθρας
μέσα στ’ απλωμένα δίχτυα
τετραγωνίζεται όλ’ η θάλασσα […]
«Προδιαγραφή για τους νέους ποιητές από την Αμμόχωστο" (1976).
ΠΙΟ ΠΙΣΩ
Να πάμε πιο πίσω
Να πάμε πρέπει πιο πίσω
Αλλιώς δεν γίνεται
Ο σημερινός μας τόπος
Η σημερινή μας ζωή
Φόρεσε φόρεσε
Πλύνε πλύνε, σιδέρωσε σιδέρωσε
Κομμάτιασε κομμάτιασε
Ξεφτισμένο ρούχο
Δεν μας χωρεί, δεν μας φτάνει
Αλλιώς δεν γίνεται
Να πάμε πρέπει στα περασμένα
Εκεί ν’ απλώσουμε λίγο τα πόδια
Να σκεφτούμε πάλι, να ξαναξεκινήσουμε
Από τα περασμένα
Να μιλήσουμε, αν θα μιλήσουμε
Να φωνάξουμε, αν θα φωνάξουμε
Κι ας μας ακούσουν μόνον οι νεκροί
Τ’ αποκεφαλισμένα αγάλματα
Τα κουφάλαλα σπίτια
Οι τυφλωμένοι δρόμοι
Οι χωρίς πόδια πλατείες
Όχι όμως με αυτά τα αστεία ρούχα
Της «άνετης προσωρινότητας»
Που πάσι να γίνουν ένα
Με το πετσί μας


«Τὰ ποιήματα τοῦ Φεβραρη» / Πολύβιος Νικολάου / 2 ποιήματα

ΠΟΛΥΒΙΟΣ Σ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΕ ΔΙΠΛΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ
Νὰ μὴν ἀπομείνω μόνος
Νὰ μὴν ἀπομείνω ἔχοντας δίπλα μου
Αὐτὸ τὸ σαβανωμένο παρόραμα
Ποὺ τρυπώνει καὶ σὲ μάτια κλειστὰ
Τὴ γυρισμένη ἱδρωμένη πλάτη
Τὸ κουλούριασμα τῶν παγωμένων ποδιῶν
Τὰ σφιγμένα χέρια στὸ στῆθος
Τὸ ὁλόσωμο ἀναφιλητὸ
Τὸ φόβο τῆς ἄλλης μέρας

ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ ΣΟΥ ΣΩΜΑ
Ἂς ἔλθει ἐπιτέλους
Εἰκόνα, μιᾶς στιγμῆς ἐκτύφλωση
Τὸ ἄλλο μισό, τὸ ζωντανό σου σῶμα
Καὶ καμιὰ ἂς μὴ μᾶς φέρει ἐλευθερία
῞Ο,τι πέρα ἀπὸ τὴν πληγὴ ποὺ μᾶς πλήγωσε
Ἐκεῖ νὰ μὴν τελειώνει ἡ λεκάνη σου
Ὅλο νὰ ξεδιπλώνεται κι ὅλο ν᾽ ἀνοίγει
Γοργόνα ὅλα γύρω νὰ μὲ τυλίγει

Πότε ἐπιτέλους θὰ φέρω τὰ πόδια μου;
Πότε θὰ σταματήσω
Νὰ μπαίνω καὶ νὰ βγαίνω σ᾽ ἕνα ὄνειρο
Ποὺ δὲν εἶναι δικό μου;

Ξέξασπρα μάτια, ξέξασπρα χείλη
Λευκὸ φῶς ἁπλωμένο στὰ στήθη
Πετρωμένοι καρποὶ παγωμένων χεριῶν
Τίποτε νὰ μὴ μπορῶ πιὰ νὰ μὴ βλέπω
Κι ὅλο νὰ σε γυρεύω
Κάτω ἀπὸ άναποδογυρισμένα μαλλιὰ
Οὔτ᾽ἕνα σημάδι προσώπου


Από τη συλλογή «Τὰ ποιήματα τοῦ Φεβραρη», ἐκδ. Κυπρογένεια, 1996, Κρατικὸ βραβεῖο ποίησης 1997.

Πολύβιος Νικολάου (βιογραφικά στοιχεία)



Ο Πολύβιος Νικολάου ( γεννήθηκε στην Αμμόχωστος, 1941 και απεβίωσε το 2022) μετά την αποφοίτησή
του από το γυμνάσιο της γενέτειράς του, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε αρχικά στη Μέση Εκπαίδευση και έπειτα στο Ρ.Ι.Κ. (1968-1979), πριν αναλάβει διάφορες διοικητικές θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. 

Ποιητικές συλλογές
  •  Προδιαγραφή για τους νέους ποιητές από την Αμμόχωστο (1976).
  • Ισκανταρνάμα, 1982 
  • Η Μαραζωμένη (παιδιόφραστος θρήνος), 
  • 1982 Μακρόνησος, 1987
Εκτός από την ποίηση, ασχολήθηκε και με το θέατρο.