Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

θα 'ναι πάντα εκεί / Ποδιναράς Γιάννης

Υπάρχουν εκείνοι που στο κάλεσμα σου
πάντα θα λένε ναι
χωρίς μετρήματα και μασημένα λόγια.
Μόνο ένα νεύμα αρκεί.
Μια ικεσία άναρθρη της μυστικής βουής
της πιο βαθιάς λαχτάρας σου.
Θα ΄ναι πάντα εκεί
χωρίς αντίπραξη και μελωδίες γλυκερές.
Χωρίς ούτε ένα δάκρυ στη θολή ματιά
της κοινωνίας της πιο βαθιάς ουσίας σου.
Αυτή που κάποτε την είπανε μοίρα ή θεά.
Αγέραστη, χωρίς λύπη ή ακραία χαρά.
Είναι εκεί σαν υγρή νοτιά καινούργιας μέρας.
Η αβεβαιότητα αυτού που είσαι.
Η γαλήνια προσμονή αυτών
που πάντοτε θα λένε ναι στο κάλεσμα σου
για να μη χαθείς.
Να μη νοιώσεις ποτέ
το φόβο της φθοράς
μα ούτε και την ψευδαίσθηση
των μάταιων ονείρων.
Αυτοί που πάντα θα 'ναι εκεί.
Για να κοιτάξεις
μέσα στην ήρεμη κι απόλυτη αποδοχή τους
το πιο βαθύ σημάδι της ζωής σου
που τους χάραξε.

αέναη πορεία / Πυλιώτης Αχιλλέας



Πορευόμαστε με κουρασμένο βήμα
κάτω από τον άδειο, τον θολό ουρανό.
Από τους πληγωμένους ώμους μας
ρέει πηχτόν αίμα και τα πέλματα μας
βάφουν πορφυρά τα χαλίκια του δρόμου μας.
Για μας και τους αδελφούς μας
έχουν περάσει πια οι μεγάλες ώρες.
Με μεγάλες, οργισμένες δρασκελιές
πέρασαν το κατώφλι μας
αφήνοντας τη ντροπή και την περιφρόνηση σ' εμάς
που σταθήκαμε ανάξιοι της προσφοράς τους.
Κι όμως οι σάλπιγγές μας δε σιγούν.
Με ξέπνοο παράφωνον ήχο
προπορεύονται στις θλιβερές παράτες
επιμένοντας να μας θυμίζουν
αυτό που ήταν κάποτε:
την εγερτήρια φωνή.
Ωραία μιλούν οι ρήτορές μας
και αρχοντικές και επιβλητικές οι κινήσεις
τους
καθώς ανεμίζουν τις χλαμύδες τους
πάνω από τ' απαστράπτοντα «βήματα».
Κι οι νεκροί μας,
μάρμαρο, γύψος και σίδερο,
ακούσιοι και ανήμποροι ακροατές
των κενών λόγων.
Μοίρα κακή και παμπάλαια του τόπου μας:
ο εμπαιγμός και η εγκατάλειψη.
Αλίμονο
Δεν είναι αυτοί
δεν είναι αυτοί οι φίλοι μας
δεν είναι αυτοί οι χτεσινοί μας σύντροφοι
οι εκλιπαρούντες ανταμοιβή
οι αδημονούντες να κυβερνήσουν
και να εμπορευθούν
Μόνοι
κάτω από τον άδειο
τον θολό ουρανό.
Μόνοι
μέσα στη χλεύη των επιτηδείων
μέσα στην ασυδοσία των ασεβών
Την αέναη πορεία μας
θα τη συνεχίσουμε μόνοι
Με πεισμωμένο βήμα θα πορευτούμε
σηκώνοντας το βάρος των προδομένων ιδα­νικών μας
προσμένοντας το ξαναγύρισμα του χρόνου.

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Κώστας Μόντης - Βιογραφία


Γεννήθηκε το 1914 στην κατεχόμενη  μέχρι και σήμερα Αμμόχωστο. Γονείς του οι: Θεόδουλος Μόντης και η Καλομοίρα Μπατίστα. Στα 18 του έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επέστρεψε στην Κύπρο το 1937. Συνέβαλε στον Κυπριακό Απελευθερωτικό Αγώνα (1955-59), συμμετέχοντας ως πολιτικός καθοδηγητής των μελών της ΕΟΚΑ.

Ποιητής, μυθιστοριογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα της μεταπολεμικής περιόδου. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ολλανδικά, Σουηδικά, Ρωσικά και σε άλλες γλώσσες. 

Τιμητικές διακρίσεις:

  • 1968 : Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως.
  • 1973 :Βραβείο Συνολικής Προσφοράς για τη συμβολή του στην Κυπριακή και γενικά την Ελληνική λογοτεχνία.
  • 1976 : Πρώτο βραβείο της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου.
  • 1979: Βραβείο μυθιστορήματος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου για το ανέκδοτο μυθιστόρημά του Ο αφέντης Μπατίστας και τ' άλλα.
  • 1981: Του απονέμεται από το World Academy of Arts and Culture o τίτλος του Poet Laureate.
  • 1984 : Προτείνεται για το βραβείο Νόμπελ.
  • 1994 : Του απονέμεται το Βραβείο Γραμμάτων Φρειδερίκου Μάθιους για τη συμβολή του στην Ελληνική Λογοτεχνία και τον Ελληνισμό. 
  • 1994: Του απονέμεται το Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών της Κυπριακής Δημοκρατίας. 
  • 1994: Ανακηρύσσεται επίτιμο μέλος της Ενώσεως Συντακτών Κύπρου.
  • 1997: Ανακηρύσσεται Επίτιμος Διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου.
  • 1999 : Προτείνεται από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου και από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού για το βραβείο Νόμπελ.
  • 2000 : Η Ακαδημία Αθηνών ανακηρύσσει τον Κώστα Μόντη αντεπιστέλλον μέλος της, ύψιστη τιμή που απονέμεται σε πνευματικούς δημιουργούς που ζουν εκτός Ελλάδος.
  • 2001 : Ανακηρύσσεται Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
  • 2003 : Του απονέμεται το βραβείο "Γιάννος Κρανιδιώτης 2003" για πρωτοποριακή και αυθεντική δημιουργία.






  έργα του :

  • 1934 -- Με μέτρο και χωρίς μέτρο
  • 1939 -- Γκαμήλες και άλλα διηγήματα
  • 1944 -- Ταπεινή Ζωή (Διηγήματα)
  • 1946 -- Minima (Ποιήματα)
  • 1954 -- Τα τραγούδια της Ταπεινής Ζωής (Ποιήματα)
  • 1958 -- Στιγμές (Ποιήματα)
  • 1960 -- Συμπλήρωμα των Στιγμών (Ποιήματα)
  • 1962 -- Ποίηση του Κώστα Μόντη
  • 1964 -- Κλειστές Πόρτες (Νουβέλλα--Χρονικό)
  • 1965 -- Γράμμα στη μητέρα και άλλοι στίχοι
  • 1965 -- Ανθολογία Κυπριακής Ποιήσεως (Απ' τ' αρχαία χρόνια ως σήμερα) (σε συνεργασία με τον Ανδρέα Χριστοφίδη)
  • 1965 -- Moments (Αγγλική έκδοση, μεταφρ. Amaranth Sitas & Charles Dodd)
  • 1968 -- Αγνώστω Ανθρώπω (Ποιήματα)
  • 1969 -- Εξ ιμερτής Κύπρου (Ποιήματα)
  • 1969 -- Ανθολογία νέων Κυπρίων ποιητών
  • 1970 -- Εν Λευκωσία τη (Ποιήματα)
  • 1970 -- Διηγήματα
  • 1971 -- Κυπριακά Δημοτικά Τραγούδια (επεξεργασμένα κριτικά)
  • 1972 -- Δεύτερο Γράμμα στη Μητέρα
  • 1972 -- Αριστοφάνη Λυσιστράτη (μεταφρ. στο Κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα)
  • 1972 -- Anthologie de la Poesie Chypriote (Γαλλική έκδοση, μεταφρ. σε συνεργασία με τους Henry Aufrere και Ανδρέα Χριστοφίδη)
  • 1973 -- Ανθολογία Κυπριακής Ποιήσεως (2η έκδοση)
  • 1973 -- Απαγορεύεται η είσοδος στο άγχος (θεατρικό μονόπρακτο)
  • 1974 -- Και τότ' εν ειναλίη Κύπρω .. (Ποιήματα)
  • 1974 -- Anthology of Cypriot Poetry (Αγγλική έκδοση, μεταφρ. σε συνεργασία με τον Ανδρέα Χριστοφίδη και την Amy Mims)
  • 1975 -- Πικραινόμενος εν εαυτώ (Ποιήματα)
  • 1976 -- Κύπρος εν Αυλίδι (Ποιήματα)
  • 1976 -- Ποιήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά
  • 1978 -- Επιλογή από τις Στιγμές
  • 1980 -- Ο αφέντης Μπατίστας και τ' άλλα (Μυθιστόρημα)
  • 1980 -- Στη γλώσσα που πρωτομίλησα (Ποιήματα)
  • 1980 -- Κύπρια ειδώλια (Ποιήματα)
  • 1982 -- Μετά φόβου ανθρώπου (Ποιήματα)
  • 1983 -- Αντίμαχα (Ποιήματα)
  • 1984 -- Ως εν κατακλείδι (Ποιήματα)
  • 1984 -- Γράμματα στη Μητέρα
  • 1985 -- Επὶ σφαγήν (Ποιήματα)
  • 1987 -- Υπό σκιάν (Ποιήματα)
  • 1987 -- Άπαντα (επιχορήγηση από το Ίδρυμα Αναστασίου Λεβέντη)
  • 1988 -- Άπαντα: Συμπλήρωμα
  • 1988 -- Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες (μεταφρ. στο Κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα)
  • 1988 -- Afendi Batistas (Γερμανική έκδοση, μεταφρ. Konstanze Jablonowski) (ISBN: 3923728336)
  • 1988 -- Τώρα που διαβάζω καλύτερα (Ποιήματα)
  • 1991 -- Άπαντα: Συμπλήρωμα Β
  • 1991 -- Του στίχου τα μηνύματα (Ποιήματα)
  • 1993 -- Άπαντα: Συμπλήρωμα Γ
  • 1993 -- Αφήστε τον στίχο να σας πάρη απ' το χέρι (Ποιήματα)
  • 1997 -- Άπαντα: Συμπλήρωμα Δ
  • 1999 -- Άπαντα: Συμπλήρωμα Ε
  • 2001 -- Απαντα: Συμπλήρωμα Στ
  • 2001 -- Porte chiuse (Κλειστές Πόρτες, ιταλική έκδοση, μεταφρ. Daniele Macris)
  • 2002 -- Άπαντα: Συμπλήρωμα Ζ
  • 2003 -- Κώστας Μόντης: Μικρή ανθολόγηση από την ποίησή του
  • 2004 -- Closed doors (Αγγλική έκδοση, μεταφρ. David Roessel & Σωτήριος Σταύρου)
  • 2006 -- Afentis Batistas (Αγγλική έκδοση, μεταφρ. Στάλω Μόντη-Πουαγκαρέ) 
  • 2008 -- Ο αφέντης Μπατίστας και τ' άλλα (2η έκδοση) 
  • 2008 -- Heer Batistas en de andere dingen (Ολλανδική έκδοση, μεταφρ. Hero Hokwerda)
  • 2008 -- Κλειστές Πόρτες (2η έκδοση) 

 

σημαντικές πληροφορίες μπορείτε να λάβετε για τον ποιητή από την επίσημη ιστοσελίδα : http://www.costasmontis.com/books_gr.html

Σιωπή / Μόντης Κώστας

Έχω μια μεγάλη σιωπή μέσα μου,
μες΄ στην σιωπή συναναστρέφουμαι,
μες΄ στην σιωπή συνωστίζουμαι,
στην αγρύπνια της διερωτώμαι.

έλληνες ποιητές / Μόντης Κώστας

Ελάχιστοι μας διαβάζουν
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας
μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ' αυτή τη μακρινή γωνιά
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά.

η φυλακή / Μόντης Κώστας

Το χειρότερο δεν είναι
που μ’ έκλεισαν σ’ αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά κι έφυγαν,
μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου,
που δεν ξέρω το περίγραμμά της,
για να κάνω επιτέλους
σαν άνθρωπος κι εγώ
μιαν απόπειρα αποδράσεως.

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ-ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ / Μόντης Κώστας

Αυτές οι φωτογραφιούλες ήταν απλώς
για να βγει το διαβατήριό τους
τότε που θα ‘φευγαν για σπουδές.
Πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της μάνας τους,
πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της αρραβωνιαστικιάς τους,
τα χέρια της γυναίκας τους,
νάν’ στις σχολικές τσάντες των παιδιών τους;
Πού να φανταζόντουσαν να μην έβαζαν τουλάχιστο
έτσι στραβά το σκουφί να επιτείνει,
να μη χαμογελούσαν αυτό το χαμόγελο
να επιτείνει;

Ανθρώπινες ηδονές / Μόντης Κώστας


Φαίνεται πως η επιβίωσή μας δεν είναι δική μας υπόθεση,
φαίνεται πως κάποιον άλλο πρωτίστως ενδιαφέρει,
εκείνον που τόσο προσεχτικά
φρόντισε να επικολλήσει ανταμοιβή
ακόμα και στα πιο ασήμαντα
που θα' πρεπε να κάνουμε για να ζήσουμε,
κάποιον που ήξερε καλά
πόση εμπιστοσύνη θα μπορούσε να μας έχει
χωρίς αυτές τις ανταμοιβές.

Τρεις αγχόνες στη Λευκωσία / Μόντης Κώστας

Που τρέχουν όλοι αυτοί
γιατί τόση αναταραχή
για να σκοτώσουν τρία παιδικά χαμόγελα;
Γιατί φοβούνται πως είναι τόσο δύσκολο
να σκοτώσουν αυτά τα χαμόγελα;

Δεν ήρθαν / Μόντης Κώστας

Δεν ήρθαν οι θεατές που περιμέναμε,
δεν ήρθαν οι θεατές που περίμεναν τ' αναμμένα φώτα
και ματαιώθηκε η παράσταση
και καθήσαμε μονάχοι στην πλατεία
τριγυρισμένοι απ' τ' άδεια καθίσματα
με πολλή κατάθλιψη
και μ' ένα παράξενο ηδονισμό,
μ' ένα εντελώς ανεξήγητο ενδόμυχο ηδονισμό.

[Και τι θα γίνει τώρα..] /Μόντης Κώστας

Και τι θα γίνει τώρα,
θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια
που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,
θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια
που ‘ ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά και
λεμονανθούς και μαργαρίτες,
θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας
με τις ελληνικές σημαίες,
θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου
με την «Ένωση» στο γείσο,
θα πετάξουμε το χάρακά τους
και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο
που ‘γραφαν «Ένωση»;
Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

Τουρκική Εισβολή ΙΙ / Μόντης Κώστας

Αυτή η κούκλα με το κομμένο χέρι
που κρεμάστηκε στο παράθυρο
του γκρεμισμένου σπιτιού
ποιο παιδάκι ήθελε ν᾽ αποχαιρετήσει,
σε ποιο παιδάκι σύρθηκε ως το παράθυρο
ν᾽ ανεμίσει το χέρι και της το᾽ κοψαν;

Το πληγωμένο πουλί / Μόντης Κώστας

Ούτε πού θυμάμαι πότε και πώς

κράτησα στη χούφτα μου ένα πληγωμένο πουλί

πού είχε αφεθεί στο έλεός μου

και με κοίταζε επίμονα σαν κάπου να μ' είχε ξαναδεί,

και με κοίταζε περίλυπα

χωρίς μια τόση δα κίνηση φτερούγας,

χωρίς μια τόση δα κίνηση ποδιού.

Ούτε που θυμάμαι.

Μπορεί, μάλιστα, ποτέ να μην έγινε αυτό

κι όμως το βλέμμα του μ' ακολουθεί χρόνια τώρα,

μπορεί να μην έγινε

κι όμως το νιώθω χρόνια τώρα στη χούφτα μου

να μη χάνει ευκαιρία να με κοιτάξει

να καραδοκεί μόλις ανοίξω τη χούφτα
να με κοιτάξει.

Σε όλους εσάς / Μετόχη- Παναγιώτου Ιφιγένεια



Αν θα με θυμάστε
Να με θυμάστε μόνο με χαμόγελο
Όπως θα σας θυμούμαι κι εγώ
Αν θα με θυμάστε με δάκρυα
Τότε να μην με θυμάστε καθόλου

"Φεύγοντας" / Μετόχη- Παναγιώτου Ιφιγένεια




Φεύγοντας είπες πως δεν μπορούσες
την ερημιά μου να γεμίσεις
κι έγινες σύννεφο και χώρεσες
σ' ένα ποτάμι αναμνήσεις
Φεύγοντας είπες πως δεν μπόρεσες
να μοιραστείς τα όνειρά μου
κι εγώ ρωτούσα αν...
με συγχώρεσες που σ' έχω κλείσει στην καρδιά μου...
Πόσα στα μάτια μου δεν είδες
την τελευταία μας στιγμή
πήρες μια θάλασσα ελπίδες
κι έπνιξες μια ζωή..
"