Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρωμάνος Σ. Χρίστος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρωμάνος Σ. Χρίστος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

ΜΕΤΕΩΡΑ: Ποιητική Συλλογή του Χρίστου Ρωμάνου (2019)

Έτος 1393 μ.Χ.
Λιτανεία στη Λευκωσία
από την επισκοπή
στον Άγιο Θεράποντα.
Από τη γύρω περιοχή,
με διάταγμα του βασιλιά,
έφεραν όλες τις εικόνες.
Οι αρχόντισσες,
η κόμισσα, ανυπόλητες·
εγίνην μέγαν κλάμαν.
Ο φόβος του θανατικού
σ’ ολόκληρο το νησί.
Τιμωρία του θεού.
Ο βασιλιάς στοχάστηκε
η αιτία
ήταν η βαριά φορολογία.
Οι δουλοπάροικοι
κατά κεφαλήν
πλήρωναν ένα βυζάντιο.
Μείωσε τους φόρους.
Με τη δεύτερη λιτανεία
υποχώρησε η επιδημία.
 **

Ενδοσκιές
Το υνί,
χώνεται αργά στο χώμα.
Θύμησες.
Σκιές. Γνώριμες φωνές.
Ο τόπος μου,
η αρμύρα της θάλασσας,
το θυμάρι.
Ύμνοι βυζαντινοί.
Ψηφιδωτά
(διάστατη πύλη)
άτμητα εικονικά.

Ανεπαίσθητα, ειρηνικά
Επιστρέφω
στην αρχική μορφή μου.

Χρ. Ρωμάνος (Μικρή αναφορά)

Ο Χρ. Ρωμάνος γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1947. Κατάγεται από τη Λάπηθο.  Ο Χρ. Σ. Ρωμάνος αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Λαπήθου και στη συνέχεια σπούδασε στις ΗΠΑ, στο Berkeley, στο Columbia και στο New York University, από όπου πήρε το διδακτορικό του (1983) στη Συγκριτική λογοτεχνία.


Βιβλία του: 



 Ένας τεχνίτης του σύγχρονου μυθιστορήματος. Αλέξανδρος Κοτζιάς (Κέδρος, 1982), 

Poetics of a Fictional Historian (Peter Lang, 1985), 
Human Boundaries: Oral Song, Text, Hypertext (Nostos Books).



Ποιητικές Συλλογές :



Μετέωρα / 2019

Κενά

ΚΕΝΑ : Ποιητική Συλλογή του Χρίστου Σ. Ρωμάνος (μικρό απόσπασμα)

Ο μεγάλος γλύπτης 
Έπαφος 
νιώθει τα γλυπτά 
με την αφή. 
Το μάρμαρο 
στα χέρια του λάβα λευκή 
παίρνει μορφή

**

Ο ποιητής 
δημιουργός, αντιφωνητής, 
αποστάτης, κοινωνός. 
Τα ποιήματα 
ευρήματα, ερείπια, 
αναμένουν 
ερμηνεία, συμπλήρωμα. 
Απομένει η γεύση 
της δημιουργίας

**

Τα σχολεία κρατητήρια, 
οι βιβλιοθήκες νεκροταφεία. 
Το διαδίκτυο ένα κενό. 
Ναρκωτικά και το ποτό 
αυτοκαταστροφή. 
Το χρήμα γελοίο.
Η αγάπη μια απάτη. 
Άσκοπο ταξίδι. 
Δεν υπάρχει άλλη ζωή. 
Έχει ακόμη καθοριστεί, 
τ’ οξυγόνο 
κάποια εποχή 
δε θα υπάρχει στη γη. 
Ευχαριστιέμαι το εφήμερο

**

Η Μάνα 
 εμπορεύτηκε την κόρη 
 βούλιαξε 
 και τις οικονομίες της. 
 Αυτή 
τι να εμπορευτεί; 
 Διαμελισμένο αιδοίο, 
 ένα βυζί. 
 Απόμεινε 
το φυσικό αέριο. 
Τι θα φέρει άραγε 
στο νησί, 
 στη μικρή 
 εταίρα της Μεσογείου;