Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πηλαβάκη Δέσπω. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πηλαβάκη Δέσπω. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023

ΤΙΜΩΡΙΑ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

 

Ένας αέρας με θυμό λυσσομανά
κι ότι στο δρόμο του βρεθεί
κάτω το ρίχνει,
ρωτώ ποιός είναι που τον κόσμο τυρρανά
και ένα χέρι εχθρικό
εμένα δείχνει.
Με δίχως λύπηση, στη γη
πέφτει η βροχή
και παρασέρνει δέντρα, σπίτια
και ανθρώπους,
γονατισμένη κάνω μία προσευχή
για να σωθούν όσα εφτιάξαμε με κόπους.
Με εγωισμό ζήσαμε όλη τη ζωή,
ίχνος αγάπης δεν υπήρχε
και συγγνώμη,
πεινούσαν γύρω μας παιδάκια
και γονιοί
μα δεν μας άγγιζαν συνείδησης οι νόμοι.
Τώρα ζητούμε δακρυσμένοι μια γωνιά,
ένα καλύβι να βρεθεί
για να σωθούμε,
μα όση δείξαμε στους άλλους απονιά,
τον πόνο έφερε
μαζί να γνωριστούμε!!

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2023

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ / Πηλαβάκη Δέσπω


Της νύχτας το παράπονο
εγέννησε τη θλίψη
που θέριεψε και έφτασε
στου ουρανού τα ύψη.
Στου λιμανιού μιαν άκρια
καράβι αραγμένο
που με σκοινιά πολύ γερά
στον κάβο είναι δεμένο,
σαν τη δική μου την καρδιά
που η σκουριά τη λυώνει,
ο καπετάνιος χάθηκε,
λοστρόμος δεν ζυγώνει.
Της νύχτας το παράπονο
σε δάκρυα ξεσπάει,
μικρό παιδί που η μάνα του
δεν ζει να το αγαπάει.
Φυσά αέρας δυνατός
παίρνει τα όνειρά μου,
βροχή, κατακλυσμός ξεσπά
και πνίγεται η χαρά μου.
Περνούν ανθρώποι και πατούν
άπονα τη ψυχή μου,
της νύχτας το παράπονο
κοιμάται πια μαζί μου.
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Παρασκευή 16 Ιουνίου 2023

ΜΗ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ / Πηλαβάκη Δέσπω



Ανταμώσαμε πάλι και μιλήσαν τα μάτια
είπαν λέξεις κρυμμένες στο ´δεν πρέπει’ καιρό
κι έγιναν πάλι οι ζωές μας κομμάτια,
δυο πουλλιά πληγωμένα με σπασμένο φτερό.
Σου απλώνω το χέρι και δειλά το κοιτάζεις,
σ ακουμπώ και χορεύει τρελλά η καρδιά,
τρέμεις ολόκληρος, σαν έφηβος μοιάζεις
και μου χαιδεύεις απαλά τα μαλλιά.
Στο μάγουλο ένα φευγάτο φιλί
τόλμησα μέσα στο πλήθος του κόσμου,
μη με κοιτάς γιατί είσαι απειλή,
μέσα στα μάτια σου χάνω το φως μου.
Μη με κοιτάς γιατί παίρνω φωτιά,
η ψυχή και το σώμα μου λυώνουν,
μεσ´στο γαλάζιο σου κάνω βουτιά
και άγρια κύματα ξανά μας ενώνουν.
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2023

ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΣΑΜΕ / Πηλαβάκη Δέσπω


Ούτε εσύ κατάφερες
να έρθεις κοντά μου,
ούτε εγώ κατάφερα
να σε προφτάσω.
Στις αποστάσεις γράφτηκε
ο έρωτας μας
και στα δρομολόγια που γίνονταν
χωρίς εμάς.
Ας είναι….
Ταξιδέψαμε τόσο πολύ
μέσα στο όνειρο
που μπλέξαμε την αλήθεια
με τη φαντασία.
Συναντηθήκαμε τόσες φορές
στους κενούς διαδρόμους του πόθου,
που ζήσαμε πιο πολλά
από όσα ζητήσαμε.
Κι αν δεν μπορέσαμε
να απολαύσουμε ότι ποθήσαμε,
τούτο τουλάχιστον κατορθώσαμε
και είναι θαύμα.
Μεσ´του μυαλού τη θολούρα
όλα τα ζήσαμε.
Και ευτυχισμένοι
μπορούμε να φύγουμε!
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023

ΠΡΟΔΟΤΕΣ / Πηλαβάκη Δέσπω


Θάψαμε την αγάπη στη σκιά της ζωής
και μόνοι εμείς περνούσαμε
ανάμεσα από τα όνειρα
ελπίζοντας σε ένα χάδι του ήλιου.
Έτσι, για να έχουμε
την εκτίμηση του κόσμου.
Τι κρίμα…..
Πνίξαμε κάθε χαρά
μεσ´στο σκοτάδι της υποκρισίας
και δεν σκεφτήκαμε
πόσο γρήγορα περνούμε
απ αυτή τη ζωή.
Κλεισμένοι μεσ´στο καβούκι
της ψευτιάς,
χαμένοι στους διαδρόμους
της προσποίησης,
δυστυχισμένοι άνθρωποι μισής ζωής,
προδότες του έρωτα και της αγάπης.
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2022

ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ


Πόσο μου μοιάζει το πλατάνι το ψηλό
που ζει μονάχο του στου ποταμιού την άκρη,
σκύβω με δέος και το χώμα του φιλώ,
μα με μαλλώνει πούναι αλμυρό το δάκρυ.
Πόσο μου μοιάζει το φεγγάρι το χλωμό
πούναι ολάκερος ο ουρανός δικός του,
μα δεν αντέχει τον δικό μου τον καημό
γιατί σκιάζει το αδύνατο το φως του.
Πλατειά μου θάλασσα με γαλανά νερά,
στην τρικυμία της ψυχής μου πόσο μοιάζεις
που τη γαλήνη μέρα νύχτα καρτερά
μα είσαι άγρια, ποτέ δεν ησυχάζεις!

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ / Πηλαβάκη Δέσπω


Λέω να στήσω μια βραδυά
γλέντι με γέλιο, κέφι,
μα στων ανθρώπων τις καρδιές
να μην υπάρχουν νέφη.
Χαρά να ρίξω στο χαρτί,
στις κούπες ευτυχία,
αλλά το χέρι μου τραβά
πίσω η αδικία.
Άλλοι θυσία γίνονται
κι άλλοι αδράζουν δάφνες,
άλλες μερόνυκτα θρηνούν
κι άλλες μπρος βγαίνουν μάνες.
Μάνα που σου ξερίζωσαν
καρδιά από τα στήθεια
και όσα σου ετάξανε
ήτανε παραμύθια.
Μα αν τα δικά σου τα παιδιά
μάνα, δεν πολεμήσουν,
πώς θά´βρουν χώρα λεύτερη
οι ´σοφοί´ να κυβερνήσουν;
Λέω να στήσω μια βραδυά
γλέντι με γέλιο, κέφι,
να φέρω και τους ´άριστους ´
για να βαρούν το ντέφι!
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Παρασκευή 8 Απριλίου 2022

ΜΑΗΣ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ


-Πού πας τον Μάη για να βρεις
με το χοντρό σου παλτό κουμπωμένο;
-Χωρίς αγάπη κρυώνει η καρδιά.
Αργεί να ρθει μα εγώ περιμένω.
Πάντα η ίδια η κουβέντα εκεί,
μα οι χρονιές δεν έχουν Μάη.
Κι όλο κρυώνει η καρδιά μοναχή
μα η αγάπη γι αλλού τραβάει.
Περνά ο καιρός, χάνεται, πάει,
έγινε γέρος το παλληκάρι,
ρυτίδες γέμισε, άσπρα μαλλιά,
μα πού να πάρει αυτός χαμπάρι.
-Πού πας τον Μάη για να βρεις
με το χοντρό σου παλτό κουμπωμένο;
-Για τον Δεκέμβρη κίνησα πιά,
χάθηκε ο Μάης, δεν περιμένω.
Κουλουριασμένο στ άδειο του σπίτι,
βράδυ τον βρήκανε τα αστέρια,
με ένα παράπονο στο πρόσωπό του,
του Μάη στεφάνι στα δυο του χέρια.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2021

ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ / Πηλαβάκη Δέσπω


Το χώμα,ξένε,που πατάς,
της σκλαβωμένης γης μου,
σαν σου μιλά,δεν απαντάς,
στη γλώσσα της φυλής μου.
Ήρθες εχθρός, κατακτητής
να διώξεις τα παιδιά μου,
ήθους και δίκιου αρνητής,
να αλλάξεις την καρδιά μου.
Το χώμα, ξένε, που πατάς,
με τη σκλαβιά λερώνεις,
σαν τον αφέντη περπατάς
και τύψεις με χρεώνεις.
Είναι με αίμα Ελληνικό,
πλούσια ποτισμένο,
δεν σε σηκώνει τούτη η γη
ούτε και πεθαμένο.
Κοντεύει η ώρα σου ληστή,
να πας εις την σπηλιά σου,
σ αυτό τον τόπο μη μιλάς,
δεν ξέρει την μιλιά σου.
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2021

1974 / Δέσπω Πηλαβάκη από τη νέα της ποιητική συλλογή : Πατρίδα μου Αιχμάλωτη

 



Ήρθαν τον θάνατο να σπείρουν και φωτιά
απ τους πατρώνους τους μεγάλους τους σταλμένοι
και αν τα παιδιά μας αντιστάθηκαν σκληρά,
πώς να κερδίσουν μία μάχη προδομένη;
Και ενώ εμείς μετρούσαμε ψυχές,
στου κάτω κόσμου τα σκαλιά να πάνε, τότες,
κέρδη μετρούσανε και φίλοι και εχθροί
στους Λευκούς Οίκους, στην Τουρκιά και στις Ευρώπες.
Μαύρες σκιές κυκλοφορούμε τώρα πιά,
μαύρες μαντήλες στον αέρα ανεμίζουν
κι όμως οι πρόστυχοι φονιάδες των λαών,
κάνουν πως νοιάζονται και τάχα μας φροντίζουν.
Χάσαμε μάνες, πατεράδες και παιδιά,
πήραν αιχμάλωτη και τη μισή πατρίδα
κι όλους μας πείσανε με δίχως να ντραπούν,
για λευτεριά ότι δεν έχουμε ελπίδα.
Ω τι ντροπή για τη δική μας τη γενιά,
της Ιστορίας η πιο μαύρη μας σελίδα
και σημαδεύουμε τα αυριανά παιδιά,
με ανεξίτηλη ντροπή, μαύρη κηλίδα!
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2021

ΠΡΟΣΜΟΝΗ / Πηλαβάκη Δέσπω


Το σπίτι μας φτωχό, μουγγό κι ορφανεμένο
από τη μέρα πούφυγες χαρά μου μακρυά,
και τάδειο χέρι μιας ζητιάνας απλωμένο
το γυρισμό σου λατρευτέ μου καρτερά
Σκόρπια κι απείραχτα τα έχω τα παιχνίδια
σαν θάρθεις, γνώριμα τα πάντα να τα βρείς,
όλα σαν τάφησες ψυχή μου, όλα ίδια
και πως δεν έλειψες καθόλου θα θαρρείς
Ένα αλογάκι κι αυτοκίνητα μεγάλα
και ότι ζήλευες ματάκια μου καιρό
μα θα σου πάρω όταν έρθεις κι άλλα, κι άλλα
ότι θελήσεις να το έχεις λαχταρώ
Λίγο ακόμα χωρισμένοι, μόνο λίγο
ύστερα θάμαστε μαζί, γειάσου ερημιά
κι από κοντά σου ποτέ ψυχή μου δεν θα φύγω
θάμαι μια μάνα ευτυχισμένη, όσο καμμιά

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2021

Δέσπω Πηλαβάκη: Τρία [3] Ποιήματα

 



 Η ποίηση της Δέσπως Πηλαβάκη ερεθίζει τις ανθρώπινες αισθήσεις. 
Μέσα από τους στίχους της ευωδιάζουν οι πόνοι των ανθρώπων 
και εικονογραφείται το αιώνιο παιχνίδι της χαράς και της λύπης. 
Δημήτριος Γκόγκας


ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
 
Σαν δάκρυ που κρατώ
στην άκρη των ματιών μου μην πέσει ,
έτσι μένεις στη ζωή μου
Σαν σφαίρα που τρυπά το στήθος
και μένει εκεί .
Έτσι η αγάπη σου
αιμορραγεί στην καρδιά μου
 
Ένας πρόσφυγας είμαι
και μόνη πατρίδα μου η αγκαλιά σου ,
που νοσταλγώ σε ακατάλληλες ώρες
 
Φονιάς η μοναξιά μου ,
με σέρνει σε σκέψεις τρελές
και παράλογες
Μα η φωνή σου τρυφερά ψιθυρίζει ,
πως όπου και νάσαι ,
η καρδιά σου ανήκει σε μένα ,
γιατί κτυπά μες τα στήθια μου .
 
Πως η σκέψη σου
τριγυρνά όπου κι αν είμαι ,
πως είσαι δίπλα μου , όπου κι αν ζώ ,
πως είμαι μαζί σου εκεί που βρίσκεσαι
Προστάτης άγγελος !!!
 
**
Σ ΑΓΑΠΩ
 
Στους διαδρόμους της φαντασίας
σεργιάνισα την αγάπη
και κράτησα την ευτυχία
στα ακροδάκτυλα τόσο απαλά
μην τρομάξει και φύγει
Έτσι απλά σε αγάπησα ....
 
Στις πληγές της καρδιάς
βάλσαμο το γλυκό βλέμμα
αγρίευε μέσα μου
πόθους αμαρτωλούς
που οδηγούσαν στον Άδη
Έτσι απλά σ ερωτεύτηκα
 
Κλείνω τα μάτια
και νοιώθω το χάδι σου
ν ακουμπά τη ψυχή μου
και κάνω ευχή
μην ξυπνήσω
και προσευχή
νάναι αλήθεια
τούτο που ζούμε .
Έτσι απλά σ αγαπώ
 
***
ΧΑΝΟΜΑΙ
 
Παγωμένο πουλί με πληγή στο φτερό
και πονάει βαριά η ψυχούλα μου
πικρό πίνει φαρμάκι σαν ζητάει νερό
και συ με ρωτάς πως περνάω μανούλα μου
 
Μα κοντεύει ο καιρός να ρθει η χαρά
στο κλουβί θα απλώσω το χέρι
η καρδιά τίποτ άλλο πια δεν καρτερά
η ζωή τελειώνει εδώ και το ξέρω
 
Η αγάπη πεθαίνει , μ αφήνεις και συ
η φυγή απομένει μονάχη ελπίδα
μονάχος κανένας στον κόσμο δεν ζει
φεύγεις και χάνομαι στην καταιγίδα

Σάββατο 22 Μαΐου 2021

ΚΕΡΥΝΕΙΑ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ


Κόρη πανώρια ξάπλωσε
σ ήσυχο ακρογιάλι
σαν κόρη που πρωτόγυρε
σ ερωτική αγκάλη
Γύρω γύρω μαζεύονται
χωριά μας σκλαβωμένα
και μοιρολόι αρχινούν
με λόγια πονεμένα
Σε κούρσεψαν Κερύνεια μου
βάρβαροι και φονιάδες
σαν τις δικές σου δεν είδαν
τις τόσες ομορφάδες
Να σε τουρκέψουν προσπαθούν
ν αλλάξουν τη φωνή σου
μα η γλώσσα σου Ελληνική
και το φωνάζει η γη σου
Το χώμα που ποτίστηκε
με αίμα των δικών σου
χαλάλι δεν το κάνουμε
Κερύνεια στον εχθρό σου
Ο θρήνος γέλιο θα γενεί
σαν θάρθουν τα παιδιά σου
θριαμβευτές , περήφανοι
ξανα στην αγκαλιά σου

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021

1955-59 / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ


Ήταν αμούστακα παιδιά
μα στην καρδιά λιοντάρια
όλοι εραστές της Λευτεριάς
γενναία παλληκάρια
Της Κύπρου Ελληνόπουλα
την κατοχή μισούσαν
με κάτι παλιοντούφεκα
τους Άγγλους πολεμούσαν
Ο Ευαγόρας μαθητής
άφησε το σχολείο
και στα βουνά ανέβηκε
για το σκοπό το θείο
Ο τελευταίος βρόγχος του
πούμεινε στην αγχόνη
τα βράδυα όλους μας ξυπνά
και η χαρά ματώνει
Γρηγόρης Αυξεντίου μας
ο νέος Λεωνίδας
´μολών λαβέ ´ εφώναξε
´τη λαμπάδα τής Πατρίδας ´
Κι άλλοι πολλοί επέσανε
για την Ελευθερία
ρεζίλι κάναν την τρανή
την αυτοκρατορία

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2021

Πηλαβάκη Δέσπω: Σέρνει η μνήμη τις στιγμές απ το παλιό ντουλάπι...

 


ΠΟΙΟΣ
 
Ποιός τη ψυχή μου έκλεψε
και αγκαλιά κοιμάται
με μάγια θα την έδεσε
και μένα δεν θυμάται
 
Τα μάτια γίναν ποταμός
στη θάλασσα κυλάει
αλί τον που παιδεύεται
και μόνος κολυμπάει
 
Δεν εξαντλείται το νερό
ατέλειωτο το βάθος
μα πώς λογαριασμό ξοφλάς
για ένα μεγάλο λάθος
 
Με νανουρίζει η μοναξιά
μου τραγουδά ο πόνος
μαζί μου είσαι στα όνειρα,
ξυπνώ και είμαι μόνος
 
**
ΚΛΕΦΤΕΣ
 
Ακούει ο κόσμος ξιστικός
στ αφκιά του εν πιστέφκει
Μες των σκαντάλων τον χορόν
παπάς ήντα γυρέφκει
 
Εβρέθησαν πολιτικοί
ποθκιάντροποι τζιαι κλέφτες
που ο κόσμος τους εδόξαζεν
μα ήτουν μουσουπέττες
 
Ακόμα τζιαι στην εκκλησιάν
έφτασεν τούτη η χάρη
που κάμαν τον ππαράν Θεόν
του σατανά κουμπάροι
 
Τον τόπον επουλούσασιν
κάμναν την μέραν νύκτα
τζι ύστερις που τον άμβωναν
το δίκαιον κηρύτταν
 
Να ρίψει ο Θεός φωθκιάν
τζιαι ούλλους να τους κρούσι
γιατί κολάζουνται οι πιστοί
με τούτα που ακούσιν
 
**
ΜΝΗΜΗ
 
Σέρνει η μνήμη τις στιγμές
απ το παλιό ντουλάπι
κεντά σεντόνι της ζωής
με περισσή αγάπη
 
Άραγε με τι χρώματα
να φτιάξει τη συγνώμη
για όσους την επλήγωσαν
και την πονούν ακόμη ;
 
Κεντά και λύπη και χαρά
και βελονιές αλλάζει
Η καταιγίδα πώς μοιάζει
και το πυκνό χαλάζι
 
Πώς να κεντήσει τ άδικο
που όνειρα σκοτώνει
Πώς να χωρέσει μια ζωή
σ ένα μονό σεντόνι ;

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2021

ΑΠΟΝΙΑ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ


Μια πεταλούδα με πολύχρωμα φτερά
του κήπου τα λουλλούδια χαιδεύει
σαν τ ορφανό που μεσ´σε κάθε αγκαλιά
τη μάνα του που έχασε γυρεύει
Τι κι αν παιχνίδια του χαρίζουνε σωρό
και τ αγοράζουνε καινούργια ρουχαλάκια
τη μυρωδιά ψάχνει της μάνας ,το μωρό
και τα δικά της τα ολόγλυκα λογάκια
Ένα σπουργίτι το παράθυρο κτυπά
έξω χιονίζει και φυσά ,θα ξεπαγιάσει
μα την καρδιά μας ποιος θα μάθει ν αγαπά
να του ανοίξει να μπει μέσα να φωλιάσει
Ένας Χριστός κουρελιασμένος,νηστικός
ο κάθε άνθρωπος που τσάκισε ο πόνος
βαρύς κι ασήκωτος της φτώχιας ο σταυρός
μα δυστυχώς τον κουβαλά καθένας μόνος

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020

Ποίηση της Δέσπως Πηλαβάκη στην Κυπριακή Διάλεκτο

 


Η ΠΡΟΙΚΑ

 

Εψές εποτζιοιμήθηκα

τζι όρομαν είδα ότι

μες την βουλήν εκάθουμουν

τζιαι θέση μου η πρώτη

 

Εκόρτωννα , εκαπάρτιζα

έκαμνα τον μιάλον

τζιαι νόμιζα πως σγιαν εμέν

στον κόσμον εν έσιει άλλον

 

Όσον για τη διαφθοράν

σε κάθε μου ομιλίαν

για πάταξην εφώναζα

τζιαι μιάλην τιμωρίαν

 

Ελάλουν , τούτος ο λαός

ποττέ εν θα ξυπνήσει

τζι αν προδωθώ , το κόμμαν μου

θα με υποστηρίξει

 

Ο νόμος τζιαι το σύνταγμαν

εμένα θα προιτζιήσει

τζι άεις τον κόσμον να πεινά

εν άσσιημη η κρίση

 

Ποιός θα τολμήσει μάνα μου

μιτά μου να τα βάλει

Είμαι ψηλά ιστάμενος

τζι η θέση μου μιάλη

 

**

ΑΠΑΙΤΗΣΗ

 

Δυστυχισμένε μου λαέ

που έφκολα ξιχάννεις

έσιεις αρρώσκιαν βαρετήν

ποττέ σου εν θα γιάνεις

 

Το θάμμαν τρεις μέρες κρατεί

την τέταρτην στ αφκά σου

εσέναν αν μεν σκέφτεσαι

λυπήθου τα παιθκιά σου

 

Ξικόλλα που τον καναπέ

έφκα τζιαι πιάς τες στράτες

ως πόσον τζιείνοι τον μεζέν

τζιαι σούνι τες πατάτες

 

Πλουτίζουν πας την ράσιην σου

τζιαι σού τους πισκαλίζεις

για λλόου τους στήννεις καφκάν

τζιαι τους ξαναψηφίζεις

 

Κλέφτουν σε , περιπαίζουν σε

άννοιξε πκιόν τα μμάθκια ,

στον σιύλλον έναν κόκκαλον

τζι οι κλέφτες στα παλάθκια

 

Μεν την βραβέφκεις την κλεψιάν

φώναξε για να δούσιν

τζι οι κλέφτες που σε πρόσβαλαν

στην φυλακήν να μπούσιν