Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Περδίος Ιωάννης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Περδίος Ιωάννης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Εις τη Σκάλα μάς επήραν για Κριτάς Για να κρίνουμε τους ντόπιους Ποιητάς!






Χάρις στον Κυριαζή
Και τον Νίκο τον αγά μου
Πήγα με κριτάς μαζί
Σαν εκάθουμουν στ’ αυγά μου!

*

Με σηκώσαν απ’ εδώ
Και στη Λάρνακα με πήραν
Για ν’ ακούσω και να δω
Των Κυπρίων μας την λύραν!

*

Και στου Ζήνωνος την γη
Με τον Νίκο μου πηγαίνω
Και στο πόντε μ’ οδηγεί
Κι ενθουσιασμένος μένω!

*

Λευκοφόρες πετακτές
Εις το πόντε των ψαρεύαν
Με στολές τόσο λεπτές
Που κι αράχνες τες ζηλεύαν!

*

Κι είδαμε και μερικές
Που ξεκάλτσωτες διαβαίναν
Και γαμπίτσες δυο λευκές
Με μαγνήτισαν κι εμέναν!

*

Κι οι καλοί μας χωρικοί
Καθώς έμπαιναν στες βάρκες
Έχασκαν εκστατικοί
Που γυμνές θωρούσαν σάρκες!

*

Την βραδιάν παντού σβηστοί
Μέναν γλόμποι φωτοβόλοι
Κι όμως κάπου ―σαπριστί―
Εφεγγοβολούσαν όλοι!

*

Με τραγούδια και χορούς
Και κοσμοπλημμύραν τόση
Είδα τους παλιούς καιρούς
Πίσω πάλι να στραφώσι!

*

Μα κι εκλογικά πολλά
Ψουψουρούσαν κάθε βράδυ
Και κεφάλια με μυαλά
Στη φωτιάν εχύναν λάδι!

*

Λοιπόν κάθε μια βραδιά
Με σωστή κοσμοπλημμύρα
Πήγαινα κι εγώ, παιδιά,
Για ν’ ακούσω ντόπια λύρα!

*

Κι αοιδούς μας λαϊκούς
Ήκουα που κελαδούσαν
Κι εμαγεύεσο ν’ ακούς
Την αγροτικήν των Μούσαν!

*

Με μια γλώσσα ζωντανή
Σαν κι εκείνην του Βασίλη
Είχαν μέλι στην φωνή
Μα και ζάχαρη στα χείλη!

*

Τους ευρήκα δυνατούς
Σαν στην γλώσσα των τσιαττίζαν
Μα τους εύρισκα φρικτούς
Όταν ελληνικουρίζαν!

*

Σαχλοί μου ’χανε φανεί
Μ’ αρλεκίνων πατσαβούρες
Που τη γλώσσα την αγνή
Νόθευαν μ’ ελληνικούρες!

*

Κι εβροντούσα δυνατά
Με της Μούσης την μπουμπάρδα:
Με φτιασίδια σαν κι αυτά
Γλώσσαν κάμνετε μπαστάρδα!

*

Μα με γλώσσαν αμιγή
Μ’ εγοήτευσαν εκείνοι
Κι είπα: στην δική μας γη
Νέοι θα νας βγουν Στασίνοι!

πηγή: https://larnaka.wordpress.com/category/%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7/page/2/

Περδίος Ιωάννης (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Περδίος Ιωάννης γεννήθηκε το 1882 και απεβίωσε το 1930. Έζησε στη Λευκωσία, όπου και εξέδιδε τη σατυρική εφημερίδα : Το Μαστίγιον. Στόχος του  η σάτυρα μέσα από τους στίχους των προσώπων και των καταστάσεων της εποχής του.  

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Ποίημα του Ιωάννη Περδίου

Τι κρίμα που δεν έζησες ακόμα λίγο χρόνο
Να δεις τον γαύρον Κάιζερ σκυφτός να σε κοιτά
Και στο σπαθί σου δίνοντας κάθε τής δάφνης κλώνο
Ελιάς κλωνάριν από σε μονάχα να ζητά!

Ήθελα, Κίτσενερ, να δεις τον κόκκινον Αττίλα
Με τους αγρίους Ούννους του στα πόδια σου να ‘λθεί,
Και νικημένος να θωρεί της δάφνης σου τα φύλλα
Και να του πάρεις πρώτος συ τ’ ολέθριο σπαθί!

Σήμερα που γονάτισεν ο Μέγας δολοφόνος
Και θα τον δούμε στου Βερντέν την γη να σωριασθεί,
Έπρεπε να ‘σαι στο πλευρό και συ της Αλβιόνος
Και με του Ζορφ κι η βροντερή φωνή σου ν’ ακουσθεί!

Εσύ που τόσο πάλαισες το Τέρας να συντρίψεις
Που ‘θελε Κοιμητήριον να κάμει τον Ντουνιά
Απ’ την Μεγάλη Πασχαλιά δεν έπρεπε να λείψεις
Και πρόωρα να βυθισθείς σε τάφου σκοτεινιά!

Αν η Μεγάλη Μάνα σου πενήντα θωρηκτά της
Έβλεπε μες στα πέλαγα να καταποντισθούν
Τόσο δεν θα κοκκίνιζαν τα μάτια τα γλαυκά της
Όσο για σένα, Κίτσενερ, που τώρα σε πενθούν!

Κι η Κύπρος που σε ξένιζε σε χρόνια περασμένα
Κι ίδρωσες για τον χάρτη της εσύ τόσον καιρό,
Καθώς παιδί της σε θρηνεί με μάτια βουρκωμένα
Που δολοφόνοι σ’ έρριψαν σε μνήμα παγερό!