Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεόδωρος Κ. Θεοδώρου (Ποιητάρης). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεόδωρος Κ. Θεοδώρου (Ποιητάρης). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

Εμπιστοσύνη



Είναι μια λέξη μαγική, την λεν εμπιστοσύνη…
Ευτυχισμένος άνθρωπος, εκείνος που τη δίνει…
Και κείνος που τη δέχεται, αν δεν ήταν, θα γίνει…
Θα βασιλέψει και στους δυο, εντός τους, η γαλήνη…

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Ηλίθιοι πολιορκημένοι

                                         

Άκρα του τάφου σιωπή στην Κύπρο βασιλεύει…
στέκει ο Κυπραίος ο χαζός παράμερα και κλαίει…
«Ωσάν την Τζιύπρον εν έσιει» λέει και ξαναλέει…
Τον κούρεψαν τον λήστεψαν και κείνος το χαβά του…
λαλεί πουλί, τρώει σπυρί και γλύφει τα φτερά του …
αιώνες τώρα έμαθε να κάθεται στ’ αυγά του…
«Σκυμμένο πάντα θα κρατώ το έρμο μου κεφάλι…
φοβάμαι τους Αγαρηνούς μη μου το κόψουν πάλι»…
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη…
η Κύπρος μας ολόχρυση σα το ξερό χορτάρι…
Με χίλιες βρύσες χύνονται, με χίλιες γλώσσες κρένουν…
«τζιαι οι Κυπραίοι σήμερα πεινούν τζι’ αργοπεθαίνουν»…
Το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα, δεν είδα…
ατάραχος σαν ουρανός έχασα κάθ’ ελπίδα…
Που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη 'ναι κρυμμένα…
ποιος θα τα δει ποιος θα τα βρει πλάστη μου τα κλεμμένα… 

Πατέρας



Ήλιος καυτός και θέριζες στον κάμπο το σιτάρι
Βαρύ δρεπάνι ασήκωτο σε κάθε αρμαθιά…
Στάχυα για στρώμα έβαζες, πέτρα για μαξιλάρι
Τον πόνο σου τον έκρυβες μες τη καρδιά βαθιά…

Έρχεσαι μες τη μνήμη μου με φορτωμένη πλάτη…
Η ζέστη ανυπόφορη να καίει αναθεμάτη…

Η κλεψύδρα




Πόσα τραγούδια να σου πω, πόσες φορές να κλάψω…
Πόσα στιχάκια μάτια μου για σένανε να γράψω…

Εστέρεψε το δάκρυ μου, στέρεψε κι’ η χαρά μου…
Στέρεψε το μελάνι μου, στράγγιξε η καρδιά μου…
                                                                                   
Δεν έχω χρόνο μάτια μου, αδειάζει η κλεψύδρα…
Σε θάλασσες και σε βουνά, έψαξα μα δε σ’ ήβρα…

Κουράστηκα να σε ζητώ του ήλιου μου αχτίδα…
Τρομάζω μήπως μου χαθεί για πάντα η ελπίδα…

Παιδί ενός κατώτερου θεού



Παιδί κατώτερου θεού σου κλέψαν τη ζωή σου
έκανες το ποδήλατο κρεβάτι σου, κοιμήσου

Μα τη ζωή ποδήλατο κάποιοι στην έχουν κάνει
είσαι μικρός και δε μπορείς ο νους σου δε τους βάνει

Σφίξε σκληρά τα δόντια σου και κράτα την οργή σου
κάποτε θάρθουν να σου πουν ποιοι είν’ οι σύντροφοί σου

Ζώσου μαζί τους τ’ άρματα αγόρι μου κι’ ορκίσου
να πάρουνε το μάθημα οι εχθροί μας και εχθροί σου