Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ζαπίτης Γεώργιος (Ποιητάρης). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ζαπίτης Γεώργιος (Ποιητάρης). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2021

Ζαπίτης Γεώργιος (μικρή αναφορά)


Γεννήθηκε στην Ξυλοτύμβου το 1912 και πέθανε το 1990. Δεν κατόρθωσε να τελειώσει το δημοτικό σχολείο του χωριού του, λόγω της ανέχειας και της ανάγκης να εργαστεί από πολύ μικρός για λόγους επιβίωσης. Η ποίησή του διακρίνεται για την αγάπη σε αξίες και ιδανικά όπως της ειρήνης, της φιλίας, της πατρίδας και της δικαιοσύνης. 

Ποιητικές Συλλογές:

Τα φτωχικά μου τραγούδια 

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

ΧΩΡΚΟΝ ΜΟΥ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΠΙΤΗΣ


Χωρκόν μου που μ’ ανάγιωσες τζι εμέν
τζιαι τους γονιούς μου
τζιαι του παππού μου, τον παππούν
τζι ούλλους τους χωρκανούς μου,
τζιείνους που’ ρταν τζιαι κάτσασιν κοντά σου τζιαι ριζώσαν
τζιαι κάμαν κλώνους τζιαι κλωνιά
τζι εις τον γυρόν σ’ απλώσαν.
Γιατ’ έν’ το χώμαν σου γλυτζύν,γλυτζύν τζιαι το νερόν σου
τζι ο καθαρός αέρας σου τζι ο νήλιος ο λαμπρός σου
τζιαι συγκολλά σου ο γιαλός με τες ακρογιαλιές του,
τες βάλες, τα λιμάνια του τζιαι με τες αμμουθκιές του.
Τα λλιαστά χωράφκια σου τα κοτσινοβαμμένα
τζιαι τα δεντρά σου, πωρικά ψημένα φορτωμένα
τζι όμορφα τα σπίθκια σου τζιείνα τα πλιτταρένα
τζιαι τ’ άλλα με αρκόπετρες, μαστορικά χτισμένα.
Τίποτε το παρακατινόν, εν έσιεις πόν’ δικό σου,
τζι όσοι εφάαν τζι ήπιασιν νερόν που το νερόν σου
τζι έκατσαν πας στο χώμαν σου, το γλυκοκότσινόν σου,
λαλούν πως μέσα στον τουνιάν εν έσιει όμοιόν σου.
Τες ομορκιές σου τες πολλές θέλω να τραουήσω
με τα φτωχά τραούδκια μου πο’ χω για σεν γραμμένα
τζι ούλλου του κόσμου ‘ννά του πω, όσον τζιαιρόν ιζήσω,
όπου βρεχώ τζι όπου σταχώ’ ννα τραουώ για σένα.
Γιατ’ είμαι ‘ναν κλωνίν τζιαι γιω που τα κλωνιά σου
τζι ε’ ττέλω να ποχωριστώ ποττέ μου που κοντά σου.
Για πάντα να ποτζοιμηχώ στ’ αγκάλια τα δικά σου,
για να’ν γλυτζύς ο ύπνος μου, όπως τα χώματά σου.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Το καλόν πο’ ‘σιεις να κάμεις

Ζαπίτης Γεώργιος 


«Το καλόν πο’ ‘σιεις να κάμεις
 για να πνίξεις τον καμόν σου,
πον ιβκαίννει ούτε ώραν
 που τον συλλοϊσμόν σου,

να λαλείς πως έχουν τζι άλλοι 
τον πόνον το δικόν σου,

να βκαριστάς τζιαι 
να δοξάζεις μόνον τον Θεόν σου».