Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βραχίμης Νίκος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βραχίμης Νίκος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2020

Βαρυθυμία επηρεασμένη: Βραχίμης Νίκος

 


Τι να τον κάνεις τον ρυθμό,
τη μουσική, τη ρίμα
διάλεξε να κρεμαστείς από το νήμα
το λεπτό που να δονεί με το σφυγμό
της κουρασμένης της καρδιάς σου.

Ένας μικρούτσικος παλμός,
το ξέρεις, μυστικός ψαλμός,
λησμονημένος και παλιός,
ηχεί μόλις εντός σου.
Η νύχτα στέκεται μουγγή.
Κάποιος εκφυλισμένος θα βρεθεί
τραγούδι να την κάνει αφού σκεφθεί.
Κι όμως θα σου ’λεγα παντοτινά να κοιμηθείς
να ξεχαστείς και να ξεχάσεις.
Οι άνθρωποι θα πουν με λογικό 
πως μοιάζεις κάποιον άνθρωπο
τρελό, ή, ένα παιδί που μαγικό
ντύμα την ποίηση δέχτει και πω! πω!
επηρεασμένος έπαιξε τον τραγικό
μεσ’ τα βαθιά να κοιμηθεί δήθεν ερέβη

Ποθητές πατρίδες: Ποίημα του Νίκου Βραχίμη

 


Θά ’ρτει μια μέρα
να μας γιατρέψει
τις αγιάτρευτες πληγές,
μια μέρα θά ’ρτει
κάποια καινούργι’ αγάπη
Με δάκρυα πολλά θα μας ξεπλύνει
και θα μας φέρει
της μετάνοιας τον εξαγνισμό.
Ποθητή πατρίδα!
Εκεί κατοικεί
από καταβολής κόσμου
ο Θεός μου,
και το ρημαγμένο καράβι
της ανταρσίας
άνοιξε τα καινούργια του
τότε πανιά
για τα ευλογημέν’ ακρογιάλια σου.

Διάγνωσις : Ποίημα του Νίκου Βραχίμη

 


Ωχροί σαν το κερί
διαβαίνουν οι καιροί.
Μικροί γευτήκαμε πικρή
τη γλύκα της ζωής, νεκροί. 

Αισθήσεις μη ζητήσεις.
Σα βουητό θα το συγχύσεις
το χάρμα μες στο χάραμα, 
την όραση στο χρώμα.

Κυρίες φθινοπώρου: Ποίημα του Νίκου Βραχίμη

 


Ήρθαν κι αυτές διαβατικές, 
πουλιά γοργόφτερα, περαστικές, 
να μας λαμπρύνουν με χαρές
τη ρεμβική που χρόνισε ανία. 

Ήρθαν κι αυτές όπως κι εκείνες
να μας θυμίζουνε κυρίες, 
που, αλί, πριν τις χαρούμε
θα μας φύγουνε και κρύες
τις καρδιές μας θα γρικούμε, 
ίσως, όπως και κείνες.

Ήρθαν κι αυτές
για να μας πούνε πράγματα
χίλιες φορές, αλί, λεγμένα,
πως το Φθινόπωρο, φύλλα ριγμένα, 
είναι να φτάσει
και φοβάμαι
πως θα περάσει;

Ιερουσαλήμ: Απόσπασμα από το ποίημα του Νίκου Βραχίμη [1914 - 1961]

 


Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε χωρίς δεδομένα, 
δεν υπάρχουμε χωρίς υπολογισμούς
και δεν υπάρχουν δεδομένα, 
ευτυχώς!

Έχω ξεχάσει πού εγεννήθηκα
και κανείς δεν ξέρει να με πληροφορήσει, 
οι δρόμοι ερήμωσαν από τη σκόνη και τα βήματα, 
υπάρχει μόνο ένα κομμάτι ουρανού
και ο άνεμος

για να προσδιορίσει τη διεύθυνση 
σ΄ αυτούς τους τόπους
που χάσανε τ΄ όνομά τους, 
υποψιάζομαι.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2020

Ποθητές πατρίδες / Νίκος Βραχίμης

 


Θά ’ρτει μια μέρα
να μας γιατρέψει
τις αγιάτρευτες πληγές,
μια μέρα θά ’ρτει
κάποια καινούργι’ αγάπη
Με δάκρυα πολλά θα μας ξεπλύνει
και θα μας φέρει
της μετάνοιας τον εξαγνισμό.
Ποθητή πατρίδα!
Εκεί κατοικεί
από καταβολής κόσμου
ο Θεός μου,
και το ρημαγμένο καράβι
της ανταρσίας
άνοιξε τα καινούργια του
τότε πανιά
για τα ευλογημέν’ ακρογιάλια σου.

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (απόσπασμα) / Νίκος Βραχίμης

Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε χωρίς δεδεμένα, 
δεν υπάρχουμε χωρίς υπολογισμούς
και δεν υπάρχουν δεδομένα, 
ευτυχώς!

Έχω ξεχάσει που εγεννήθηκα
και κανείς δεν ξέρει να με πληροφορήσει, 
οι δρόμοι ερήμωσαν από τη σκόνη και τα βήματα, 
υπάρχει μόνο ένα κομμάτι ουρανού
και ο άνεμος

για να προσδιορίσει τη δειεύθυνση 
σ΄  αυτούς τους τόπους
που χάσανε τ΄  όνομά τους, 
υποψιάζομαι. 

Νίκος Βραχίμης: Αναφορά στο έργο του σε σελίδα της Εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από τον διαδικτυακό τόπο Αρχείον Πολιτισμού




Νίκος Βραχίμης (βιογραφία)

Ο Νίκος Βραχίμης  γεννήθηκε το 1914 στην Αμμόχωστο  και απεβίωσε το 1961. (σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα)  Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου  και το 1932 φοίτησε στην Ιατρική και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Με την επιστροφή του στην Κύπρο το 1938, ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα (τραπεζικός υπάλληλος, γεωργός), ενώ από το 1950 ως τον θάνατό του δίδαξε εμπορικά στο Οικονομικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου.

Ποιητικές Συλλογές:


  • Eldorado 1934 
  • Μεταπτώσεις 1939
  •  Αποσπάσματα, 1941) 
Το 1944 κυκλοφόρησε η νουβέλα του:  Ο Άγνωστος 

΄ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ / Νίκος Βραχίμης

[  ]

Τ΄  αργά μεσάνυχτα, τα μάτια σου, 
του ρολογιού το δείχτη
δε θα ξανακοιτάξουν 
περίεργα κι απορημένα. 
Είναι παλιά ιστορία
πως το φεγγάρι
χλώμιασε απ΄ το ξενύχτι. 

[ ]

Άχ! Υπάρχουν τόσα βάθη μέσα μας. 

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Ποθητές πατρίδες / Νίκος Βραχίμης


Θα ’ρτει μια μέρα
να μας γιατρέψει
τις αγιάτρευτες πληγές,
μια μέρα θα ’ρτει
κάποια καινούργι’ αγάπη
Με δάκρυα πολλά θα μας ξεπλύνει
και θα μας φέρει
της μετάνοιας τον εξαγνισμό.
Ποθητή πατρίδα!
Εκεί κατοικεί
από καταβολής κόσμου
ο Θεός μου,
και το ρημαγμένο καράβι
της ανταρσίας
άνοιξε τα καινούργια του
τότε πανιά
για τα ευλογημέν’ ακρογιάλια σου.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Βαρυθυμία επηρεασμένη / Νίκος Βραχίμης



Τι να τον κάνεις τον ρυθμό,
τη μουσική, τη ρίμα
διάλεξε να κρεμαστείς από το νήμα
το λεπτό που να δονεί με το σφυγμό
της κουρασμένης της καρδιάς σου.


Ένας μικρούτσικος παλμός,
το ξέρεις, μυστικός ψαλμός,
λησμονημένος και παλιός,
ηχεί μόλις εντός σου.
Η νύχτα στέκεται μουγγή.
Κάποιος εκφυλισμένος θα βρεθεί
τραγούδι να την κάνει αφού σκεφθεί.
Κι όμως θα σου ’λεγα παντοτινά να κοιμηθείς
να ξεχαστείς και να ξεχάσεις.
Οι άνθρωποι θα πουν με λογικό
πως μοιάζεις κάποιον άνθρωπο
τρελό, ή, ένα παιδί που μαγικό
ντύμα την ποίηση δέχτει και πω! πω!
επηρεασμένος έπαιξε τον τραγικό
μεσ’ τα βαθιά να κοιμηθεί δήθεν ερέβη

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΕΣ ΦΘΟΝΟΠΩΡΟΥ / Νίκος Βραχίμης

Ήρθαν κι αυτές διαβατικές, 
πουλιά γοργόφτερα, περαστικές, 
να μας λαμπρύνουν με χαρές
τη  ρεμβική που χρόνισε ανία. 

Ήρθαν κι αυτές όπως κι εκείνες
να μας θυμίζουνε κυρίες, 
που, αλί, πριν τις χαρούμε
θα μας φύγουνε και κρύες
τις καρδιές μας θα γρικούμε, 
ίσως, όπως και κείνες.

Ήρθαν κι αυτές
για να μας πούνε πράγματα
χίλιες φορές, αλί, λεγμένα,
πως το Φθινόπωρο, φύλλα ριγμένα, 
είναι να φτάσει
και φοβάμαι
πως θα περάσει;

ΟΝΕΙΡΟ / Νίκος Βραχίμης

[  ]

Κάποτε, ένα χαμόγελο κοντά μου γυναικείο, 
να θυμάμαι και να λησμονώ τον εαυτό μου
πάνω στο τελευταίο του φορείο.

ΔΙΑΓΝΩΣΙΣ / Νίκος Βραχίμης

Ωχροί σαν το κερί
διαβαίνουν οι καιροί.
Μικροί γευτήκαμε πικρή
τη γλύκα της  ζωής, νεκροί. 

Αισθήσεις μη ζητήσεις.
Σα βουητό θα το συγχύσεις
το χάρμα μες στο χάραμα, 
την όραση στο χρώμα.