Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

ΟΣΤΡΑΚΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΑΝΘΟΙ - διαδικτυακές διαδρομές: Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Πετρίδη / 2019


Αέναη Αναζήτηση

Σαν μεθυσμένο τρωκτικό συνέχεια σκάβω
για λίγη σκόνη -έστω αργυρή- μου φτάνει.
Κρατήσου άστρο μου, κάπου κοντά τη ψαύω·
η μνήμη ας δυναμώσει το πυρρό τρυπάνι.

**

Ευλογία βροχής

 

Πέφτει μια πράσινη πυκνή βροχή

μέσα στο ξάγναντο εσπερίας ώρας·

σαν ευλογία, σαν βάφτιση αντηχεί,

κάτι σαν γεύση σπάνιας οπώρας.


**

Υπερκόσμια Αύρα

 

Ανάμεσα σε θάλασσα και φλογερό ουρανό,

το λιόγερμα έχει ρίξει τη χρυσή του σκόνη·

ορθό και άφωνο μες σε πλεούμενο σκιερό,

αύρα υπερκόσμια και ριγηλή σε ζώνει.


**

Άπνοο δείλι

 

Σιγή σαν πέσει στ' άπνοο δείλι

με τ' αλμυρό τού νόστου δάκρυ,

αηδονούν στης χλόης την άκρη

τα εύλαλα των όντων χείλη.



**

Βιβλικό Ξημέρωμα

 

Χλόη φωτός λυτρωτικά σκεπάζει

το αυγινό ανάγλυφο της οικουμένης.

Δεν παίζει αυλός, μηδέ αμνός  βελάζει

μόνο η αχλύς διάχυτη τής ειμαρμένης.



**

Αθροιστικό στο Φως

 

Στης Τέχνης τον καυτό κρατήρα

είναι η ψυχή σου πτερωτός ικέτης,

στ' άχρονο φως σού έταξε η μοίρα

και συ το φως σου να προσθέτεις.


**

Λυτρωτικό

 

Κρουνός φωτός πάνωθε ανοίγει

αμαρτωλών τα ερέβη να φωτίσει,

να λυτρωθούν ψυχές μ' ένοχα  ρίγη

κι άχραντο ρούχο να τις ντύσει.



**

Άπνοια

 

Όλα το βράδυ σιωπηλά

τίποτε δεν σαλεύει,

μόνο η ψυχή δειλά-δειλά

άσπρο πανί γυρεύει.


**

Βάθος Μνήμης

 

Νεκρά κοχύλια συναντώ

στην αυγινή ραστώνη,

το σκήνωμά τους τ'  αδειανό

μνήμη βυθού στοιχειώνει.


**

Δέος

 

Σε βράχο αν βγεις καμιά φορά

κι εκεί ψηλά στο χάος σκύψεις·

το δέος σου καλά κι αν κρύψεις,

το Κάτι νιώθεις που τα πάντα ορά.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου