Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΕΣΠΕΡΑ / Γιαννίδης Λευτέρης

Βασίλεψε στον ουρανό το χρυσοφως το δειλινό
και κατεβαίνει σιωπηλά στο περιβόλ΄  η ασπέρα.
Κάποιο τζιτζίκι μοναχά κρυμμένο κάπου ξεψυχά
και μια γαλήνη  μυστική σκορπίστη πέρα ως πέρα. 

Κι εσύ ψυχή, που η συφορά σου ΄ χει ματώσει τα δτερά
κι έστω μια πρόσκαιρη χαρά του κάκου έχεις ζητήσει, 
κάτι προσμένεις να φανεί σε μια χαμένη αναμονή, 
που ίσως και ν΄ άργησε πολύ κι ακόμα θεν΄ αργήσει. 

ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ / Γιαννίδης Λευτέρης

Ήρθες μιαν ώρα μοναχιά σα διαβατάρικο πουλί, 
που φεύγει, ξέροντας γοργά που θα σημάνει ώρα χειμώνος,
κι άπλωσες πάλι τα φτερά και πέταξες μακριά πολύ.
- Κι έμεινα μόνος!

Ω! να΄ ταν τ΄  όνειρο ξανά να ζούσα το περαστικό, 
που΄ ρθε και μου ΄φερε γλυκά στον ύπνο μου το χάιδεμά σου
- κι ας ήταν όμοια αγάπη μου, καθώς και πρώτα, βιαστικό
το πέρασμά σου. 



Βήματα στην άμμο: 1937

Ανδρέας Γεωργιάδης-Κυπρολέων (βιογραφικά στοιχεία)


Ο  Ανδρέας Γεωργιάδης-Κυπρολέων  γεννήθηκε στην Κοινότητας Πεδουλάς το 1904  και απεβίωσε στη Λευκωσία το  1988.   Σπούδασε εμπορικά και ξένες γλώσσες και έζησε ώς το 1945 στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής αναμείχθηκε στην Αντίσταση. Μετά την επιστροφή του στην Κύπρο, υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση.
Συνεργασίες του δημοσιεύτηκαν σε διάφορες εφημερίδες και λογοτεχνικά 
περιοδικά της Ελλάδας και της Κύπρου. Ασχολήθηκε με το διήγημα, τη νουβέλα, την συγγαφή θεατρικών έργων. 

Νουβέλες:


  • «Ο Φευγιός» (1930), 
  • «Η προίκα της Μαριάννας» / 1937 
Διηγήματα:

  •  Εκ προμελέτης, 1963 με θέμα τις δύσκολες συνθήκες ζωής στην κυπριακή ύπαιθρο 
  • Οι καμπάνες της αγάπης, 1967
  • Αναστάσιμο μήνυμα, 1969
  • Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, 1972
  • Η αποθέωση της λεφτεριάς, 1977

Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗς ΕΛΠΙΔΑΣ: Η Ποιητική Συλλογή του Μιχαλάκη Γ. Τσαππαρίλα εκδοθείσα το 2017 από τις εκδόσεις : Μικρόκυκλος, αποτελεί μια καλαίσθητη έκδοση που κοσμείται

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας



από τους πίνακες των παιδιών του Έλενας και Ανδρέα καθώς και της Ντέμπη Σμιθ, όπως ο ίδιος αναφέρει σε ευχαριστήρια σημείωση στην αρχή του βιβλίου. 


Η Ποιητική συλλογή χωρίζεται σε τρία μέρη:


α. Πρώτο: Δέκα τραγούδια Αγάπης
β. Δεύτερο: Της ζωής , της Φύσης και του Πολέμου
γ. Τρίτο: Τέσσερα Τραγούδια Αδελφικά

  Ουσιαστικά τριάντα ένα (31) ποιήματα βλέπουν το φως του ήλιου, ορισμένα από τα οποία είναι από τα πρωτόλεια ποιήματα του ποιητή.  Ο Μιχαλάκης Τσαππαρίλας με χαρακτηριστική ευαισθησία προσπαθεί να μας μεταφέρει στον κόσμο του, όπως αυτός αποτυπώνεται μέσα από μνήμες, εικόνες, προβληματισμούς, χαρές και πίκρες. Τον απασχολούν σίγουρα, ο έρωτας, η ίδια η ζωή σε όλες τις εκφάνσεις, η φύση, ο πόλεμος και τα αποτελέσματα των ανθρωπίνων παρεμβάσεων. Ερωτήματα ξεπηδούν από το παρελθόν, το χθες είναι παντού παρών, συνυπάρχουν μέσα στα ποιήματα της αγάπης, αναζητούν την αλήθεια, στέκονται με σεβασμό απέναντι στους αποχωρισμούς, αναμνήσεις ξυπνούν αναζητώντας πάντα μια χαμένη ευτυχία. Κάποια από τα ποιήματα, φέρουν τον τίτλο αγαπημένων προσώπων ( Της Έλενας, Της Μαρίας και του Κωνσταντίνου) 
   Στον αγώνα του με τις λέξεις ο ποιητής συνθέτει τη ζωή που πεθυμά και ονειρεύεται θεωρώντας τον άνθρωπο άνθρωπο και μέσα από τη μοναξιά τη δική του αλλά και των άλλων, αναζητά και γιατί όχι επιδιώκει τη γαλήνη. Λέει χαρακτηριστικά: ...Τη βρήκα μες στο κάμπο την ώρα που γεννιόταν ο ήλιος... Παρόντες οι εμβληματικές μορφές της μάνας και του πατέρα, ενώ σημαντική θέση κατέχει η πατρίδα Κύπρος. Και στο βάθος της γραφής η αιωνίως ποθητή Ιθάκη. Το τέλος ενός άδοξου ή δοξασμένου ταξιδιού, το τέλος του συνεχούς αγώνα. 
  Στην Ποιητική Συλλογή : Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗς ΕΛΠΙΔΑΣ ο αναγνώστης δεν θα αναζητήσει μάταια απαντήσεις σε δύσκολα ερωτήματα. Ο Ποιητής προσφέρει καθαρό λόγο, χωρίς ίχνος δυσνόητων νοημάτων και τα συμπεράσματα είναι απλά, όσο απλή είναι και η ανάγνωση των ποιημάτων.  Διαύγεια ποιήσεως. Αρχή και τέλος ένας Κύκλος. Ο Κύκλος της ζωής όπου όλα υπάρχουν σε ένα γαϊτανάκι με μια νοσταλγική ανθρώπινη διάθεση. 
  Ο Ποιητής ενδεχομένως έχει πολλά να πει και άλλα περισσότερα να γράψει. Κραυγάζει στο ποίημα: ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ: Ας πούμε την αλήθεια/ Τέλειωσαν πια τα ψέματα/ οι παιδικές δικαιολογίες.... Ευχής μας, η αλήθεια ως συνοδεία ζωής να είναι η παντιέρα που θα οδηγήσει αυτόν και την ποίησή του στην Ιθάκη. Εκεί που ο ίδιος καλεί τον Ποσειδώνα να κυλήσει το καράβι και να τον οδηγήσει:

..Θεοί βοηθήστε ένα άμοιρο πιστό 
Ποσειδώνα κύλησε μου το καράβι
Φούσκωσε τα πανιά της ζωής μου 
Οδήγησέ με στη πολυπόθητη Ιθάκη. 


****



ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ

Τι θέλεις; 
Να ρίξω τον ήλιο 
για να δώσω στον κόσμο 
τη δική σου τη λάμψη;
Τι θέλεις;
Να σκοτώσω τ΄ αστέρια
για να μην έχεις αδέλφια;
Τι θέλεις;
Να φέρω μπροστά σου 
τη γη. τη σελήνη, το σύμπαν;
Τι θέλεις;
Για πες μου τι θέλεις; 
για να δεις πως σε θέλω!

σελ: 15

***

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ

Καθισμένος στο βράχο
ατενίζω τη πλατειά θάλασσα.
Ένα καράβι με προσμένει 
για το μεγάλο ταξίδι.
Μόνος εγώ καπετάνιος
Μόνος εγώ επιβάτης του. 
Θα βάλω πλώρη 
για το άγνωστο. 
Τιμόνι η ψυχή μου. 
Πανιά η καρδιά και ο νους. 
Ψηλά στο κατάρτι
ένα λάβαρο:
"ΑΓΩΝΑΣ"

σελ: 27

***

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ

Ξεκινήσαμε πιασμένοι χέρι- χέρι 
για ν΄ ανεβούμε εκεί ψηλά στο φως.
Ένα αστέρι μας φωτίζει.
Θα φτάσουμε στη κορφή 
για μας,
για τους γονείς μας, 
για την Πατρίδα. 

σελ: 42

Ο Κύκλος της Ελπίδας: Ποιητική Συλλογή του Μιχαλάκης Γ. Τσαππαρίλα εκδοθείσα το 2017 από τις εκδόσεις : ΜΙκρόκυκλος


ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ

Τι θέλεις; 
Να ρίξω τον ήλιο 
για να δώσω στον κόσμο 
τη δική σου τη λάμψη;
Τι θέλεις;
Να σκοτώσω τ΄ αστέρια
για να μην έχεις αδέλφια;
Τι θέλεις;
Να φέρω μπροστά σου 
τη γη. τη σελήνη, το σύμπαν;
Τι θέλεις;
Για πες μου τι θέλεις; 
για να δεις πως σε θέλω!

σελ: 15

***

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ

Καθισμένος στο βράχο
ατενίζω τη πλατειά θάλασσα.
Ένα καράβι με προσμένει 
για το μεγάλο ταξίδι.
Μόνος εγώ καπετάνιος
Μόνος εγώ επιβάτης του. 
Θα βάλω πλώρη 
για το άγνωστο. 
Τιμόνι η ψυχή μου. 
Πανιά η καρδιά και ο νους. 
Ψηλά στο κατάρτι
ένα λάβαρο:
"ΑΓΩΝΑΣ"

σελ: 27

***

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ

Ξεκινήσαμε πιασμένοι χέρι- χέρι 
για ν΄ ανεβούμε εκεί ψηλά στο φως.
Ένα αστέρι μας φωτίζει.
Θα φτάσουμε στη κορφή 
για μας,
για τους γονείς μας, 
για την Πατρίδα. 

σελ: 42

Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Μιχαλάκης Γ. Τσαππαρίλας (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Μιχαλάκης Γ. Τσαππαρίλας γεννήθηκε το 1947 στην Αμμόχωστο. Σπούδασε ιατρική στη πόλη Κρασνοντάρ της Ρωσίας. Ασχολείται με την λογοτεχνία από τα νεανικά του χρόνια. Ασχολείται ποιήματα, διηγήματα, μεταφράσεις, επιστημονικά και πολιτικά άρθρα. 

Ποιητικές Συλλογές

Ο κύκλος της Ελπίδας / Μικρόκυκλος/ 2017 

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Το τέλος / Κυριάκος Χριστοφίδης

Χαρές και γέλια δεν ακούονται παιδιών
μήτε φωνές σε παιδικής χαράς τον τόπο,
γοές ακούω μοναχά
και κλάματα δύστυχων ανθρώπων.

Στο μονοπάτι των Κενταύρων έχω βρεθεί
που όλα γύρω ειν’πια χρωματισμένα
βάτα μ’αγκάθια, φύλακες σκληροί,
κι είναι τα φύλλα δακρισμένα.

Πουλιά τρυγύρω δεν πετούν
ερωτικά παιχνίδια δεν φτι'αχνουν με λουλούδια,
με λύπες βαλθήκαν να στήνουνε χορό,
με καυμούς να φτιάχνουνε τραγούδια.
Είναι κι αυτά μια συντροφιά
της φύσης ανέμελοι τενόροι
τη ζωή μοιρολογάνε με ρυθμό
λες και ειν’του θανάτου κανταδόροι.
Άρχισε πια το δειλινό
σε λίγο φτάνει το σκοτάδι
κι ο ουρανός ροδάλεψε, για δες
και είναι γλυκός σαν χάδι.
Τριγύρω μου όλα τώρα πιά
αρχίζουν πλέον και σκουραίνουν
τα μάτια κλείνουνε σιγά - σιγά
τα βλέφαρα μου νοιώθω να βαραίνουν.
Φθνινόπωρο είναι πιά,
κι η φύση... παλέτα των χρωμάτων
το τέλος είναι πλέον πολύ κοντά
σε λίγο θε’ να ζω, ζωή των αθανάτων.
Αν είν’το τέλος μου αυτό,
την τελευταία μου πνοή αν θε ν’αφήσω
στης Πορταριάς θέλω τα όμορφα στενά,
αντάμα με το φίλο μου,
εκεί να ξεψυχήσω.

Κυριάκος Χριστοφίδης (μικρή αναφορά)

Ο Κυριάκος Χριστοφίδης είναι μηχανολόγος και ζει στην Λεμεσό 

Μοναξιά / Κυριάκος Χριστοφίδης


Ανταμώσαμε πάλι ξανά
σκληρή μου μοναξιά,
παλιά μου ερωμένη.
Βρεθήκαμε ξανά μαζί,
σε μέρη απάτητα και σκοτεινά,
καί οι δυό μας πληγωμένοι.
Το ήξερες από καιρό
πως στα όνειρά μου σ’ απατώ
με άχρωμες παρέες.
Που μου ’χουν κάνει τις στιγμές
αφόρητες και πληκτικές,
παράτες χωρίς συνθήματα, χωρίς σημαίες.
Όμως μια χάρη σου ζητώ
μαζί μου γι’ απόψε λίγο μείνε.
Κι’αν στ’ όνειρο μου πάλι εγώ βρεθώ,
σε κάποιο καταγώγειο να μεθώ,
μ’ απατηλούς συνδαιτημόνες,
συγχώραμε εσύ γι’ αυτό
γιατί σαν άνθρωπος κι’ εγώ
δεν αντέχω άλλο πια
μοναχικούς χειμώνες.

Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

Στο Λευκόνοικο / Αντώνης Π. Αντωνίου


Λευκόνοικον τα πρώτα σου να σου τα πώ κλαμώντα
που 'σες τη σπάστρα τζαι τιμή τζι άλλα πολλά προσώντα.
Εσού που τ' άλλα τα χωρκά είσες μιαν άλλη χάρη,
ήσουν μια αμματόπετρα, της Μεσαρκάς καμάρι.
Εχασες τζείν τα κάλλη σου, γυρεύκεις τα μα πού 'ν 'τα
τζι οι ξένοι εθαυμάζαν σε στους τόπους σου πο 'ρκούντα.
Οσα λαλώ 'ννεν ψέματα τζι ό,τι τζι αν πω σ' αξίζει,
γιατ' όπου βρέσει φαίνεται, τζει που σονίζ' ασπρίζει.
Εχω καμπόσα να σου πω τζι ώρα μου έν λλίη
τζείνος πο 'ρκετουν να σε δει εν εθελεν να φύει.
Που 'θώρεν τζείν την θέα σου μες τες καλές χρονιές σου
που 'σουν κκεφάτον τζι έλαμπαν οι νάκρες τζι οι γωνιές σου.
Ομως τωρά γερήμιασες τζι είσαι μοναξιασμένον
τζι έγινες αναγνώριστον μες το ζουρκόν χωσμένον,
μερόνυχτα περίλυπον, γιατ' είσε σκλαβωμένον
πο 'ναν σκληρόν καταχτητήν αξάγκωνα δημμένον.
Τζι ούτε κανένας ημπορεί κοντά σου να κοντέψει,
μήτε με σαιρετίσματα πιλέ μου να σου πέψει.
Εχασεν τζειν' το άστρον σου την πρωτινήν του λάμψη
μα πάρε λλίην 'πομονήν τζαι πάλ' εννά ξανάψει.
Τζι ούλοι κοντά σου να 'ρτουμε τούτ' η καρκιά ν' αννοίξει
καθένας με τους φίλους του, Τούρκος Ρωμιός να σμίξει,
να 'ρτει χαρά στα σείλη μας, να φύει τούτ' η πλήξη.

Λευκόνοικο / Παρασκευά - Χατζηκώστα Γιώτα


Του χωριού μου
καντούνι λιοπότιστο,
με φούλια και με γιασεμιά
με τις βασιλικιές σου και τ' αγιόκλιμα
πώς σε δέρνουν
της λήθης οι άνεμοι ...
Ο ναός του φωτός ... συντριβάνι,
κυκλοδίωχτος ήλιος,
που τη μοίρα μου τύλιγε
στων καιρών τα μαγνάδια.
Κι' εσύ του κάμπου
σταχόεσσα θάλασσα,
κι' ακούς στα σπλάχνα σου
ροχθίζουν ποτάμι τον Αλέξη,
που σμίγει με αίμα την οργή...
Κι' ο Βασίλης,
ν΄ανηφορίζει στο αίμα μου,
τις νύχτες μ' άστρα μιλιούνια
καθώς τρικλίζω
στα Λεμεσιανά στενά,
ωσάν της ρίζας μυστικός
ζωήρυτος χυμός
που ανεβαίνει
στ' ακροκλώνια.

Γιώτα Παρασκευά - Χατζηκώστα (μικρό βιογραφικό)

Η Γιώτα Παρασκευά-Χατζηκώστα ζει στη Λεμεσό της Κύπρου και είναι φιλόλογος. Έχει δημοσιεύσει ποίηση και πεζογραφία σε περιοδικά λογοτεχνίας.

Έργα της :
  •  Συλλογή διηγημάτων: Η γιαγιά η γοργόνα (Λεμεσός 2004). 
  • Περσεφόνη Παπαδοπούλου, Ψηφίδες ζωής, εκδόσεις «Εν Τύποις», Λευκωσία, 2006 (με πρόλογο του τ. Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή κ. Γεώργιου Μπαμπινιώτη) . 
  •  «Ένα νέο αστέρι στον ουρανό» 2008.
Διακρίσεις:

  • Βραβείο στον Α΄ και Β΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό διηγήματος «Αντώνης Σαμαράκης» (2001 και 2003). 
  • Βραβείο Ενώσεως Συγγραφέων-Λογοτεχνών Ευρώπης (Union of European Writers) στο 9ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποιήσεως Θεσσαλονίκης 2009-2010 
  • Έπαινο από την Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών Κύπρου στην ποίηση (Λογοτεχνικά Βραβεία 2005) και στον διαγωνισμό ποίησης του 25ου Συμποσίου Ποίησης Πατρών (2005). 
  • Το βιβλίο «Ένα νέο αστέρι στον ουρανό» βραβεύτηκε από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου το 2008.

Μαρία Παχίτη (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στην Λευκωσία στις 6 Οκτωβρίου 1978. Έχει ασχοληθεί με την συγγραφή διηγημάτων, ποίησης, θεατρικών και παιδικών παραμυθιών. Βραβεύτηκε σε πολλούς Πανελλήνιους Ποιητικούς Διαγωνισμούς καθώς και σε διαγωνισμούς θεατρικών έργων και παραμυθιών.

Έργα της :

  • H  συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Σενάρια Ζωής",  2006
  • Το θεατρικό Έργο «Παράταιροι Κόσμοι» κυκλοφόρησαν σε βιβλίο το Δεκέμβριο του 2008, από τις εκδόσεις «Άνευ».
  • Το παραμύθι «Το σκανδαλιάρικο Αστεράκι», Δεκέμβριος 2009, Εκδόσεις Κυπριακής Εθνικής Επιτροπής Unesco


Κύπρος το Μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης ... της Μαρίας Παχίτη


Μαγνάδι αχλής εσκέπασε τ’ ολόγιομο φεγγάρι
και ιαχές φρικιαστικές σκορπούσε ο αγέρας
την ώρα π’ αναδύθηκε η κόρη η πανώρια
κρατώντας στην παλάμη της τ’ Ονήσιλου την κούτρα.
Με πέλματα ακάλυπτα και βλέμμα εξημμένο,
βαρύθυμα διέσχισε το σώμα της πατρίδας
-μετρώντας τραύματα βαθιά, μνηστήρων σιχαμένων-
κι αφορισμούς θανατερούς συνέθετε η ψυχή της.
Στις παρυφές κόρφου τραχύ απόπληχτη εστάθη
κι ατένισε σ’ ακρώρεια αιμόφυρτο Δεσμώτη ˙
λαό που, αιώνες, λύτρωση κι ανασασμό γυρεύει.
Δακρυρροούσα έπεσε στης Γης της την αγκάλη
κι όρκο βαρύ κατέθεσε στο ματωμένο χώμα:
«Τη Λευτεριά γοργά θα βρω και πίσω θα την πέμψω
κι όσους μακριά την έστειλαν μεμιάς θα ξεπαστρέψω!»

Cafeteria / της Μαρίας Παχίτη

Θέλω να παραγγείλω
ένα
όνειρο γλυκό,
ένα
όνειρο μέτριο
ή
έστω,
ένα
όνειρο σκέτο,
μα εν τέλει
παραγγέλνω
ένα cappuccino.

Ιώ, άνθρωποι / Παχίτη Μαρία

Με συντροφιά το σούρσιμο του γεραιού χιτώνα,
και στήριγμα το άχαρο κορμί λιγνής μαγκούρας
μες στους αιώνες διάβηκες, τρανέ συ Συνωπέα,
του Δία γόνε εκλεκτέ και του ανθρώπου οίστρε.
Φέροντας λύχνο αγλαό υπό το φως του ήλιου,
στην πολυσύχναστη έρημο βουβά οδοιπορούσες,
έχοντας χείλη άνυνδρα και βλέμμα οργισμένο.
Έναντι πλήθος ειδεχθές, τα ζωντανά κουφάρια
αγόγγυστα εξέτιαν της ζήσης τους το κρίμα
- δέσμια ως ήταν φαεινών και στέρφων οραμάτων,
άμοιρες φύτρες στο βωμό στημένων αθυρμάτων -
και πλήθος οι ταφόπετρες που υψώνονταν τριγύρω.
«Ιώ, άνθρωποι!» κραύγασες κι αχνά χαμογελώντας
ύψωσες με απόγνωση την ξύλινη σου ράβδο,
το θαύμα σου, πασκίζοντας, εμπρός σου να ορθώσεις,
ω, δύστυχε, αέναε μοναχικέ διαβάτη…

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΧΩΡΟΥ: Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Μιχαηλίδη εκδοθείσα το 2000

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ


Τις νύχτες κοιμάμαι σε φέρετρα κι όμως
πάντα ξυπνάω αθάνατος. Τη μέρα
σκάβω λάκκους μεγάλους
για μικρόψυχα σώματα

1990






***

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ


Όταν κοιμάται γυμνή
κορμί πανσέληνο
ομορφαίνει ο ύπνος της, φωτίζεται
ευωδιάζει γιασεμί το ερωτικό της όνειρο
Όταν ονειρεύεται γυμνή
φωνές παιδιών γεμίζουν το δωμάτιο
μικρές απύθμενες φωνές που όλο ξεμακραίνουν
γίνονται θλίψη από ρεμπέτικα παλιά
ηλεκτροσόκ της μνήμης
όταν κοιμάμαι
και
την ονειρεύομαι
γυμνή
1991

***

Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ


Τελειώνω και απέρχομαι.
Γονατισμένος
με μέλλον τυφλό
και κωφάλαλη σκέψη
στιγματισμένος από εχθρούς
και πρώην φίλους
ή
απλώς
περίλυπος
να σέρνω διαρκώς λαχα-
νιασμένος πτώματα λέξεων
από ποίημα
σε ποίημα
από βιβλίο
σε βιβλίο
1990

Το εργοτάξιο : Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Μιχαηλίδη/ Εκδόσεις : Αλεξάνδρεια, 2016

ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ
Συμμορίες κακόφημων λέξεων
κακόηχων και διε-
φθαρμένων
λυμαίνονται τα ποιήματα μέτριων
έως κακών ποιητών.



ΛΕΞΕΙΣ ΕΥΕΙΔΕΙΣ


Λέξεις ευειδείς
και
ευυπόληπτες
σπάνιες λέξεις
συλλεκτικές
είδαν στο ποίημα φως
και μπήκαν.

ΟΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΙ


Λαχανιάζουν
κοντοστέκονται
και πάλι επί το έργον
οι άγγελοι ταχυδρόμοι
σε ολονύχτια δρομολόγια
συστημένων προσευχών.

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Πάλι άυπνος
αλλά τρελός από ελπίδα
ξεφυλλίζω νευρικά
το διαβατήριό μου
στην αίθουσα αναμονής
της επόμενης ημέρας.

Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ / Δημήτριος Γκόγκας

Α΄βραβείο στην κατηγορία Μουσικού στίχου 
στον 7ου Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 
του ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων) 




Η Προσφυγιά δεν έχει γκρίζο χρώμα.
 Έχει το χρώμα των λαών όλης της γης.
Πίνακας γίνεται σ΄ αναστημένο σώμα.
Λιβανιστήρι σε ανάταση ψυχής.
Αγνάντια κάθεται στης Κύπρου τα πελάγη.
Στης Αφροδίτης δίνει φόρο, υποτελώς.
Μες στη καρδούλα της φωλιάζουνε τρεις μάγοι.
Και η φωνή της, η φωνή του καθενός.
Σε χρυσοπράσινη γραμμή τα σύνορα φυλάει.
 Κουράγιο μάνα, κάμε το νόστο προσμονή.
Περνούν τα χρόνια. Μα νια και δεν γερνάει.
Κάθε που άγγελος της δίνει ένα φιλί.
Απλώνει τα φτερά της μαδημένα.
Κι ο αγνοούμενος δεμένος καταγής.
Ρόγχος θανάτου. Τα παιδιά σημαδεμένα.
Αλφαβητάρια μιας παγκόσμιας σιωπής.

[ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ] /Μαρία Κωνσταντινίδου – Δημητρίου

Κι όταν την προσπεράσαμε τη θάλασσα
σ’ ένιωσα να στερεύεις
Μέρευε το κορμί
μα η ψυχή ξεχύνονταν φωτιά
Ανήμερη κραυγή
της Έγκωμης,
κροτάλισμα της Σαλαμίνας
Αρσινόη
Αμμόχωστος
Δεν αντέχεται η φωνή της Ιστορίας
Ανήμερο θαλασσινό κοχύλι
Αλλού σκιρτά η ζωή κι αλλού διψάει το αίμα
Ψυχές που πολεμάνε στ' όνομά σου
ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ
ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ...

Μνήμη Αυγούστου / Τιμοθέου Ανδρέας

Μνήμη Αυγούστου 
Στη χώρα των συμβόλων Σου
τώρα πορεύομαι Κύριε
εσαεί αρυτίδωτος
θα ’θελα να πιστεύω.
Βλέπεις είναι η ψευδαίσθηση
τόσο κοντινή της προσδοκίας…
Κι όμως υπήρξες παιδί
μεγαλωμένο στην αυλή Της
που φρόντισε, αγάπησε, έθρεψε
και τελικά μεγάλωσε
μόλις το πρόδωσε ο χρόνος.
Ήτανε φαίνεται η στιγμή
να μάθεις
πώς είναι να ξεθάβεις τους νεκρούς
για παρηγοριά,
πώς είναι να τελείς μνημόσυνα
στη μέση τ’ Αυγούστου
για να λυτρώσεις το κενό
αυτών που έμειναν
και να καταλαβαίνεις τελικά
όσα απ’ αφέλεια σιωπούσες.
Μεγάλωσες και έμαθες
πως πιο κοντά στην προσδοκία
στέκει ακέραιη η προδοσία.

ΠΡΟΣΑΥΚΟΝ / Κυριάκου Νεοκλής


Στο χωριό για να γεννήσει η κότα
Η όρνιθα όπως τη λέγαμε αρχαία
Ελληνικά, της βάζαμε ένα πρόσαυκο
Πρόσαυγο κατά το ελληνικότερο, διότι
Το γάμμα εμείς εδώ το κάνουμε κάππα
Ή το απαλείφουμε τελείως όπως αντί
Τηγάνι λέμε τηάνι...
Την αυγή λόγου χάρη τη λέμε αυκήν
Ή το χάραμαν του φου, όχι του φωτός
Έτσι είναι η γλώσσα, κι άστους να λένε
Για διαλέκτους και τοπικές λαλιές
Που λέτε, οι ποιητές όπως εμείς βάζαμε το
Πρόσαυκο, ομοίωμα δηλαδή αυγού
Για να κάτσει η κότα να γεννήσει το δικό
Της, βάζουν ένα άλλο ποίημα, έναν άλλο
Ποιητή κι ας το καταλαβαίνουν μερικές
Φορές κι ας μην το καταλαβαίνουν άλλες
Πάντως χωρίς πρόσαυγο αυγό δεν γενιέται
Είν΄αυτό που συνηθίσαμε να λέμε, «στην
Τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση».
Βέβαια τώρα που το γράφω θυμήθηκα
Την παρθενοραφή, συνήθη τακτική των
Παλαιών καιρών όπως διορθώσουν τη
ζημιά αφού ο μέλλων γαμπρός ήθελε
Πέϊ χαλί, παρθένα, ήθελε αυτός νάναι
Ο πρώτος που θα διεκόρευε την μέλλουσα
Σύζυγο κι ας είχε αυτή προηγουμένως
Δωρίσει το πρωτείο σε άλλον αγαπητικό.
Έτσι είναι τα ήθη και τα έθιμα κι ούτε οι
Ποιητές δύνανται να ξεφύγουν ούτε κανένας
Εκτός οπως λέει κι ο αρχαίος φιλοσοφος
Κι αν είναι κάποιος είτε θηρίο είτε θεός...
Πέϊ χαλί:τούρκικης προέλευσης, με το ζόρι
Υποχρεωτικά.

ΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ... της Κωνσταντίνου Δέσποινας


ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΑΧΝΑΣ
Κάθε του δέντρο
κι ένα αντίσκηνο.
ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ
Μα πώς και λεν ακόμα ''νεκρή ζώνη''
εσένα που ολοζώντανο φοράς
το πανωφόρι με το κοκκινόχωμα της μάνας γης
που γεννά
κι όλο γεννά?

ΥΔΑΤΟΦΡΑΚΤΗΣ ΤΗΣ ΑΧΝΑΣ
Μα πώς θέλατε να στερέψει
ο υδατοφράκτης της Άχνας?
Σαράντα τόσα χρόνια ποτίζεται με τα δάκρυα
που αναβλύζει το χωριό από απέναντι....

[Παναγία μου ] / Κυπριανού Ντίνος

Παναγία μου
Εσύ τον Υιό σου έχασες
και Εκείνος αναστήθει
μα για την Κύπρο 
που
πονεί ο Χριστός δέν έκλαψε , ούτε ανταποκρίθει ..
πού να σε τάξω Κύπρος μου
στην ελεούσα
στην Παναγιά που δέν μιλά
ή
στην γλυκοφιλούσα 

ΖΗΤΩ ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ / Χριστοδούλου Θάλεια


Και με σπασμένα τα φτερά θα μάθω να πετάω
ψηλά θα βλέπω ουρανό τ' αστέρια θα κοιτάω!
Θα κρατηθώ με σιγουριά και δεν θα με κερδίσουν
οι καταστάσεις τις ζωής δεν θα με αφοπλίσουν!
Και με σπασμένα τα φτερά και πάλι θα πετάξω
με σιγουριά θα κρατηθώ και ΖΗΤΩ θα φωνάξω!

Ενδόμυχος φόβος… / .Λευτέρης Ελευθερίου


Όλη τη νύχτα όνειρα έφτιαχνα
με λέξεις κεντημένες χρυσοβελονιά.
Στα χρώματα της ίριδας κανίστρια έπλεξα
απ’ της βροχής τους ήχους,
κι επάνω τους ευλαβικά να τ’ αποθέσω
Αντίδωρα να μοιραστούν σε κάθε ταπεινό
Μα υπάρχει πάντα ο φόβος ο ενδόμυχος
μη πουληθούν σε κάποιους γυρολόγους…

ΔΥΝΑΜΗ / Μαρούλλα Πανάγου


Μαραζωμενη η μμαδκιά το γέλιον εν της ντζηίζει
σαν εν ο πόνος σου κρυφός τζι άλλος εν τ'αγρωνίζει
Σαν το σαράτζιην στην καρκιά όμως γελάς ακόμα 
τζιαι δεν εβκαίνει στεναμός που το δικό σσου στόμα
πάντα νικάς τον πόνο σου εσέναν εν τσακκίζει ι
τζι απού τον πόνο δύναμην παιρνεις τζι εν σε λυγίζει .

[Σε νοιώθω]΄/ Λαμπής Γιάννος

Σε νοιώθω τόσο κοντά μου σαν να ’σαι η σκιά μου,
ανοίγω το βήμα μου να σε προφτάσω
κι απλώνω τα χέρια για να σ’ αγκαλιάσω,
μετά τα κλείνω στο στήθος μου
αλλά είν’ άδεια από σένα, τα σφίγγω όμως δυνατά
σαν να μην θέλω να σ΄ αποχωριστώ
Νοιώθω το σώμα σου να ριγεί
σαν κλείνω τα μάτια και σου φιλώ τα χείλη,
όνειρο είναι, το ξέρω, άλλα δεν θέλω άλλα,
παρά μόνο τα δικά σου κι ας είναι μακριά
Σε νοιώθω σαν αέρα στα στήθη μου βαθιά
και φοβάμαι να εκπνεύσω
μήπως γλιστρήσεις από μέσα μου κι εσύ
κι έτσι για πάντα μείνει όνειρο στο κορμί μου
η δικιά σου η ανάσα.

[Έμαθα να χαμογελώ]/ Ειρήνη Ανδρέου

Έμαθα να χαμογελώ
ακόμα και στον πόνο
πετροβολώ σαν τον τρελό
τον άτιμο τον χρόνο.
Κι ας με σημάδεψε κι αυτός
και φίλοι και δικοί μου
είν' το χαμόγελο γιατρός..
βάλσαμο στην ψυχή μου
Μην πάψεις να χαμογελάς και
και ας σε φαρμακώνουν...
και τα " ΓΙΑΤΙ" σου να ξεχνάς..
σαράκια που σκοτώνουν..

Η ΕΥΤΥΧΙΑ / ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ


Μια νύχτα φεγγαρόλουστη,
και αστροφωτισμένη,
νύχτα με χίλια αρώματα,
των λουλουδιών λουσμένη,
σε γνώρισα, και έζησα,
όλα τα όνειρα μου,
είδα στα μάτια σου τα δυο,
βαθειά μες στην καρδιά μου,
κι ένοιωσα πως μου δόθηκε,
αυτό που ονειρευομουν,
ότι ποθούσα στη ζωή,
με σένα το γευόμουν,
αγάπη κι έρωτας μαζί,
χαρά και ευτυχία,
ήρθαν μαζί σου αγάπη μου,
και δόσανε αξία,
σε μια ζωή, δίχως σκοπό,
χωρίς καμιά ουσία,
φέραν αλήθεια, μα και φως,
φέραν την ευτυχία.


Στιγμές / Αθως Χατζηματθαίου

Διάβασα
Στην σιωπή των χειλιών
Σου
Μέσα στα μάτια σου
Καθώς οι γαλάζιες
Ανταύγειες τους
Χαμογελούσαν γλύκα
Ανιχνεύοντας
Στον πυθμένα της ψυχής μου
Γλυκό
Το Σαγαπω.


Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Ανδρέας Μιχαηλίδης (μικρή αναφορά)

Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1963 στη Λεμεσό. 
 Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή, στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών σπουδών. 


Ποιητικές Συλλογές: 


  • Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει κάθε φορά (1986), 
  • Περιπέτεια κλειστού χώρου (2000) και 
  • Το εργοτάξιο (2016).

Χατζηϊωάννου Παναγιώτης (αναφορά)

Χατζηϊωάννου Παναγιώτης: Ποιητάρης της Κύπρου από την  Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017

Άθως Χατζηματθαίου ( βιογραφικό σημείωμα)

Ο Άθως Χατζηματθαίου γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το1958.
Είναι απόφοιτος Σχολής δημοσιογραφίας και δημοσίων σχέσεων.
Συνεργάστηκε επί σειράν ετών με διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης ηλεκτρονικά και έντυπα.
Ασχολείται με την ποίηση, πεζογραφία, παιδική λογοτεχνία, θέατρο, τηλεοπτικό σενάριο και έμμετρο στίχο.
Έχει βραβευτεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.



Εκδοθέντα έργα:

  • Τραγουδήστε παιδιά -παιδικό ποίηση-Λεμεσός 1987
  • Χαμογέλα στον ήλιο- παιδικό-ποίηση- βραβευμένο-Λεμεσός-1996
  • Το χρώμα των αστεριών-παιδικό ποίηση-Λεμεσός-1998
  • Η άλλη όψη της αγάπης-ποίηση-Λεμεσός-1999
  • Το σύμπλεγμα των δύο κύκλων- ποίηση-Λεμεσός- 2000
  • Πίσω από το συρματόπλεγμα- ποίηση- βραβευμένο.- Λεμεσός- 2003
  • Γυάλινος κόσμος- μυθιστόρημα- Λευκωσία - 2002
  • Με πυξίδα την αγάπη- διηγήματα- Λευκωσία-2005
  • Οι καμπάνες της ζωής- νουβέλα-Α, Έκδοση, Λεμεσός 2002-Β, Έκδοση Λευκωσία- 2005
  • Το χαμόγελο της Μαρίας- παιδικό, μικρές ιστορίες- Α, Έκδοση, Λεμεσός 2000. Β, έκδοση, Λευκωσία 2002
  • Ένα παραμύθι κι ένα τραγούδι- παιδικό- Λευκωσία , 2002
  • Δρόμοι διαφυγής-ποίηση- Λεμεσός - 2003
  • Παραμυθάκια και τραγουδάκι για σας παιδάκια- παιδικό-Λευκωσία, 2004
  • Τα παραμύθια της γιαγιάς Σοφίας- παιδικό-Λευκωσία, , 2005
  • Από τα χείλη της γιαγιάς μου- παιδικό-Λευκωσία, , 2006
  • 4 θεατρικά μονόπρακτα - Λεμεσός - 2006
  • Το γλυκό τραγούδι των αγγέλων -νουβέλα-Λευκωσία, 2006
  • Το άλλο μισό του φεγγαριού- μυθιστόρημα-Λευκωσία-- 2007
  • Ιστορίες της Μελίνας με την ξανθή κοτσίδα-παιδικό----Λευκωσία-2008
  • Όταν το γκρίζο σκεπάσει το γαλάζιο- διηγήματα-Λευκωσία- 2008
  • 4 παιδικά βιβλία , σειρά- 2008

Βόλτα στο δάσος
Γιορτή μες τη ζούγκλα
Περιπέτεια στον ωκεανό
Μια μέρα στη φάρμα

  • Ο βιασμός της αθωότητας- μυθιστόρημα- Λευκωσία 2008
  • Ροδοπέταλα στον άνεμο- ποίηση Χάικου- Λεμεσός- 2008
  • Ο μπάρμπα Θωμάς και η Αλεπού- παραμύθι-Λευκωσία- 2009
  • Το άλλο μισό του φεγγαριού- Θεατρικό έργο- Λευκωσία- 2009
  • Η Φιλίτσα με την φουσκωτή κοιλίτσα- -2009---παιδικό-
  • Λες εσύ να είσαι το πεπρωμένο μου -μυθιστόρημα- 2010
  • Γυμνός ήλιος - Μυθιστότημα- υπό έκδοση- Επαινός Πανελλήνιας Ενωσης Λογοτεχνών 2009
  • Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4
  • Ο ονειρεμένος παράδεισος του Αυγερινού –Λεμεσός 2011
  • Ο τραγουδιστής κόκορας και άλλα παραμύθια- Λεμεσός 2011
Εκδοθέντα έργα 2019

ποίηση

  • Έσιει τέρτιν η αγάπη: Ερωτικά δίστιχα στο κυπριακό ιδίωμα
  • Εκείνο το καλοκαίρι
  • Ροζ βελούδο: Σονέτα
  • Στιγμές: Ποίηση
  • Εξέγερση συναισθημάτων: Χαϊκού
Διηγήματα

  • Στη ρωγμή του χρόνου: Διηγήματα



 Διακρίσεις:

  • Ποιητική συλλογή λίμερικ Η Φιλίτσα με τη φουσκωτή κοιλίτσα: Έπαινος, για το 2006, του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου. 
  • Ποιητική συλλογή Χαλάλι σου, γλυκιά πατρίδα: Α΄ Έπαινος για το 2009, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Δήμου Αρκαδίου, Κρήτη. 
  • Ποιητική Σύνθεση χάικου Ιχνηλασία ονείρων: Έπαινος για το 2009, στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης των Φίλων των Επτανήσων - Δήμος Χαλανδρίου, Αθήνα.. Γ΄ Βραβείο ποίησης, για το 2009, από τον Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος 
  • Μυθιστόρημα Γυμνός ήλιος: Έπαινος, για το 2009, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμός της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. 
  • Θεατρικό Μπουρδουκλώματα: Α΄ Βραβείο θεατρικού μονόπρακτου στα «Σικελιανά 2010» . 
  • Διήγημα «Η ξύλινη κούπα»: Α΄ Βραβείο διηγήματος, για το 2010, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Ένωσης Τεχνών, Πολιτισμού, Επιστημών Κερατσινίου Αττικής, 
  • Διήγημα «Η μεγάλη αγάπη»: Α΄ βραβείο διηγήματος, για το 2010, από το Καφενείο των ιδεών, Σαλαμίνα, Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης και Πεζογραφίας. 
  • Μυθιστόρημα Μυστικός Έρωτας: Β΄ Βραβείο, για το 2010, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. 
  • Ποιητική συλλογή χάικου Ανήσυχα βήματα: Β΄ βραβείο ποίησης στα «Σικελιανά 2010»