Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Όνειρα Αμενηνά: Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Χατζηχαμπή / ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΜΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΑΘΗΝΑ, 2014

Πατέρας προς γιο
Σ’ ευχαριστώ μικρέ μου γιε,
που μ’ έκανες και πάλι
την περικεφαλαία να φορέσω του Αχιλλέα,
το στήθος να καλύψω πανοπλία,
σπαθί για να κρατήσω και ρομφαία.
Πώς ήξερες μικρέ Αχιλλέα,
μες στου σχολειού σου τη μικρούλα την αυλή,
ότι σε μάχες τριγυρνώ όλη τη μέρα,
ότι με δόρυ και σαγίττα είν’ πολλοί.
Σ’ ευχαριστώ μικρέ Αχιλλέα,
παιδί που μ’ έκανες και πάλι,
γυρνώντας τη ζωή μου όλη πίσω,
λάθη και αστοχίες που ’χω κάνει
μεμιας απ’ την αρχή να τα γυρίσω.
Να ’σαι δυνατός, μου πες το πρωί,
δίνοντάς μου στο μέτωπο ένα φιλί,
μα ξέχασες πως εγώ είμαι ο πατέρας
και συ’ σαι μοναχά ένα παιδί.


Όνειρα αμενηνά
Όνειρα αμενηνά παγιδευμένα
στη δίνη της αδίστακτης κλεψύδρας,
αιματόβρεχτο βόλι ο κάθε κόκκος της άμμου της.
Άνοιξη παραδομένη
στη θάλασσα των δακρύων,
στον άνεμο που ανταριάζει και λυσσομανά.
Μοναχικά θαλασσοπούλια
ισορροπούν σε ουράνια ρεύματα,
μελωδούν την ενάλια αύρα.
Θαλερά φωταξίδια στον ζόφο της νύχτας μας,
πολύτιμα πετράδια που αντιφεγγίζουν
το προαιώνιο κάλλος,
το φώς το πρώτον,
δεσμίδα φωτός που γεννάει κυκλάμινα
πάνω στην πέτρα.
Αιέν ονειρεύεσθαι…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου