Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Πρωινή Μελαγχολία / Σιδέρη Χαρά


Ακούραστα τ’ αόρατα σκοινιά,
τεντώνονται κρατώντας με σφικτά
στου κρεβατιού τη πρωινή μελαγχολία.
Και κάθε πρωινό,
όπως το προηγούμενο
σκύβει άκομψα
με κύφωση,
μπαστούνι,
και ενοχλητικό βήχα γηρατειών
πάνω από κάθε νεογέννητο μεσημέρι.
Ψιθυρίζει σοφίες ,
αλήθειες που το γέρασαν
νέο,
κι απολογίες προκαταβολικές προς τα απογεύματα
που μένουν μεσοκομμένα και φεύγουν πριν τη μωβ ενηλικίωση,
καθώς η νύχτα έρχεται και πάλι νωρίς
φορώντας σκούρο φόρεμα.
Σε ένα μόνο ελπίζω:
Ας μην είναι το φόρεμα μακρύ,
μην κρύψει τα αστέρια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου