Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Απόσταση / Χαρά Σιδέρη


Υπάρχει αυτή η απόσταση που μυρίζει Αν-οικειότητα.
Αρκετά μεγάλη για να χωρίζει το Αν από την Οικειότητα,
αρκετά μικρή για να χωράει παντού.
Πονάει η αφή, πληγώνεται
όταν προσπαθεί να την πλησιάσει.
Δειλός λιποτάκτης κι αμηχανία.
Δεν χρειάζεται όμως χαφιέδες,
φανερώνεται από μόνη της.
Γι’ αυτό όταν αφουγκράζεσαι Θάνατο,
πάψε να κρύβεις το στηθοσκόπιο,
και χαμηλά να κρεμάς την καρδιά σου,
να απλώνω άνετα το χέρι να την χαϊδεύω.
Σιδερωμένα να’ χεις τα κόκκινα ρούχα,
να τα φορέσεις περήφανα, χωρίς ντροπή ή επιφύλαξη,
και τα μαύρα τοποθέτησε ψηλά,
γι’ αυτούς που πατάνε στις μύτες των ποδιών
και τεντώνονται για να φτάσουν τις δικές τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου