ΑΚΑΜΑΣ

Στην Πάφο ακόμα άθικτο τ' ορμάνι του Ακάμα
μέσα στο δισκοπότηρο σαν εκκλησιάς το νάμα.

Λοτόμοι μείνετε μακριά τα χέρια κάτω. Η φύση
ανέγγιχτη αφήστε με θα θελε να μιλήσει .

Το πράσινό της του βουνού κι η θάλασσα κρυστάλλι
χαϊδολογά τα πόδια της και την φιλάει αγάλι 

Βγαίνει Αφροδίτη απ τον αφρό κι ο Αδωνης κατόπι
παίρνουν θυμάρια ρίγανες και δάφνες στ' αγροτόπι.

Για της αγάπης την σπηλιά κι ο έρωτας γεννιέται
στης ροδοδάφνης το νερό γέρνει κι αποκοιμιέται 

Το στόμα του μοσχοβολά φασκόμηλο θυμάρι
κι όταν ξυπνήσει κυνηγά γέρο και παλικάρι .

Αλίμονο που πληγωθεί απ τα δικά του βέλη
πιο πολύ πίκρα γεύεται κι ας περιμένει μέλι 

Γλυκόπικρη λαβωματιά κι αν το ποθεί να γιάνει
Στης Αφροδίτης τα λουτρά να πα να βρεί βοτάνι