Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ / Περνάρης Άντης

ΙΧ 

Παραμύθι ολόκοσμο
που στάθη και δικό μου 
και με τυράνναε στ΄ όνειρο
και στο ξυπνητό μου, 

που ρθε με το ξέφωτο 
σαν κάποιο ουράνιο χάδι
κι ύστερα με πλήγωσε 
και χάθη στο σκοτάδι. 

ΧΙ

Βαρέθης το μονότονο 
σιγανό φλοίσβισμά σου
κι  άπλωσες και ξετίναξες 
την άσπρη την ποδιά σου

και μ΄ αυτή να σκέπασες
ακρογιαλιές και βράχους. 
Να κλαίμε δε μας άφησες 
την τύχη μας μονάχους. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου