Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Μεταμέλεια / Κρανιδιώτης Νίκος



Αυτή την κουρασμένη μεταμέλεια
μην την αφήνεις άλλο, αλόγιστα
ν’ αναστατώνει τη μικρή σου ύπαρξη.

Δυνάμωσε τη θαρραλέα σκέψη σου,
και κράτησε ζωηρή την πρώτη ανάμνηση
της τρυφερής αγάπης που δοκίμασες,
και που σε βασανίζει τόσο σήμερα.

Έτσι είναι η ζωή μας: Ευμετάβολη!
Κάποιες στιγμές όμως βαθαίνουν μέσα μας,
χαράζουν ανεξίτηλα τα ίχνη τους,
και μάταια προσπαθούμε να τις σβήσουμε.

Χαιρεκράτης Αντιφώντος Σαλαμίνιος / Κρανιδιώτης Νίκος



Κάθε πρωί σηκώνω αυτή την πλάκα…
Ψάχνω τις ρόδινες φλέβες της,
αγγίζω τον απαλό κυματισμό της…

«Χαιρεκράτης Αντιφώντος Σαλαμίνιος».

Πιο κάτω,
λίγα σπασμένα βάζα,
υδρίες και αμφορίσκοι*
κι ασήμαντα ίχνη οστών…

Ύστερα, ο υγρός νότιος άνεμος
να σβουρίζει* τα χώματα
και να σφυρίζει στα κοιλώματα της πέτρας…

Ένα συνηθισμένο φθινοπωρινό πρωινό
στη βυθισμένη μες στην άμμο Σαλαμίνα…

Πέρα, ο ήλιος ανεβαίνει ατάραχος,
κι οι λιγοστοί διαβάτες
πορεύονται ανύποπτοι
στο ερειπωμένο αρχαίο κοιμητήριο,
σηκώνοντας τη μοίρα εκατόν αιώνων…





* υδρίες και αμφορίσκοι: αρχαία πήλινα δοχεία, στάμνες

* σβουρίζω: περιστρέφω σα σβούρα

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Των Ειλώτων / Κωνσταντινίδης Στέφανος



Όσο και να απελπιζόμαστε
οι Είλωτες δεν είπαν ακόμη
την τελευταία τους λέξη.
Και το ξέρουν αυτό οι Σπαρτιάτες!
Όσο και να απελπιζόμαστε
ο Σπάρτακος δεν είπε ακόμη
την τελευταία του λέξη.
Και το ξέρουν αυτό οι Ρωμαίοι!

ΗΤΟΥ ΠΟΥΛΙ


Ητουν πουλλι τζιε πετισε
Που τοτες η χαρα μου
Π’ουφυα που το σπιτι μου
Τζιε πηα πολλα μακρα του
Εφυα που το καρπασι μου
Που ητουν η χαρα μου
Που τ’αγαπουσα τζιηχατο
Βαθκια μες την καρδκια
Εισιε σιηλιαες ομορκιες
Το λατρευτο χωρκο μου
Μα εγιω ποττε εν το ξεχνω
Χωρο το στ’ονειρο μου
Ποττε μου εν εξιχασα
Τες τοσες ομορκιες του
Μες την καρδκια μου τες κρατω
Σαν τζιε ειναι ο θυσαυρος μου
Τζιε εχωτο πομεσα μου
Ριζοκαρπασο μου ν’αρτω
Για την καρδκια μου π’ουφηκα
Τζιε ναρτω να την πιασω
Εφηκα πησω μου ψυσιη
Παρεα με την καρδκια μου
Τζιε ν’αρτω ως τη στερνη μου την πνοη
Μετα μου να τα παρω
Να τα αφηκω πισω μου εν κριμα τα ευλοημενα
Καρδκια ψυσιη τζιε το κορμη
Να μηνουν χωρισμενα
Στον αλλο κοσμο να δκιαβω
Κορμη χωρις ψυσιη καρδια
Ηντα να πω του πλαστη μου
Στην αλλη κοινωνια ?
Ξερωτο πως στα σιουρα
Εδω να μου συχωρηση
Για την αγαπη πουφηκα
Τζιε εν θα με ρωτηση
Μα λλιο απο το χωμα σου
Καρπασι μου να πιασω
Τζιε αν πεθανω μακρυα
Να τεμπησιασω τα παιδκια
Στον ταφο μου να το βαλου !!!

ΦΩΤΙΕΣ


Γύρω ανάβουνε φωτιές,
Στο κάθε πέρασμα σου,
Οι φλόγες έρχονται θαρρώ,
Απ΄την καυτή ματιά σου,
Κι΄εγώ να καίγομαι χωρίς,
Καρδιά μου ν΄αντιδράσω,
Μ΄αρέσει και αποζητώ,
Την φλόγα να δαμάσω,
Μες΄απ΄τις στάχτες μάτια μου,
Θα γεννηθή η αγάπη,
Αυτή που νοιώθουμε κι΄οι δυό,
Που ειν της ζωής τ΄αλάτι,
Κι΄αν δεν μπορέσω αγάπη μου,
Την φλόγα να σου σβύσω,
Τα χείλη σου αχόρταγα,
Θάρθω και θα τρυγήσω,
Να δυναμώσει πιό πολύ,
Και νάρθει να θεριέψει,
Η πυρκαγιά μες το κορμί,
Καρδιές για να μαγέψει.

ΠΟΘΟΣ


Μια λίμνη οράματα του στελνε η σκέψη
και κείνος τα ένοιωθε
και κυνηγούσε στο παρθένο δάσος
της επιθυμιάς της.
Κρυμένος στην σιωπή του .
Να στείνει τα δόκανα
προσμένοντας το θύραμά του
Κι άνοιγε τους κρουνούς της
προσμονής
που την παράσερναν
εκεί που δεν υπάρχει γυρισμός
Εκεί που τελειωνε η αντισταση
Καθισμένη στα μάτια του
μεθούσε στην ανάσα του
κι ανεβαινε μες στον δικό του ουρανό
όμοια τω ομοίω τα θέλω
πόθος τον πόθο
να ξεδιψάει στην έρημο της όασής του

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Επιστημονική Ημερίδα 1974-2014 40 Χρόνια Ἐπαναπατρισμοῦ Πολιτιστικῆς Κληρονομιᾶς τῆς Κύπρου


Σάββατο, 29 Νοεμβρίου 2014 στην Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών

Συνδιοργανωτές: Τμήμα Νομικής Πανεπιστημίου Κύπρου, Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, Κυπριακή Εταιρεία Βυζαντινών Σπουδών



Μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν Πολιτιστικῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Πολιτισμοῦ

Παρουσίαση Έργου Κυπρίων λογοτεχνών στη Θεσσαλονίκη

Η Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης,, η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου και η Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδος σας προσκαλούν στη παρουσίαση του έργου των Κυπρίων λογοτεχνών Λεωνίδα Γαλάζη, Γιώργου Μολέσκη, Γιώργου Φράγκου, Ανδρέα Χατζηθωμά, Βασίλκας Χατζήπαπα, Χρίστου Χατζήπαπα και Γιώργου Χριστοδουλίδη.
Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 29 Νοεμβρίου στις 7.30μμ στην στέγη της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, Δημοσθένους 4 Θεσσαλονίκη.

Προλογίζει ο Κύπριος ποιητής Ανδρέας Καρακόκκινος.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

[ΛΕΣ ΑΛΛΟΥ] / Παλληκαρίδης Ευαγόρας

Λες αλλού πως γυρίζω,
γι΄ άλλην πως τραγουδώ, 
μάτια άλλα αντικρύζω, 
δεν κοιτώ να σε δω.

Μα να πω την αλήθεια
τα δικά σου τα μάτια
μοιάουν σαν παραμύθια
και με κάνουν κομμάτια. 

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΛΑΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ στη ΛΕΜΕΣΟ

Περί της εκδήλωσης: Ο Ταξιάρχης Μπεληγιάννης, ο Γιώργος Ιωάννου, η Μαρίνα Κατσαρή αφηγούνται παραμύθια και ο Γιώργος Στυλιανού με το λαούτο και την κιθάρα του και η Βερόνικα Αλωνεύτου με το σαντούρι και το τραγούδι της συνοδεύουν τις αφηγήσεις! ..........

ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ

Τώρα που η ψυχή λευκά
τον πόνο εξωραίζει 
κι η ομορφιά του ήλιου
απογυμνώνει το σκοτάδι 
βάλε το χέρι σου θεέ μου. 
Τάραξε τα νερά στην κολυμβήθρα σου, 
δεν ακούς τη σαύρα
που μασάει τα χώματα και τα σκουλήκια;
Σεκάθε επίκληση, 
καθώς επέρχονται οι μέρες, 
πεθαίνουν στην τέφρα και τη ρίζα τους
οι "Βαμβακάδες" 
όπως ακριβώς το όνειρο 
που γεύεται ανίκανο το φως. 
Εδώ η ζωή είν΄ ακριβή
κι ο άρχοντας πεθαίνει, 
άσε τον άλλο που ακόμα τυραννά
τη σκέψη του για πίσω 
υπομονή, υπομονή.
Σε τούτο το μυστήριο 
που κομποδένεται με τ΄ άπειρο και το κρανίο 
και το δαιμόνιο 
κοιτάζει ανήλιαγα τον κόσμο 
μια σταγόνα από φως η ανιστόρηση. 

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Οδοιπορικό / Καρακόκκινος Ανδρέας

    

Ο χρόνος σταμάτησε
στη εποχή της θλίψης
κι άφησε ένα δάκρυ
να μουσκεύει τη μνήμη
σε κάθε οδοιπορικό
πίσω απ’ το συρματόπλεγμα

Ο Ιούλης πάντα καίει / Καρακόκκινος Ανδρέας




Ο Ιούλης πάντα έκαιγε
από τότε που το συρματόπλεγμα
τυλίχτηκε στον ήλιο
και σκίασε   αμείλιχτα
το άρωμα των λεμονανθών
το αρχαίο καράβι του Κάστρου
και την άμμο που λαμπίριζε  στο λιμάνι
ως το ακρωτήρι με την εκκλησιά

Ο Ιούλης πάντα καίει
στη μοναξιά των πέντε λόφων
θαμπώνει τα μάτια μας
κι  οι χαραγμένες χούφτες μας
ανοίγουν άδειες από το χώμα της αυλής
που πλάθαμε λάσπη κι όνειρα
και μετρούσαμε τον έρωτα
με κλεμμένα φιλιά

Ένα Σαββάτο / Κακογιάννης Μιχάλης

Ένα Σαββάτο Σαββάτο την αυγή
ξεκίνησε η κραυγή
απ’ την Κερύνεια κι έφτασε
στον Πόντο και στη Σμύρνη

Ματώσανε οι θάλασσες
κι οι ουρανοί γεμίσαν
κόκκινα μισοφέγγαρα
πληγές που δεν εκλείσαν

Και ράγισαν τα μνήματα
τα δέντρα γονατίσαν
Χριστέ μου τόσα κρίματα
τα μάτια σου πώς τα `δανε
και δεν τα σταματήσαν
κόκκινα μισοφέγγαρα
πληγές που δεν εκλείσαν

Ο ήλιος κοίταξε τη γη / Κακογιάννης Μιχάλης

Ο ήλιος κοίταξε τη γη
απ’ το χρυσό του αμάξι
κι είπε σαν είδε τ’ άδικο
το δρόμο του ν’ αλλάξει.

Μα θα έρθει η μέρα, η μέρα η καλή
κι η χώρα θα γιορτάσει
θα πρασινίσουν τα βουνά
κι η γη θα ξεδιψάσει.

Σκοτείνιασε η ανατολή
πήρε φωτιά η δύση
τρέξαν τα νέφη στο βοριά
ρήμαξε όλη η φύση.

Και συ θα σέρνεις το χορό
σαν ξέγνοιαστη ελαφίνα
και θα μαζεύεις αγκαλιές
χαμόγελα και κρίνα.


Τα παραθύρια ορθάνοιχτα / Κακογιάννης Μιχάλης

Ποιος είν’ αυτός που τριγυρνά
τις νύχτες στα στενά
και που στο χέρι του κρατεί
βαγγέλιο και σπαθί

Τα παραθύρια ορθάνοιχτα
προσμένουν τα μεσάνυχτα
το παλληκάρι να φανεί
να μάθουν τ’ όνομά του

Αη Γιώργη άλλοι τον είπανε
κι άλλοι Θανάση Διάκο
κι άλλοι παιδί πως ήτανε
των είκοσι και κάτω

Τα παραθύρια ορθάνοιχτα
προσμένουν τα μεσάνυχτα
το παλληκάρι να φανεί
να μάθουν τ’ όνομά του



ΕΜΕΙΣ ΚΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ (μικρό απόσπασμα) / Δημητριάδης Μ. Δημητρός

[..]

Πάνω απ΄τις στέγες των σπιτιών μας
οι μαύρες νυχτερίδες φτερουγίζουν 
και πως θα βγούμε απόψε στο φεγγάρι 
να κρούσουμε τα μαντολίνα των χαρών μας;

Οι πράσινοι βλαστοί θ΄ ανθίσουν και φέτο 
κι οι καλαμιές θα φροούνε σαν πάντα
κι η πομπή με τα δρύινα φέρετρα
θα στέλνει τον τελευταίο χαιρετισμό
στο μικρό άγγελο που εχάσαμε
ενώ ακόμη ο ήλιος γελούσε.

.......


ΤΑΞΙΔΙ / Τάσος Γιώργος

Απόψε θα περάσουμε πέρα από τα καθημερινά, 
πέρα από τα σύνορα του αταβισμού και της  υπομονής, 
πέρα...
Απόψε θα περάσουμε στην ιεροτελεστία της θυσίας 
και των χρησμών τις επιδράσεις.

Θ απρέπει να μου στρώσουνε τα ιμάτια, 
θα πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της καρδιάς, 
της καρδιάς και του γαιμάτου.
Θα πρέπει να μπαλώσουμε το τρύπιο παραπέτασμα
μπροστά στον άνεμο
με λίγη φλόγα, λίγη φλόγα και πολλά πρόσωπα. 
Θα πρέπει ακόμα 
να καταφύγουμε κάτω απ΄ τον ίδιο μανδύα
με της ζωής μας στο χέρι, 
με το μαχαίρι στα δόντια. 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ (απόσπασμα) / Γαλάζη Πίτσα

[..]

Είσαι ένα δένδρο 
με κλαδιά πολλά. 
Είσαι ένα σπίτι 
με δωμάτια πολλά
και παράθυρα πλήθος
και τρέχεις από δωμάτιο σε δωμάτιο
δοκιμάζοντας τις αισθήσεις.
Καρτεράς το σάλπισμα κι ασφυκτιάς, 
δεν ξέρεις ποιο παράθυρο θα το φέρει .
Οι παιδικές σου βιασύνες 
ανοίγονται τρεχάματα, άνεμοι και βουές 
στους πορτοκαλεώνες, 
στα πέλαγα, 
στα περβόλια. 

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Το γλυκό της Κυριακής που δεν πέτυχε


Το είχε αποφασίσει καιρό,
να κάμει το ωραίο γλυκό της Κυριακής,
να τρατάρει τις γειτόνισσες, να κλείσει δέκα στόματα.
Δεν άντεχε τα πειράγματά τους για την άτεχνη μαγειρική της
Ότι θυμόταν μέσα στη στεναχώρια από τα μαγειρέματα της γιαγιάς
Μα θα άνοιγε και κάποιο σχετικό μικρό βιβλίο.

Τα πρώτα υλικά της ήτανε γνωστά.
Σημείωσε σαλιώνοντας την άκρη μολυβιού:
Διακόσιες ολόκληρες λέξεις.
Συνδέσμους κατά την κρίση της.
Να προσέχει τους διφθόγγους.
Και το τελικό ν. Όπως την νίκη.
Τόνους και άλλα σημεία στίξης, τα προβλεπόμενα.
Μολύβι, Χαρτί, μαγιά ζωής .

Για το σιρόπι:
Λίγο ηλιοβασίλεμα ,δείλι, κάποια δάκρυα μοναξιάς,
ίσως αποχωρισμού, ένας καθρέφτης, σύννεφα, σκόνη
πέτρες, ένα μικρό σπιτάκι στην άκρη της πόλης
και ζάχαρη, πολύ ζάχαρη
να γλυκάνει το μέσα της απ΄ τα κατακάθια των καφέδων στο πεζούλι.

Τα ανακάτεψε καλά,
καθώς ο συγγραφέας μα, και η φωνή της γιαγιάς προστάζανε.
Άλειψε μ΄ αρωματικό βούτυρο τη λαμαρίνα,
προθέρμανε τον φούρνο, με ξύλα από το βουνό.
Άλλαξε σκέψη,
τα ΄ψησε στον ήλιο της αυλής της.

Το ωραίο γλυκό δεν πέτυχε

Είχε ξεχάσει να βάλει την ψυχή της.

Εύκλος (περί του αρχαίου ποιητή)

Κύπριος χρησμολόγος ποιητής που "προφήτεψε" σε στίχους του τη γέννηση του Ομήρου στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Η γέννησή του τοποθετείται σε μεταγενέστερα από τον Όμηρο χρόνια. 

Μοναδική ίσως πηγή  για τον Εύκλο είναι ο Παυσανίας, ο οποίος αναφέρεται σ΄αυτόν στα «Φωκικά» του («Φωκικά» 12, 11.)
Μιλάει για τους ποιητές που έγραψαν χρησμούς και γράφει «Άνδρες που άφησαν χρησμούς, λένε πως υπήρξαν ο Κύπριος Εύκλους, οι Αθηναίοι Μουσαίος, γιος του Αντιοφήμου, και Λύκος, γιος του Πανδιόνα, και από τη Βοιωτία ο Βάκις, άνθρωπος που κατεχόταν από νύμφες. Όλων των άλλων , εκτός του Λύκου, τους χρησμούς τους διάβασα».

Πότε έζησε πάντως και τι έγραψε παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα, καθώς κινείται ανάμεσα στον μύθο και την ιστορία.

ΧΡΗΣΜΟΣ (προφητεία για την γέννηση του Ομήρου)

Και τότ ' εν ειναλίη Κύπρω μέγας έσσετ ' αοιδός,
ον τε Θεμιστώ τέξει επ ' αγρού δία γυναικών
νόσφι πολυκτεάνοιο πολύκλειτον Σαλαμίνος
Κύπρον δε προλιπών διερός θ ' υπό κύμασιν αρθείς,
Ελλάδος ευρυχώρου μούνος κακά πρώτος αείσας

έσσεται αθάνατος και αγήραος ήματα πάντα.


(απόδοση στη Νεοελληνική) 



Και τότε ένας μεγάλος 
θα γεννηθή τραγουδιστής και δοξασμένος
στην Κύπρο τη θαλασσινή
που η θεμιστώ, 
στις διαλεχτές η διαλεχτή, 
θα΄χη βλαστό. 
Βλαστό που γεννημένος 
σ΄ άγονο αγρό μοναχικό 
μακρυά απ΄ τις ευφορίες της Σαλαμίνας,
την Κύπρο πίσω του θ΄ αφήση 
κι΄ απάνω από τα κύματα
για τη μεγάλη Ελλάδα θ ακινήση 
της μοίρας της τα μαύρα νήματα
πρώτος αυτός θα τραγουδήση. 
Τραγούδι θείο που θα τον κα΄νη 
να μην γεράση όταν γερνά, 
να μην πεθαίνη όταν πεθάνη. 



Ανθολογία Κυπριακής Ποιήσεως: Κ. Μόντη και Α.Χριστοφίδη

[Κι ΄ απ΄ την αγάπη της μ΄αυτόν

Κι ΄ απ΄ την αγάπη της μ΄αυτόν, τέρατα ]
στον κόσμο μας γεννήθηκαν, το γένος της Γοργόνας,
που κατοικά τ΄ απόκρημνο νησί της Σαρπηδόνας
μέσ΄ στο βαθύστροφο ωκεανό. 

**

Ανόητος όποιος σκότωσε μονάχα τον πατέρα
κι΄ άφησε  τα παιδιά

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

[Στα παραμύθια τα δέντρα μιλούν] / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

στη Μαρια Κοσσιφιδου

Στα παραμύθια τα δέντρα μιλούν
περπατούν
απλώνουν τα χέρια.
Οι ενήλικες γελούν τρυφερά
με τις φαντασιώσεις των παιδιών
που είναι απαραίτητες ,λεν,
για τη συναισθηματική τους ωρίμανση.
Όμως προχθές
που μ΄ αγάπησες
για μια στιγμή,
καθώς περπατούσα ήσυχα στο δρόμο
ένα δέντρο φυτεμένο στο πεζοδρόμιο έσκυψε
και μου ψιθύρισε ένα κατακόκκινο τραγούδι.
Τα λεπτά χωρισμένα σα φτερά φύλλα του έπαιζαν φυσαρμόνικα.
Ένα παιδάκι με το τόπι στο χέρι
μου έριξε μια γρήγορη ματιά από την απέναντι αυλή.
Με μια ενστικτώδη κίνηση άρπαξα το νόημα.
Είναι τα παιδιά
που γελούν μαζί μας...

Τριήμερο Συνέδριο για την Ήπειρο στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Μια συνάντηση φιλολόγων, ιστορικών, νομικών, λογοτεχνών, μουσικών. Διοργάνωση Νεοελληνικό Σπουδαστήριο Πετρώνδα.....27-29 Νοε 2014


"Βιβλίο Παρουσίαση: Ναρκοσυλλέκτρια". 10 Δεκεμβρίου 2014 της Ευφροσύνης Μαντά- Λαζάρου


ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ (μικρό απόσπασμα) /Πυλιώτης Αχιλλέας

Αν δεν έπνιγαν τούτο τ΄ όνειρο 
αν δεν το σκότωναν 
με τις βάρβαρες αρβύλες τους, 
τότε θα΄ χε σίγουρα ένα όμορφο τέλος, 
τότε το τέλος του θα΄ ταν ένα χαρμόσυνο μύνημα 
κι ελπίδα του ασπίδα κι υπόσχεση 
για σήμερα, γι΄ αύριο, για πάντα. 


.........


Πόσο μου έμεινε να χτυπήσω την πόρτα;
και να, πάλι ο δρόμος μου κόπηκε:
τον έφραξε μια κόκκινη γραμμή. 


Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Η μοναξιά της Καλυψώς / Κώστας Καλοτάρης


Και χθες το βράδυ η Καλυψώ
καθώς φούντωνε η φλόγα της στο τζάκι,
μετά το δείπνο τ’ αχλάδια και τα μήλα
κάθισε στον φιλντισένιο θρόνο της
και με το χτένι να κτενίζει τα μαλλιά τ’ ανέμου
μου είπε:
«Τόσα χρόνια τον Ποσειδώνα πολεμάς για την Ιθάκη,
ένα ξερότοπο γεμάτο παλιές έχθρες.
Ποιος να θυμάται τον αλλοτινό βασιλιά
και ποιος θα ρθεί για να τον ανταμώσει στο λιμάνι».
Κι’ ήταν τα λόγια της ζεστά όπως η φλόγα του τζακιού
μεθυστικά σαν βάλσαμο μες στο κρασί·
όμως αναστέναξα βαριά κι’ αρνήθηκα το δώρο των θεών,
παράξενα στ’ αφτιά μου αντήχησε η φωνή μου.
Αύριο κινώ για την Ιθάκη·
καράβι καλοτάξιδο θα φτιάξω
με τις χοντρές νησιώτικες οξιές
και για πανιά τα πλουμιστά λινά,
και στο νησί θα φθάσω μετά από θυσία στους θεούς.
Τι να την κάνει ο άνθρωπος την αφθαρσία
όταν η νοσταλγία μαραίνει τον νου και την ψυχή του.
Τι να την κάνει η Καλυψώ την αφθαρσία
όταν στα ευρύχωρα παλάτια της κρατεί θνητούς ανθρώπους
φάρμακο και βάλσαμο για τη μοναξιά της.
                                                




Στο μικρό μου δωμάτιο / Κώστας Καλοτάρης

 Στο μικρό μου δωμάτιο το ραδιόφωνο βάφει
         πορφυρά το ξύλινο παρκέ.
         Στον τοίχο ένα τραπέζι
         στα νώτα μου η μοναδική καρέκλα
Ραδιοφ.  I am the mister lonely.
         Έξω το παράθυρο ανοίγει σε κήπο
         όπως τον φαντάζεται το βλέμμα,
         μες στου φωταγωγού τη γκρίζα αιθάλη·
         κι’ η φοινικιά στη γωνιά του δωματίου διαγράφει
         πράσινα κλαριά δαντελλωτά σε υπερβολές
         με μάτια παγονιού διακοσμημένα.
Ραδιοφ.   And the vision that was planted in my brain, still remains.
         Σ’ αυτούς που φεύγουν σ’ άλλα δωμάτια, Λονδίνια,
         για ταξίδια που τα κάνουν για μονάχα μια φορά
         μ’ ένα νόμισμα στα δόντια σφηνωμένο·
         δίπλα τους οι κούπες με το στάρι
         και καρποί λωτών Αιγυπτιακών,
         σ’ αυτούς που αναμένουν τις αναστάσεις των πουλιών·
         σαν πεταλούδες τα χρώματα διαλέγουν,
         ψυχές άστρων βραδινών.
         Κι’ εγώ μες στο σκοτάδι τα μερίδια του φωτός μοιράζω
         σε χώρες μακρινές, όπου το άρμα του πυρός δε φτάνει,
         του Φαέθοντα το πιο μικρό παιδί.
         Ιπποτρόφος βλοσυρός.

ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ


΄Αραγε φοβάσαι εκεί κάτω απ΄το χώμα
τούτο το ξέσπασμα της φύσης
ή μόνο τον άνθρωπο φοβήθηκες
και στη ζωή σου και στο θάνατο;

ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΑΠΟΥΣΙΑ




Θα πρέπει ίσως να πεθάνουμε
μήπως και μάθουμε να ζούμε
μήπως και πάρουμε μια φέτα φεγγαριού
και σαν καρπούζι την  αφήσουμε να λιώσει
μες στο κρυμμένο καλοκαίρι μας
Πόσες φορές; ρωτάω
Είναι άραγε η μία αρκετή
ή μήπως ανεπίδεκτοι μαθήσεως
συχνά θα ταξιδέψουμε στη λίμνη Απουσία
κι εκεί ένας βαρκάρης
τον οβολό του χρέους μας θα πάρει
καθώς αδιάκοπα η σκέψη μας θα κλαίει

για  χρόνια ανεκπλήρωτα ;

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Τάσος Μάρκου

Λάρνακα 25 Μαίου 2012 και ώρα 3:15 μμ

Του Τάσου Μάρκου η φωνή
της Λευτεριάς τραγούδι.
Ο ήρωας μέσα στα βουνά
το αίμα ανασαίνει.
Ψυχή, μορφή και κραδασμός
της Κύπρου παλληκάρι.
Μορφή μέσ΄ το αιώνιο
Εσύ το κυπαρίσσι
Ανθοί μέσ΄ το ουράνιο
το Φάληρο, Ακταίο
και της γεννιάς σου ο καημός
το φως κι η μνήμη ένα.

Περήφανος η ήρωας
κι η τάξη της ζωής.
Του Αυξεντίου η ζωγραφιά
του Τάσου Μάρκου εικόνα,
καθώς το δίδυμο μυρτιάς
η δόξα των θεών.
Βωμός, βωμοί ηρωισμού
κι ο θρύλος παραμύθι.



Έπισήμανση του Δχστή του Ιστολογίου: Ο Τάσος Μάρκου υπήρξε στρατιωτικός και υπερασπίστηκε την πατρίδα του την Κύπρο με θάρρος και αυταπάρνηση κατά την τουρκική εισβολή του 1974.