ΜΑΝΑ / Λούης Περεντός

Μάνα θα με πεις τρελό που βλέπω το χορό του δρεπανιού και δακρύζω να 'ξερες πόσα όνειρά μου άρρωστα κρύβονται στο γρήγορο ρυθμό του πόσες θανατηφόρες κινήσεις πάνω από μαύρες κεφαλές Μάνα

μια μέρα θα πεθάνω από καρκίνο του πνεύμα­τος θα εξαφανιστώ μέσα σε βυζαντινές εικό­νες σε τοίχους ξεφλουδισμένους σε μάρμαρα διαβρωμένα και συ θα ταξινομείς τα ξεσκι­σμένα μου ποιήματα στο μέσα συρτάρι του ερμαριού ανακαλύπτοντας τα αίτια του θανά­του μου. Βέβαια τα ξέρεις πριν τα διαβάσεις τα υποψιάζεσαι με τη σειρά.

χάντρες κομπολογιού στο νήμα της ζωής μου που ράγισαν ανεπανόρθωτα.