ΠΑΤΡΙΔΕΣ / Ναδίνα Δημητρίου

Γυρεύαμε πατρίδες
και πατρίδες πρόβαλλαν
ανεμόδαρτες, ουρανοτυλιγμένες
Πατρίδες με τα ερείπια σάλπιγγες
να ξυπνούνε τους ανθρώπους
σε μέρα ατέλειωτη καμαροφρύδα.

Με ήλιους γλυκομίλητους
αγριελιές και άγονο χώμα
με κορφοβράχια μνήμες
μυθοχάραχτες σπηλιές.

Γυρεύαμε πατρίδες
και πατρίδες σε αργοφέξιμο
Πατρίδες όπου το καλωσόρισμα
μέδουσες, θαλασσοπούλια, πρόσφυγες
φτερανεβάσματα στ' ορίζοντα τη χάση
καραβόπανα σ' αχτές
μας φούχτας ανθρώπων η αγάπη.

Γυρεύαμε πατρίδες
Και πατρίδες τραγουδούσαν
όπου οι άνεμοι
ακρογιάλια γλωσσοσκόρπιζαν
κι όπου από σπόρους τής καρδιας
τόποι γαλανοί βλασταίναν
κι εκεί - αράγματα αγναντεύαμε
εκεί - οι ευχές μας μακροημέρευση.